Η 19η Μαϊου ορίστηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο ως ημέρα εθνικής μνήμης για την γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού τον Φεβρουάριο του 1994. Με τον όρο γενοκτονία ορίζεται η μαζική εξόντωση πληθυσμών κατά μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Οι πληθυσμοί αυτοί υπακούν σε συγκεκριμένα φυλετικά χαρακτηριστικά όπως είναι η κοινή καταγωγή και η θρησκεία.
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου υπάγεται κατά πολλούς ιστορικούς στην γενικότερη γενοκτονία των ελληνικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις περιοχές του Πόντου, της ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας. Έλαβε χώρα κατά τα τελευταία χρόνια ύπαρξης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από το 1919 μέχρι το 1923. Κατά κάποιους ιστορικούς η γενοκτονία των Ποντίων εξελίχθηκε σε δύο φάσεις, η πρώτη έλαβε χώρα το 1915, κατά την διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στην περιοχή της Σαμψούντας.Το 1919 επεκτάθηκε και στην περιοχή της Τραπεζούντας. Οι μέθοδοι που εφάρμοσαν οι "Νεότουρκοι" με σκοπό τον αφανισμό του ελληνικού πληθυσμού των παραπάνω περιοχών ήταν εκτός από τους μαζικούς εκτοπισμούς, τα τάγματα εργασίας, η πείνα και η δίψα και πολλών ειδών βασανιστήρια. Οι εκτιμήσεις σχετικά με τα θύματα της γενοκτονίας των ελληνικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μιλάνε για περίπου 1.000.000 νεκρούς. Περίπου 400.000 εκτιμάται ότι ήταν Πόντιοι. Όσοι από τους Πόντιους επέζησαν κατέφυγαν στην πρώην ΕΣΣΔ και αργότερα στην Ελλάδα. Η τουρκική κυβέρνηση μέχρι σήμερα αρνείται να αναγνωρίσει την οποιαδήποτε γενοκτονία κατά την περίοδο των Νεοτούρκων.
Ο ποντιακός ελληνισμός της Τραπεζούντας και της ευρύτερης περιοχής δεν αλλοτριώθηκε μετά την κατάκτηση της από τους Οθωμανούς το 1461. Κατάφερε και κράτησε την ελληνική του ταυτότητα και αναπτύχθηκε πολιτιστικά, πνευματικά και οικονομικά. Παράλληλα αναπτύχθηκε σημαντικά και δημογραφικά, υπολογίζεται πως στις αρχές του 20ου αιώνα, οι Έλληνες Πόντιοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας άγγιζαν τις 800.000. Είχαν καταφέρει να αναπτυχθούν στα αστικά κέντρα και να ιδρύσουν πολλά σχολεία και πνευματικά κέντρα, να εκτυπώνουν εφημερίδες και είχαν σημαντική παρουσία στην ανάπτυξη των τεχνών.
Το 1908 ξεκίνησε το "Κίνημα των Νεοτούρκων" ως αντίδραση απέναντι στον Σουλτάνο και με σκοπό την κατάργηση του σουλτανάτου. Το κίνημα κινήθηκε λίγα χρόνια αργότερα κατά των μειονοτήτων της αυτοκρατορίας με το πρόσχημα της φυλετικής καθαρότητας, δηλαδή κατά των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Και αν η τουρκική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει τις γενοκτονίες των λαών αυτών, ειδικά την γενοκτονία των Ποντίων αναγνωρίζει εκτός από την Ελλάδα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Αυστραλία, 10 πολιτείες των ΗΠΑ, η Σουήδια, η Ουαλία κτλ.
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου υπάγεται κατά πολλούς ιστορικούς στην γενικότερη γενοκτονία των ελληνικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις περιοχές του Πόντου, της ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας. Έλαβε χώρα κατά τα τελευταία χρόνια ύπαρξης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από το 1919 μέχρι το 1923. Κατά κάποιους ιστορικούς η γενοκτονία των Ποντίων εξελίχθηκε σε δύο φάσεις, η πρώτη έλαβε χώρα το 1915, κατά την διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στην περιοχή της Σαμψούντας.Το 1919 επεκτάθηκε και στην περιοχή της Τραπεζούντας. Οι μέθοδοι που εφάρμοσαν οι "Νεότουρκοι" με σκοπό τον αφανισμό του ελληνικού πληθυσμού των παραπάνω περιοχών ήταν εκτός από τους μαζικούς εκτοπισμούς, τα τάγματα εργασίας, η πείνα και η δίψα και πολλών ειδών βασανιστήρια. Οι εκτιμήσεις σχετικά με τα θύματα της γενοκτονίας των ελληνικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μιλάνε για περίπου 1.000.000 νεκρούς. Περίπου 400.000 εκτιμάται ότι ήταν Πόντιοι. Όσοι από τους Πόντιους επέζησαν κατέφυγαν στην πρώην ΕΣΣΔ και αργότερα στην Ελλάδα. Η τουρκική κυβέρνηση μέχρι σήμερα αρνείται να αναγνωρίσει την οποιαδήποτε γενοκτονία κατά την περίοδο των Νεοτούρκων.
Ο ποντιακός ελληνισμός της Τραπεζούντας και της ευρύτερης περιοχής δεν αλλοτριώθηκε μετά την κατάκτηση της από τους Οθωμανούς το 1461. Κατάφερε και κράτησε την ελληνική του ταυτότητα και αναπτύχθηκε πολιτιστικά, πνευματικά και οικονομικά. Παράλληλα αναπτύχθηκε σημαντικά και δημογραφικά, υπολογίζεται πως στις αρχές του 20ου αιώνα, οι Έλληνες Πόντιοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας άγγιζαν τις 800.000. Είχαν καταφέρει να αναπτυχθούν στα αστικά κέντρα και να ιδρύσουν πολλά σχολεία και πνευματικά κέντρα, να εκτυπώνουν εφημερίδες και είχαν σημαντική παρουσία στην ανάπτυξη των τεχνών.
Το 1908 ξεκίνησε το "Κίνημα των Νεοτούρκων" ως αντίδραση απέναντι στον Σουλτάνο και με σκοπό την κατάργηση του σουλτανάτου. Το κίνημα κινήθηκε λίγα χρόνια αργότερα κατά των μειονοτήτων της αυτοκρατορίας με το πρόσχημα της φυλετικής καθαρότητας, δηλαδή κατά των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Και αν η τουρκική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει τις γενοκτονίες των λαών αυτών, ειδικά την γενοκτονία των Ποντίων αναγνωρίζει εκτός από την Ελλάδα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Αυστραλία, 10 πολιτείες των ΗΠΑ, η Σουήδια, η Ουαλία κτλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου