Μετά την ανακάλυψη τεράστιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη θάλασσα μεταξύ της Κύπρου και του Ισραήλ, πολύς ντόρος γίνεται για την χάραξη της ελληνικής ΑΟΖ, την πιθανότητα ελληνικών κοιτασμάτων αντίστοιχης ποσότητας. Όμως, ποιος γνωρίζει στην παραγματικότητα τι ακριβώς είναι η ΑΟΖ και ποια είναι η χρησιμότητα της?Σήμερα, θα προσπαθήσουμε να ξεδιαλύνουμε τους νομικούς ορισμούς και να αναλύσουμε λίγο την σημασία της.
Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας αποτελεί μια θαλάσσια ζώνη. Είναι πρόσφατη εξέλιξη στο Διεθνές Δίκαιο, σε σχέση με άλλες έννοιες, όπως για παράδειγμα η υφαλοκρηπίδα. Η ΑΟΖ εντάχθηκε μπορούμε να πούμε στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, κατά την τρίτη Συνδιάσκεψη, στην Σύμβαση του 1982, η οποία αποτελεί και την βάση του ΔΔΘ μέχρι και σήμερα(αντίστοιχα η υφαλοκρηπίδα ορίστηκε νομικά το 1958).
Ως ΑΟΖ ορίζεται "η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης θαλάσσια περιοχή, το πλάτος της οποίας μπορεί να φτάσει τα 200 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται η αιγιαλίτιδα ζώνη." Στην ΑΟΖ το κράτος ασκεί εξουσίες για οικονομικούς σκοπούς, όπως είναι η έρευνα και η εκμετάλλευση των φυσικών της πόρων, ενώ τα τρίτα κράτη ασκούν σε αυτήν τις ελευθερίες τους(πχ ανεμπόδιστη διέλευση).
Όταν τα χωρικά ύδατα δύο κρατών γειτνιάζουν, τα κράτη αυτά οριοθετούν την ΑΟΖ τους με μεταξύ τους συμφωνία, αλλιώς έχουν δικαίωμα να καταφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο. Η Κύπρος και το Ισραήλ δεν χρειάστηκε να καταφύγουν εκεί, καθώς το 2010 όρισαν την μεταξύ τους ΑΟΖ. Η Κύπρος, απευθύνθηκε σε όλους τους γείτονες της, εκτός από την Τουρκία για ευνόητους λόγους, για να ορίσουν ΑΟΖ. Η Αίγυπτος και ο Λίβανος ανταποκρίθηκαν, η Συρία το άφησε μετέωρο(δεδομένης πλέον και της άσχημης εμπόλεμης κατάστασης), ενώ η Ελλάδα αρνήθηκε.
Η Ελλάδα αρνήθηκε σε ένα συμμαχικό κράτος τον καθορισμό της ΑΟΖ μεταξύ τους. Ο λόγος?Ο φόβος της Τουρκίας. Η Τουρκία απειλεί με θερμό επεισόδιο και δεν αναγνωρίζει δικαιώμα σε ΑΟΖ στο Καστελόριζο(του οποίου την ελληνικότητα επισήμως δεν αμφισβητεί). Η αντίδραση της Τουρκίας είναι αναμενόμενη και απολύτως προβλέψιμη. Αν αποδεχτεί πως το Καστελόριζο έχει δικαίωμα σε ΑΟΖ, θα χάσει από την δική της ΑΟΖ(επίσημα δεν την έχει καθορίσει), και η ελληνική ΑΟΖ θα φτάσει μέχρι τα κυπριακά χωρικά ύδατα, στην περιοχή που ανακαλύφθηκαν τα μεγάλα κοιτάσματα.
Το θέμα μας είναι η Ελλάδα. Η δειλία και η "αδιαφορία" των αρχών, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια μόνο κακό μπορεί να κάνει στην χώρα. Κατανοώ πως λόγω κρίσης δεν μπορούμε να πάρουμε το ρίσκο της έρευνας για τους δικούς μας υδρογονάνθρακες, όμως πρέπει να ορίσουμε την ΑΟΖ μας και να απευθυνθούμε στο Διεθνές Δικαστήριο σε περίπτωση διαμάχης. Ο καθορισμός δεν αφορά μόνο το Αιγαίο, αλλά και το Κρητικό πέλαγος και το Ιόνιο. Επίσης θεωρώ πως η σωστή επένδυση θα ήταν η προκήρυξη διαγωνισμού αδειόδοτησης αμέσως μετά τον καθορισμό, ωστε οι μεγάλες εταιρείες να ενδιαφερθούν και να επενδύσουν. Η ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην δική μας ΑΟΖ(πιθανότητα αρκετά σοβαρή), θα βοηθούσε να βγούμε από την οικονομική κρίση και να αρχίσουμε επιτέλους να αναπτυσσόμαστε στην ενέργεια. Από την ΑΟΖ επίσης μπορεί μελλοντικά να προκύψει εκμετάλλευση της ενέργειας που παράγουν, ας πούμε τα κύματα. Γιατί να μην κάνουμε λοιπόν τώρα το βήμα και να την καθορίσουμε?Χρειαζόμαστε ισχυρή και ενεργητική εξωτερική πολιτική και όχι παθητική και δειλή.
Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας αποτελεί μια θαλάσσια ζώνη. Είναι πρόσφατη εξέλιξη στο Διεθνές Δίκαιο, σε σχέση με άλλες έννοιες, όπως για παράδειγμα η υφαλοκρηπίδα. Η ΑΟΖ εντάχθηκε μπορούμε να πούμε στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, κατά την τρίτη Συνδιάσκεψη, στην Σύμβαση του 1982, η οποία αποτελεί και την βάση του ΔΔΘ μέχρι και σήμερα(αντίστοιχα η υφαλοκρηπίδα ορίστηκε νομικά το 1958).
Ως ΑΟΖ ορίζεται "η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης θαλάσσια περιοχή, το πλάτος της οποίας μπορεί να φτάσει τα 200 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται η αιγιαλίτιδα ζώνη." Στην ΑΟΖ το κράτος ασκεί εξουσίες για οικονομικούς σκοπούς, όπως είναι η έρευνα και η εκμετάλλευση των φυσικών της πόρων, ενώ τα τρίτα κράτη ασκούν σε αυτήν τις ελευθερίες τους(πχ ανεμπόδιστη διέλευση).
Όταν τα χωρικά ύδατα δύο κρατών γειτνιάζουν, τα κράτη αυτά οριοθετούν την ΑΟΖ τους με μεταξύ τους συμφωνία, αλλιώς έχουν δικαίωμα να καταφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο. Η Κύπρος και το Ισραήλ δεν χρειάστηκε να καταφύγουν εκεί, καθώς το 2010 όρισαν την μεταξύ τους ΑΟΖ. Η Κύπρος, απευθύνθηκε σε όλους τους γείτονες της, εκτός από την Τουρκία για ευνόητους λόγους, για να ορίσουν ΑΟΖ. Η Αίγυπτος και ο Λίβανος ανταποκρίθηκαν, η Συρία το άφησε μετέωρο(δεδομένης πλέον και της άσχημης εμπόλεμης κατάστασης), ενώ η Ελλάδα αρνήθηκε.
Η Ελλάδα αρνήθηκε σε ένα συμμαχικό κράτος τον καθορισμό της ΑΟΖ μεταξύ τους. Ο λόγος?Ο φόβος της Τουρκίας. Η Τουρκία απειλεί με θερμό επεισόδιο και δεν αναγνωρίζει δικαιώμα σε ΑΟΖ στο Καστελόριζο(του οποίου την ελληνικότητα επισήμως δεν αμφισβητεί). Η αντίδραση της Τουρκίας είναι αναμενόμενη και απολύτως προβλέψιμη. Αν αποδεχτεί πως το Καστελόριζο έχει δικαίωμα σε ΑΟΖ, θα χάσει από την δική της ΑΟΖ(επίσημα δεν την έχει καθορίσει), και η ελληνική ΑΟΖ θα φτάσει μέχρι τα κυπριακά χωρικά ύδατα, στην περιοχή που ανακαλύφθηκαν τα μεγάλα κοιτάσματα.
Το θέμα μας είναι η Ελλάδα. Η δειλία και η "αδιαφορία" των αρχών, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια μόνο κακό μπορεί να κάνει στην χώρα. Κατανοώ πως λόγω κρίσης δεν μπορούμε να πάρουμε το ρίσκο της έρευνας για τους δικούς μας υδρογονάνθρακες, όμως πρέπει να ορίσουμε την ΑΟΖ μας και να απευθυνθούμε στο Διεθνές Δικαστήριο σε περίπτωση διαμάχης. Ο καθορισμός δεν αφορά μόνο το Αιγαίο, αλλά και το Κρητικό πέλαγος και το Ιόνιο. Επίσης θεωρώ πως η σωστή επένδυση θα ήταν η προκήρυξη διαγωνισμού αδειόδοτησης αμέσως μετά τον καθορισμό, ωστε οι μεγάλες εταιρείες να ενδιαφερθούν και να επενδύσουν. Η ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην δική μας ΑΟΖ(πιθανότητα αρκετά σοβαρή), θα βοηθούσε να βγούμε από την οικονομική κρίση και να αρχίσουμε επιτέλους να αναπτυσσόμαστε στην ενέργεια. Από την ΑΟΖ επίσης μπορεί μελλοντικά να προκύψει εκμετάλλευση της ενέργειας που παράγουν, ας πούμε τα κύματα. Γιατί να μην κάνουμε λοιπόν τώρα το βήμα και να την καθορίσουμε?Χρειαζόμαστε ισχυρή και ενεργητική εξωτερική πολιτική και όχι παθητική και δειλή.
