Αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω το συγκεκριμένο κείμενο με αφορμή τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια και τις αντιδράσεις σχετικά με τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δυστυχώς σε αυτήν την χώρα λειτουργούμε ως κοπάδι: Αντιδράμε επειδή θεωρούμε πως έτσι πρέπει. Χωρίς να ψάξουμε ποτέ να βρούμε τους λόγους και τις αιτίες της αντίδρασης μας. Και ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές απόψεις του καθενός, που είναι απολύτως σεβαστές, κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν.
Πρώτο και καλύτερο: το υποτιθέμενο ακαδημαϊκό άσυλο. Το οποίο πλέον δεν εξυπηρετεί την ελευθερία του λόγου και την διακίνηση των ιδεών. Αυτά είναι ελεύθερα παντού. Ποτέ δεν ένιωσα ότι δεν μπορώ να εκφραστώ στον δρόμο, στην δουλειά, όταν συναντιέμαι με φίλους κτλ. Και έζησα στο πανεπιστημιακό άσυλο τρία χρόνια. Ποτέ δεν αισθάνθηκα ασφάλεια εκεί μέσα. Κάθε είδους εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθερα εκεί, από "βαποράκια" μέχρι βιαστές. Και σε περίπτωση που κινδυνεύσεις δεν υπάρχει η βοήθεια της αστυνομίας(την οποία την έχεις εκτός ασύλου). Επιπλέον, δεν μου άρεσε ποτέ η εικόνα της χρήσης των πανεπιστημιακών χώρων ως χώροι παροχής προστασίας σε διάφορους "δειλούς" που τα σπάνε γύρω γύρω και τρέχουν μετά να κρυφτούν και να καταστρέψουν ό,τι βρουν. Θεωρώ θετικό βήμα λοιπόν την κατάργηση του.
Δεύτερον, είμαι υπέρ της αξιολόγησης των καθηγητών. Προσωπικά έχω υποφέρει από πολλούς ηλίθιους κομπλεξικούς που δεν είχαν ιδέα για το αντικείμενο τους, αλλά έκριναν την δική μου επίδοση. Το ότι είναι σε κάποια θέση δεν τους δίνει το δικαίωμα να φέρονται μειονεκτικά στον φοιτητή και να επεμβαίνουν με τόσο άδικο τρόπο στο μέλλον του φοιτητή. Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να αξιολογούνται κάθε χρόνο και όχι κάθε πέντε. Και στην αξιολόγηση πρέπει να συμμετέχουν ανεξάρτητοι φορείς αλλά και φοιτητές.
Τρίτον, ας μπει τέλος στο θέμα των αιώνιων φοιτητών. Είμαστε η μόνη χώρα με φοιτητές να έχουν εισαχθεί στις σχολές στα 18 τους, και στα 30 τους να είναι ακόμα φοιτητές. Υπάρχουν πάρα πολλοί που είναι αιώνιοι φοιτητές χωρίς να φταίνε οι ίδιοι(βλ στριμμένοι καθηγητές, καταλήψεις και χαμένες εξεταστικές). Αλλά η πλειοψηφία των αιωνίων φοιτητών αποτελείται από διάφορους ρέμπελους που το μόνο που κάνουν είναι πλύση εγκεφάλου στους φοιτητές, δεν πατάνε ποτέ στις σχολές τους και αντιδρούν σε κάθε είδους αλλαγή που τους ξεβολεύει. Και αυτό πρέπει να σταματήσει.
Ξέρω τι θα πείτε. Πως οκ όλα αυτά, αλλά τι γίνεται με τα πτυχία που δεν εξασφαλίζουν εργασία, με την έλλειψη αξιοκρατίας που υπάρχει και στον ακαδημαϊκό τομέα κτλ?Συμφωνώ απολύτως. Και αυτά πρέπει να αλάξουν και σύντομα μάλιστα. Πρέπει να επιβραβεύεται ο άνθρωπος που κοπιάζει στην ζωή του και όχι αυτός που έχει το μέσον, αλλά από προσόντα τίποτα. Ευελπιστώ λοιπόν, οι επόμενες αλλαγές που θα προωθηθούν από την οποιαδήποτε κυβέρνηση, να αφορούν αυτόν τον τομέα, την "μετα-πανεπιστημιακή" ζωή και επαγγελματική αποκατάσταση. Αλλά ας ζυγίσουμε τα πράγματα πριν βιαστούμε να αντιδράσουμε, κάποια ίσως να γίνονται για καλό.
Υ.Γ Σεβαστές είναι οι απόψεις όλων των αναγνωστών. Εξάλλου παραπάνω ανέφερα απλά την γνώμη μου. Όποιος επιθυμεί να σχολιάσει δημόσια ή όχι ας στείλει mail στην διεύθυνση tourkologos@gmail.com. Θα του απαντήσω σίγουρα είτε ιδιωτικά(στο mail του), είτε από εδώ(αν το κάνει και αυτός δημόσια).
Πρώτο και καλύτερο: το υποτιθέμενο ακαδημαϊκό άσυλο. Το οποίο πλέον δεν εξυπηρετεί την ελευθερία του λόγου και την διακίνηση των ιδεών. Αυτά είναι ελεύθερα παντού. Ποτέ δεν ένιωσα ότι δεν μπορώ να εκφραστώ στον δρόμο, στην δουλειά, όταν συναντιέμαι με φίλους κτλ. Και έζησα στο πανεπιστημιακό άσυλο τρία χρόνια. Ποτέ δεν αισθάνθηκα ασφάλεια εκεί μέσα. Κάθε είδους εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθερα εκεί, από "βαποράκια" μέχρι βιαστές. Και σε περίπτωση που κινδυνεύσεις δεν υπάρχει η βοήθεια της αστυνομίας(την οποία την έχεις εκτός ασύλου). Επιπλέον, δεν μου άρεσε ποτέ η εικόνα της χρήσης των πανεπιστημιακών χώρων ως χώροι παροχής προστασίας σε διάφορους "δειλούς" που τα σπάνε γύρω γύρω και τρέχουν μετά να κρυφτούν και να καταστρέψουν ό,τι βρουν. Θεωρώ θετικό βήμα λοιπόν την κατάργηση του.
Δεύτερον, είμαι υπέρ της αξιολόγησης των καθηγητών. Προσωπικά έχω υποφέρει από πολλούς ηλίθιους κομπλεξικούς που δεν είχαν ιδέα για το αντικείμενο τους, αλλά έκριναν την δική μου επίδοση. Το ότι είναι σε κάποια θέση δεν τους δίνει το δικαίωμα να φέρονται μειονεκτικά στον φοιτητή και να επεμβαίνουν με τόσο άδικο τρόπο στο μέλλον του φοιτητή. Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να αξιολογούνται κάθε χρόνο και όχι κάθε πέντε. Και στην αξιολόγηση πρέπει να συμμετέχουν ανεξάρτητοι φορείς αλλά και φοιτητές.
Τρίτον, ας μπει τέλος στο θέμα των αιώνιων φοιτητών. Είμαστε η μόνη χώρα με φοιτητές να έχουν εισαχθεί στις σχολές στα 18 τους, και στα 30 τους να είναι ακόμα φοιτητές. Υπάρχουν πάρα πολλοί που είναι αιώνιοι φοιτητές χωρίς να φταίνε οι ίδιοι(βλ στριμμένοι καθηγητές, καταλήψεις και χαμένες εξεταστικές). Αλλά η πλειοψηφία των αιωνίων φοιτητών αποτελείται από διάφορους ρέμπελους που το μόνο που κάνουν είναι πλύση εγκεφάλου στους φοιτητές, δεν πατάνε ποτέ στις σχολές τους και αντιδρούν σε κάθε είδους αλλαγή που τους ξεβολεύει. Και αυτό πρέπει να σταματήσει.
Ξέρω τι θα πείτε. Πως οκ όλα αυτά, αλλά τι γίνεται με τα πτυχία που δεν εξασφαλίζουν εργασία, με την έλλειψη αξιοκρατίας που υπάρχει και στον ακαδημαϊκό τομέα κτλ?Συμφωνώ απολύτως. Και αυτά πρέπει να αλάξουν και σύντομα μάλιστα. Πρέπει να επιβραβεύεται ο άνθρωπος που κοπιάζει στην ζωή του και όχι αυτός που έχει το μέσον, αλλά από προσόντα τίποτα. Ευελπιστώ λοιπόν, οι επόμενες αλλαγές που θα προωθηθούν από την οποιαδήποτε κυβέρνηση, να αφορούν αυτόν τον τομέα, την "μετα-πανεπιστημιακή" ζωή και επαγγελματική αποκατάσταση. Αλλά ας ζυγίσουμε τα πράγματα πριν βιαστούμε να αντιδράσουμε, κάποια ίσως να γίνονται για καλό.
Υ.Γ Σεβαστές είναι οι απόψεις όλων των αναγνωστών. Εξάλλου παραπάνω ανέφερα απλά την γνώμη μου. Όποιος επιθυμεί να σχολιάσει δημόσια ή όχι ας στείλει mail στην διεύθυνση tourkologos@gmail.com. Θα του απαντήσω σίγουρα είτε ιδιωτικά(στο mail του), είτε από εδώ(αν το κάνει και αυτός δημόσια).
