Όταν μιλάμε για το Ισραήλ ουσιαστικά μιλάμε για την περιοχή στην οποία γεννήθηκε και αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός. Πρόκειται για την γη των πατέρων του Χριστιανισμού, την γη που φιλοξένησε σύμφωνα με την θρησκεία μας και τον Χριστό όταν ήρθε στην γη. Κατακτήθηκε από τις δυνάμεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά την ελληνιστική περίοδο και πέρασε στην κυριαρχία των Ρωμαίων υπό τον Ηρώδη κατά τα χρόνια της γέννησης του Ιησού. Εκεί χτίστηκε ο περίφημος ναός του Σολομώντα και το Τέμενος του Βράχου, σημείο αναφοράς των μουσουλμάνων όλης της επικράτειας. Το 1918, πέρασε από την οθωμανική στην βρεττανική κυριαρχία μέχρι το 1947. Μεσολάβησε ένας καταστροφικός Β Παγκόσμιος, με τις τραγικές συνέπειες, και τον ξεκληρισμό των Εβραίων της Ευρώπης από τους Ναζί.
Το 1948 ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ και λίγες μέρες μετά εισέβαλαν σε αυτό τα γύρω αραβικά κράτη τα οποία αντιδρούσαν στην ίδρυση ενός εβραϊκού κράτος σε περιοχή αραβική-μουσουλμανική. Μετά τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας το 1949 το Ισραήλ έγινε το 59ο μέλος του ΟΗΕ. Το 1967 η Ιερουσαλήμ επανενώθηκε μετά τον πόλεμο των Έξι ημερών, πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του. Ο πόλεμος έδειξε την πολεμική ισχύ του Ισραήλ και προκάλεσε μια σειρά προστριβών με τα αραβικά κράτη της περιοχής, κυρίως με την Αίγυπτο. Στα χρόνια που ακολούθησαν, πολλές διαμάχες και πολεμικές επιχειρήσεις έλαβαν χώρα μεταξύ του Ισραήλ και των γειτόνων του, καθώς και μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, που διεκδικούν την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους σε εδάφη που "ανήκουν" στο Ισραήλ. Η κατάσταση με διπλωματικά, πολεμικά και πολιτικά σκαμπανεβάσματα παραμένει ίδια μέχρι σήμερα. Το Ισραήλ έχει καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την χώρα μας.
Οι σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία ήταν πολύ καλές από την ίδρυση του εβραϊκού κράτους το 1948. Υπήρχαν μεταξύ τους πολλές σημαντικές στρατιωτικές, οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες. Οι σχέσεις αυτές ήταν πολύ ισχυρές, σημαντικές και πολυεπίπεδες και επηρέασαν την άσκηση διπλωματίας στην ευρύτερη περιοχή.
Με την αλλαγή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια, και την στροφή της Τουρκίας προς τα μουσουλμανικά κράτη της περιοχής της Μέσης Ανατολής άλλαξε τα δεδομένα στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας. Το Καράβι για την Γάζα το 2010, ήταν το χρονικό ορόσημο για την κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών. Η αναγνώριση της κυπριακής ΑΟΖ(αλλά και της ελληνικής, άσχετα αν αυτή δεν έχει οριστεί), και οι έρευνες που διεξάγονται εκεί αυτή την στιγμή για φυσικό αέριο, έστω και υπό την παρακολουθήση της Τουρκίας, σηματοδοτούν μια έκρηξη στις διμερείς σχέσεις των δύο χωρών που δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν.
Είναι αδύνατον να γνωρίζουμε τις τουρκικές αντιδράσεις, όμως μας αφορούν άμεσα όποιες κι αν είναι και αυτές. Η κρίση αυτή αφορά όλα τα μεσογειακά κράτη, και πρώτα από όλα την Κύπρο και την Ελλάδα. Θεωρώ πως δεν πρέπει να βασιστούμε στην ισχύ του Ισραήλ, ούτε να ευχόμαστε την βελτίωση των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων προς ιδίο όφελος. Η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι έτοιμη και να εκμεταλλευτεί τα οφέλη αυτής της ρήξης.
Το 1948 ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ και λίγες μέρες μετά εισέβαλαν σε αυτό τα γύρω αραβικά κράτη τα οποία αντιδρούσαν στην ίδρυση ενός εβραϊκού κράτος σε περιοχή αραβική-μουσουλμανική. Μετά τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας το 1949 το Ισραήλ έγινε το 59ο μέλος του ΟΗΕ. Το 1967 η Ιερουσαλήμ επανενώθηκε μετά τον πόλεμο των Έξι ημερών, πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του. Ο πόλεμος έδειξε την πολεμική ισχύ του Ισραήλ και προκάλεσε μια σειρά προστριβών με τα αραβικά κράτη της περιοχής, κυρίως με την Αίγυπτο. Στα χρόνια που ακολούθησαν, πολλές διαμάχες και πολεμικές επιχειρήσεις έλαβαν χώρα μεταξύ του Ισραήλ και των γειτόνων του, καθώς και μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, που διεκδικούν την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους σε εδάφη που "ανήκουν" στο Ισραήλ. Η κατάσταση με διπλωματικά, πολεμικά και πολιτικά σκαμπανεβάσματα παραμένει ίδια μέχρι σήμερα. Το Ισραήλ έχει καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την χώρα μας.
Οι σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία ήταν πολύ καλές από την ίδρυση του εβραϊκού κράτους το 1948. Υπήρχαν μεταξύ τους πολλές σημαντικές στρατιωτικές, οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες. Οι σχέσεις αυτές ήταν πολύ ισχυρές, σημαντικές και πολυεπίπεδες και επηρέασαν την άσκηση διπλωματίας στην ευρύτερη περιοχή.
Με την αλλαγή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια, και την στροφή της Τουρκίας προς τα μουσουλμανικά κράτη της περιοχής της Μέσης Ανατολής άλλαξε τα δεδομένα στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας. Το Καράβι για την Γάζα το 2010, ήταν το χρονικό ορόσημο για την κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών. Η αναγνώριση της κυπριακής ΑΟΖ(αλλά και της ελληνικής, άσχετα αν αυτή δεν έχει οριστεί), και οι έρευνες που διεξάγονται εκεί αυτή την στιγμή για φυσικό αέριο, έστω και υπό την παρακολουθήση της Τουρκίας, σηματοδοτούν μια έκρηξη στις διμερείς σχέσεις των δύο χωρών που δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν.
Είναι αδύνατον να γνωρίζουμε τις τουρκικές αντιδράσεις, όμως μας αφορούν άμεσα όποιες κι αν είναι και αυτές. Η κρίση αυτή αφορά όλα τα μεσογειακά κράτη, και πρώτα από όλα την Κύπρο και την Ελλάδα. Θεωρώ πως δεν πρέπει να βασιστούμε στην ισχύ του Ισραήλ, ούτε να ευχόμαστε την βελτίωση των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων προς ιδίο όφελος. Η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι έτοιμη και να εκμεταλλευτεί τα οφέλη αυτής της ρήξης.
