Άνοιξη

Άνοιξη
Ομορφιές από τον κόσμο

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Αν επισκεφτείτε την Κωνσταντινούπολη......

   Έχουμε αναφερθεί και παλιότερα στην Κωνσταντινούπολη μέσα από το παρόν ιστολόγιο. Πρέπει να παραδεχτώ ότι πρόκειται για την αγαπημένη μου πόλη στον κόσμο. Ιδανική για κάθε εποχή του χρόνου, όσες μέρες και να πας δεν μπορείς να την χορτάσεις! Είπαμε λοιπόν, να ξεφύγουμε για λίγο από τα υπόλοιπα θέματα του μπλογκ, και να γράψουμε κάτι πιο χαλαρό, να δώσουμε και ιδέες σε όσους φίλους πρόκειται να την επισκεφτούν, και εμείς οι υπόλοιποι να ταξιδέψουμε με την σκέψη.
    Στην Κωνσταντινούπολη μπορείς να επισκεφτείς μέρη που σε παραπέμπουν σε διαφορετικούς πολιτισμούς, θρησκείες, ιστορίες και ανάλογα με τα δικά σου πεδία ενδιαφέροντος να επισκεφτείς τα αντίστοιχα μνημεία. Φυσικά πρώτη και καλύτερη στην λίστα έρχεται η Αγία Σοφία, που πλέον θεωρείται μουσείο(έχει εισιτήριο στην είσοδο). Από την παλιά αρχοντική Αγία Σοφία, για την οποία μαθαίναμε στο σχολείο, δεν έμειναν και πολλά. Επιβλητικό κτίσμα, μεγάλες διαστάσεις και πολύ λίγα ψηφιδωτά στο εσωτερικό. Σε μια όμορφη περιοχή της Κωνσταντινούπολης(Sultanahmet), και μόνο η αίσθηση της ιστορικότητας του ναού αρκεί. Απέναντι και σε ελάχιστη απόσταση με τα πόδια, βρίσκεται το Μπλε Τζαμί, επιβλητικό και αυτό εφόσον οι δημιουργοί του είχαν εντολές αυτό να επισκιάσει το μεγαλείο της Αγίας Σοφίας. Για τους λάτρεις της ισλαμικής αρχιτεκτονικής αποτελεί σημαντικό μνημείο. Η είσοδος είναι ελεύθερη εφόσον πρόκειται για τζαμί. Αν περάσετε από την περιοχή τον Απρίλη, θα νιώσετε πως βρίσκεστε στον παράδεισο, καθώς η Κωνσταντινούπολη φημίζεται για τις υπέροχες τουλίπες της.
    Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε την κλειστή αγορά με τα χιλιάδες μαγαζάκια που πουλούν κάθε είδους αντικείμενο. Επιβάλλεται το παζάρεμα!!!Δώστε ραντεβού στην κρήνη στην είσοδο σε περίπτωση που χαθείτε. Για τους φίλους που ασχολούνται με την μαγειρική και όχι μόνο, αξίζει μια επίσκεψη στην Αιγυπτιακή αγορά των μπαχαρικών(και μόνο οι μυρωδιές που αναδύονται από κει αξίζουν μια επίσκεψη).
    Επισκεφτείτε επίσης το περιβόητο Τοπ Καπι όπυ ζούσε ο σουλτάνος και φημίζεται για τα χαρέμια του, καθώς και το παλάτι Dolmabahce δίπλα στον Βόσπορο, με τα υπέροχα χαλιά(εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερο χαλί και ο μεγαλύτερος πολυέλαιος του κόσμου). Στο παλάτι αυτό πέρασε τις τελευταίες του στιγμές ο Κεμάλ Ατατούρκ. Λίγο ακριβά και τα δύο παλάτια, αλλά αξίζει τον κόπο.
    Για ψώνια, περπάτημα και χαλάρωση στην Κωνσταντινούπολη, επισκεφτείτε την πλατεία Ταξίμ. Στον πεζόδρομο της Ιστικλάλ, εκεί από όπου περνάει το τραμ(γραφικό), θα βρείτε μαγαζιά, εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία(tip: επισκεφτείτε οπωσδήποτε το Özsüt και ζητήστε την πάστα για την οποία κέρδισε χρυσό σκούφο, θα με θυμηθείτε.).Αν συνεχίσετε περπατώντας την Ιστικλάλ, θα βγείτε στον Πύργο του Γαλατά ο οποίος αξίζει, μόνο και μόνο για να ανεβείτε στην κορυφή και να απολαύσετε την μαγευτική θέα της Πόλης από κάτω. Δεν ενδείκνυται σε υψοφοβικούς και κλειστοφοβικούς.
    Αν έχετε μέρες στην διάθεση σας, αξίζει να επισκεφτείτε το ασιατικό κομμάτι της πόλης, που είναι και πιο ανεπτυγμένο. Επιβάλλεται κρουαζιέρα στον Βόσπορο, θα δείτε την Πόλη διασχίζοντας την από θαλάσσης. Και φυσικά, μια ολόκληρη μέρα πρέπει να αφιερωθεί στην επίσκεψη στα Πριγκηπόνησα. Χάλκη και Πρίγκηπος τα αγαπημένα μου.
     Θα πρέπει να γράφω ώρες για την Κωνσταντινούπολη. Είναι τόσο μεγάλη, και τόσο όμορφη. Έχει τόσα να δεις και να κάνεις. Ενδεικτικά αναφέραμε κάποια. Μοιραστείτε τις ιδέες σας μαζί μας. Το επόμενο οδοιπορικό μας θα είναι στην Κύπρο.

Υ.Γ Ωραίες οι διακοπές αλλά τα γεγονότα τρέχουν. Μην ξεχνάτε, σήμερα ακολουθούμε το παράδειγμα της Μαδρίτης και συγκεντρωνόμαστε για ειρηνική διαμαρτυρία στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα αλλά και σε πλατείες μεγάλων πόλεων σε όλη την Ελλάδα. Διαμαρτυρόμαστε για την άσχημη οικονομική και κοινωνική μας κατάσταση, πέρα από κόμματα, ιδεολογίες, εθνικότητες και θρησκείες. Φοράμε λευκά και δεν σπάμε, ούτε χτυπάμε κανέναν. Θα είμαστε εκεί! 


Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Το κουρδικό ζήτημα

    Η κουρδική κοινότητα της Τουρκίας ζει κοντά στα νοτιοανατολικά σύνορα της, στην περιοχή που συνορεύει με την Συρία και το Ιράκ. Η κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας μετά το τέλος του Α Παγκοσμίου πολέμου και οι διακηρύξεις για επικείμενη αυτονομία των εθνοτήτων, γέννησαν κάποιες ελπίδες για τη δημιουργία ανεξάρτητων κρατών, για τους Αρμένιους στα νότια της Καυκασίας και τους Κούρδους. Στην συνθήκη των Σεβρών το 1920 προβλεπόταν η ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στην περιοχή που ζουν μέχρι και σήμερα οι Κούρδοι, οι οποίοι γέμισαν με προσδοκίες. Όμως μετά την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας το 1923 ο Κεμάλ Ατατούρκ έστρεψε την προσοχή του στην διαμόρφωση μιας ενιαίας τουρκικής εθνικής συνείδησης, την οποία και επέβαλε ακόμα και σε περιοχές που δεν υπήρχε συμπαγής τουρκικός πληθυσμός.
    To 1925 ξέσπασε η εξέγερση τον Σεΐχη Σαΐντ στο τουρκικό Κουρδιστάν. Ήταν ένα κίνημα μεγάλης κλίμακας στο οποίο έλαβαν μέρος πολλοί Σεΐχηδες με στόχο την δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Αναμφίβολα, ο μέσος Κούρδος που συμμετείχε στην εξέγερση, ωθήθηκε τόσο από θρησκευτικά όσο και από εθνικά κίνητρα και αποζητούσε ελευθερία και ανεξαρτησία, χωρίς να καταπατούνται τα δικαιώματα του. Ακολούθησαν και άλλες εξεγέρσεις οι οποίες καταπνίγηκαν.
   Η δημιουργία του Ρ.Κ.Κ. του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν και ο ένοπλος αγώνας υπήρξε το τελικό αποτέλεσμα των διαδοχικών αρνήσεων των τουρκικών εθνικιστικών κυβερνήσεων να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες τον κουρδικού λαού για πολιτιστική και πολιτική αυτονομία. Οι αναταραχές των προοδευτικών Κούρδων πολιτικών στην Τουρκία, από τα τέλη της δεκαετίας του '50 ως τις αρχές της δεκαετίας του '60, συνετέλεσαν στο σχηματισμό πολιτιστικών συλλόγων και οργανισμών. Οι ζυμώσεις που έγιναν με επίκεντρο αυτές τις οργανώσεις οδήγησαν το καλοκαίρι του 1965 σε μαζικές διαδηλώσεις φοιτητών σε 19 κουρδικές πόλεις.
    Τα τελευταία χρόνια κυρίως μετά την σύλληψη του Οτζαλάν, το 1999 και την κράτηση του από τις τουρκικές αρχές, γίνονται κάποιες αμφιταλαντεύομενες κινήσεις για αποδοχή των Κούρδων και προσπάθειες προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κυρίως λόγω της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το κουρδικό είναι ένα μεγάλο εσωτερικό αλλά και εξωτερικό πρόβλημα της Τουρκίας, καθώς διέπει τις σχέσεις της με χώρες όπως η Συρία, το Ιράκ και το Ιράν. Η αφομοίωση της κουρδικής κοινότητας είναι ένα δύσκολο πρόβλημα της τουρκικής πολιτικής, το οποίο ενδεχομένως και να συντηρείται, καθώς η στροφή της προσοχής του λαού στο κουρδικό ζήτημα τον αποσυντονίζει από τα δύσκολα προβλήματα της καθημερινότητας του.

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Τουρκική οικονομική ανάπτυξη

    Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας, κυρίως σε σύγκριση με την ελληνική οικονομική κατάσταση που όλοι ξέρουμε. Δεν είμαι οικονομολόγος, αν και θα ήθελα να κάνω μια σύγκριση της ελληνικής και της τουρκικής οικονομίας. Ωστόσο, σήμερα θα μιλήσουμε για την οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια, χωρίς καμία σύγκριση με την ελληνική οικονομία.(εντούτοις αν κάποιος αναγνώστης γνωρίζει να μου πει κάποια πράγματα επιστημονικά για την ελληνική οικονομία, πολύ ευχαρίστως να τα δημοσιεύσω).
    Η Τουρκία είναι μια αχανής χώρα, με ανεπτυγμένο οικονομικά, κοινωνικά και πνευματικά ένα μικρό κομμάτι, αυτό που επικοινωνεί με την Ευρώπη, είτε διασυνοριακά είτε μέσω θαλάσσης. Μιλάμε δηλαδή για τις δυτικές ακτές της Τουρκίας(Μικρά Ασία και παράλια της Μεσογείου), καθώς και για την περιοχή της Κωνσταντινούπολης και των περιχώρων αυτής. Στην υπόλοιπη χώρα, το βιοτικό επίπεδο είναι σχετικά χαμηλότερο(αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο), και φυσικά το ίδιο ισχύει και για την οικονομική κατάσταση των πολιτών αυτών. Δεν φταίει απαραίτητα η τουρκική κυβέρνηση για αυτό(φυσικά και έχει μερίδιο ευθύνης, αλλά όχι το μεγαλύτερο), καθώς η χώρα είναι αχανής και με οροπέδια, κάτι που καθιστά δύσκολη την φυσική σύνδεση των ανεπτυγμένων και των λιγότερο ανεπτυγμένων περιοχών της χώρας.
    Η διεθνής οικονομική εικόνα της χώρας είναι εξαιρετικά καλή.Την προηγούμενη χρονιά(2010), η τουρκική οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 8,9%(από τους υψηλότερους παγκοσμίως), ενώ τους πρώτους μήνες του 2011 ο ρυθμός ανάπτυξης έφτασε το 9%. Το δημόσιο χρέος αναμένεται να μειωθεί σε 40,6% του ΑΕΠ από 41,6% του ΑΕΠ, που ήταν το 2010. Τα χαμηλά επιτόκια και η ροή κεφαλαίων από το εξωτερικό έχουν ως αποτέλεσμα την ραγδαία αύξηση της κατανάλωσης και τον διπλασιασμό των εισαγωγών της χώρας. Οι Τούρκοι στρέφονται στην αγορά ακριβών αγαθών πολυτελείας(ακριβά αυτοκίνητα, σπίτια κτλ), αλλά και υπηρεσιών(πακέτα διακοπών κυρίως).
    Η αύξηση της κατανάλωσης τέτοιων αγαθών οδηγεί σε έλλειμμα του προϋπολογισμού, το οποίο είναι ήδη αρκετά υψηλό. Η χρηματοδότηση του τουρκικού ελλείμματος εξαρτάται περισσότερο από τη ροή ξένων κεφαλαίων προς την Τουρκία, την ώρα που η διεθνής οικονομική αναταραχή μειώνει τη διάθεση των επενδυτών να ρισκάρουν, ενώ παράλληλα η πιστωτική επέκταση και η ταχεία οικονομική ανάπτυξη απειλούν την τουρκική οικονομία με “υπερθέρμανση”. Ο Τούρκος υπουργός Οικονομικών, υποστηρίζει ότι το επόμενο οικονομικό τρίμηνο το έλλειμμα θα μειωθεί δραστικά, και ότι η κυβέρνηση προτίθεται να λάβει όλα τα απαραίτητα διορθωτικά οικονομικά μέτρα, αν υπάρξει ανάγκη.
     Παρόλα αυτά οι ξένες επενδύσεις έφτασαν την περασμένη χρονιά τα 8,9 δις δολάρια ενώ το 2011 αναμένεται να φτάσουν τα 10 δις. Μιλάμε φυσικά για τεράστια ποσά, αλλά παρατηρείται μια μείωση σε σχέση με τα 20 δις των επενδύσεων της περιόδου 2006-2008. Αναλυτές προτρέπουν την τουρκική κυβέρνηση να μειώσει τις κρατικές δαπάνες αλλά και να αυξήσει τους φόρους για να μπορέσει να σταθεροποιηθεί η οικονομική κατάσταση. Όπως και να χει, η τουρκική οικονομία αναπτύχθηκε πάρα πολύ κατά τα τελευταία χρόνια, στηριζόμενη σε ένα σχέδιο εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής(ο Ερντογάν συνοδεύεται πάντα από Τούρκους επιχειρηματίες σε κάθε επίσκεψη που πραγματοποιεί στο εξωτερικό, προωθώντας συνεργασίες και επενδύσεις).
    Η προώθηση του τουρκικού τουρισμού στο εξωτερικό(μιλάμε πάντα για την προβολή των δυτικών και μεσογειακών παραλίων) και των τουρκικών προϊόντων, έδωσαν σοβαρή ώθηση στην τουρκική οικονομία τα τελευταία χρόνια και η κυβέρνηση κάνει ότι μπορεί για να ανεβάσει και άλλο το οικονομικό επίπεδο της χώρας. Όλες αυτές οι κινήσεις έχουν φυσικά τα ρίσκα τους, και μένει να δούμε την οικονομική πορεία της Τουρκίας στο προσεχές μέλλον για να μπορέσουμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα. Το μόνο που δεν αμφισβητείται σήμερα, είναι η οικονομική ανάπτυξη και η ευημερία ενός σημαντικού μέρους των Τούρκων πολιτών. Η πορεία θα δείξει......

Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Υπάρχει και πιο κάτω?

    Νιώθω ότι είχα απίστευτη τύχη που επέζησα χτες το βράδυ, περνώντας από το κέντρο της Αθήνας. Έχουμε ξαναμιλήσει για την κοινωνική και πολιτική κρίση που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια, όμως πια τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν με απροσδόκητες συνέπειες.
    Έχουμε καταπιεστεί πολύ σαν κοινωνία. Όλοι έχουμε νιώσει το δυσάρεστο συναίσθημα του προσπαθώ αλλά δεν τα καταφέρνω, όχι γιατί δεν είμαι άξιος αλλά γιατί μου λείπει το μέσον, η ανηθικότητα, η απληστία κτλ. Έχουμε όμως ένα πολύ άσχημο μειονέκτημα σαν κοινωνία. Προβάλουμε όλα μας τα προβλήματα στους άλλους. Δουλεύουμε σαν τα σκυλιά όλη μέρα στην δουλειά και την προαγωγή-αύξηση την παίρνει ο τεμπέλης/χαφιές/άχρηστος του γραφείου. Και αντί να διαμαρτυρηθούμε και να τα βάλουμε με τον βλάκα, γυρνάμε σπίτι και τα βάζουμε με την γυναίκα, τα παιδιά, τους γονείς μας. Διαβάζουμε για να περάσουμε το μάθημα στην σχολή και να βγάλουμε ένα αξιοπρεπές πτυχίο, και περνάει ο συμφοιτητής τουρίστας που, είτε αντέγραψε είτε ανήκει σε κάποια παράταξη, φιλική προς τον καθηγητή. Και αντί να διαμαρτυρηθούμε για να διορθώσουμε την κατάσταση, τσακωνόμαστε με τους φίλους μας. Αντί να βρίσουμε τον αγενή που μας πήρε το ταξί που περιμέναμε ώρες μέσα στην βροχή και στο κρύο, ή μας έσπρωξε στο μετρό, βρίζουμε τον ομοφυλόφιλο που περνάει δίπλα μας χέρι χέρι με τον δεσμό του, ή το κοριτσάκι που έχει φορέσει το μίνι και τα χει όλα έξω.
   Δεν μας φταίνε οι ξένοι για την κατάντια μας σαν κοινωνία. Ούτε αν βρισκόταν ένας μαγικός τρόπος να τους διώξουμε από την χώρα, θα λυνόντουσαν τα προβλήματα. Συμφωνώ ότι μια σημαντική μερίδα των λαθρομεταναστών έχει μερίδιο ευθύνης για την εγκληματικότητα στην Αθήνα, αλλά προσωπικά γνώρισα την Ομόνοια πριν το μεγάλο κύμα λαθρομετανάστευσης. Και τότε τα πράγματα ήταν απαγορευτικά.Κανείς δεν κυκλοφορούσε στην πλατεία μόνος του, νιώθωντας ασφάλεια. Η αιτία τότε ήταν οι νταβατζήδες, τα πρεζόνια, οι έμποροι ναρκωτικών κτλ, ντόπιο πράμα δηλαδή. Και τότε είχαμε δολοφονίες, βιασμούς, κλοπές κτλ. Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Γιατί??Γιατί τότε ήμαστε βολεμένοι κύριοι. Είχαμε μια σχετική οικονομική άνεση, και δεν μας ένοιαζε τι συνέβαινε δίπλα από την πόρτα μας. Τώρα ξαφνικά νοιαζόμαστε. Μήπως είμαστε υποκριτές?Ή μήπως προβάλουμε τα όποια προβλήματα έχουμε φορτωθεί όλα αυτά τα χρόνια, στα φαινόμενα βίας και στους λαθρομετανάστες, στους οποίους δώσαμε μαύρη εργασία για να γλιτώσουμε την ασφάλιση, δώσαμε οικονομική ενίσχυση για να αγοράσουμε προϊόντα μαϊμού, και κάναμε και τα στραβά μάτια όταν "πούλαγαν" τις γυναίκες και τις κόρες τους σε μας τους ίδιους για λίγα ευρώ. Εμείς τους καθιερώσαμε εδώ.
    Χρειαζόμαστε μια σωστή πολιτική, για την οικονομία, την κοινωνία, την ασφάλεια(και εξωτερική πολιτική αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Το να αρχίζουμε να ξεσπάμε τόσο βίαια πάνω σε ανθρώπους που δεν μας έκαναν τίποτα(γιατί είναι άλλο να πιάνεις τον κλέφτη μέσα στο σπίτι σου και να τον χτυπάς, και άλλο να χτυπάς έναν περαστικό που κατάγεται από το ίδιο χωριό με τον κλέφτη), μόνο καταστροφικό μπορεί να είναι για την ελληνική κοινωνία. Είμαι κατά της βίας γενικά, αλλά αν είναι να υπάρξει βία, πράγμα αναπόφευκτο όπως πάνε τα πράγματα,ας είναι στραμμένη προς τα εκεί που πρέπει, προς τον άχρηστο πολιτικό, προς τον ανίκανο δημοσιογράφο, προς τον τεμπέλη αστυνομικό(αλλά προς αυτούς που είναι όντως άχρηστοι, όχι προς τους σωστούς τους συναδέλφους) που στην τελική έχουν και την ευθύνη όλων αυτών που μας συμβαίνουν. Δεν φταίει ο κάθε κατατρεγμένος για την κατάντια της κοινωνίας, η κοινωνία φταίει για την κατάντια του.

Υ.Γ 1 Δεν προτρέπω στην άσκηση βίας προς Θεού.Απλά σας παραθέτω τον προβληματισμό μου. Ας είμαστε προσεχτικοί αυτές τις μέρες, φοβάμαι πως τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα.
Υ.Γ 2 Σημαντικό μερίδιο ευθύνης για αυτή την κατάντια έχουμε και μεις οι ίδιοι φυσικά.Ας το αναλογιστούμε λίγο αυτό. Σχόλια και παρατηρήσεις επιβάλονται.

   

   

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

    Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία. Η συζήτηση βέβαια δεν ξεκίνησε τώρα, καθώς μετράει τουλάχιστον μια δεκαετία. Η συζήτηση αυτή έχει ως αφορμή τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της γείτονος με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το κατά πόσον η Τουρκία πληρεί τις προϋποθέσεις για να ενταχθεί στην κοινότητα.
    Σήμερα θα επικεντρωθούμε στο θέμα της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρόλο που βρισκόμαστε στο 2011 και η Τουρκία βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις από το 2005, η τουρκική κοινωνία γίνεται καθημερινά μάρτυρας μέσω των ΜΜΕ φαινομένων καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η καταπάτηση αφορά τους Κούρδους της χώρας οι οποίοι κατά καιρούς έχουν λογοκριθεί ή βγει στην παρανομία από την μια μέρα στην άλλη.  Η απόφαση του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου να μην επιτρέψει σε υποψηφίους του φιλοκουρδικού κόμματος BDP να κατέβουν στις εκλογές σε λίγους μήνες, έγινε η αφορμή για άλλη μια φορά, να γίνουν διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας που έληξαν άδοξα και βίαια.
    Η λογοκρισία είναι ένα μεγάλο θέμα και πρόβλημα για την τουρκική κοινωνία. Πρόσφατα η λογοκρισία άγγιξε το διαδίκτυο όπου και απαγορεύτηκε η χρήση κάποιων λέξεων-κλειδιών με νόμο που θα ισχύσει από τον επόμενο Αύγουστο. Η κυβέρνηση επισήμως κάνει λόγο για προστασία των ανηλίκων από πορνογραφικό υλικό, όμως από τις αρχές της δεκαετίας έχει απαγορευτεί η λειτουργία πολλών χιλιάδων ιστοσελίδων, δείχνοντας πως η λογοκρισία στην γείτονα καλά κρατεί. Ας μην ξεχνάμε τα περιστατικά απαγόρευσης έκδοσης βιβλίων και την απόλυση έγκριτων δημοσιογράφων που απλά κάνουν την δουλειά τους.
    Όλα αυτά κάνουν μεγάλο κακό στην εικόνα της Τουρκίας προς τα έξω και κυρίως προς την ΕΕ καθώς θέτουν άλλο ένα εμπόδιο στον ήδη δύσκολο δρόμο της προς την ένταξη της στην κοινότητα. Και μπορεί η Τουρκία να στρέφεται σιγά σιγά προς την Ανατολή όπως έχουμε ξαναπεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει πρώτον, πως έκλεισε η ευρωπαϊκή πόρτα και δεύτερον πως δεν πρέπει να εφαρμόσει τους κανόνες και τα δικαιώματα που επιβάλλονται από την διεθνή κοινότητα σε όλα τα πολιτισμένα και ανεπτυγμένα κράτη, στα οποία θέλει να συγκαταλέγεται και η Τουρκία.

Υ.Γ Το κουρδικό ζήτημα είναι μεγάλο και αρκετά παλιό. Θα αναφερθούμε σε άλλη δημοσίευση σε αυτό.

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Στροφή 180 μοιρών

    Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται η στροφή της Τουρκίας προς τις μουσουλμανικές χώρες, κυρίως μετά τις εξεγέρσεις των λαών αυτών που χρόνια βρίσκονταν κάτω από δικτατορικά καθεστώτα. Μετά την Αίγυπτο και την Λιβύη, σειρά είχε η Συρία και ποιος ξέρει ποια άλλη χώρα θα ακολουθήσει(υποψιάζομαι η Ιορδανία, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική άποψη). Πρόκειται για μουσουλμανικές χώρες, με ενεργειακά αποθέματα αλλά με χαμηλό βιοτικό και αναπτυξιακό επίπεδο, κυρίως λόγω των παγιωμένων δικτατορικών καθεστώτων τους. Αυτό δείχνει σιγά σιγά να αλλάζει, μετά τις αιματηρές εξεγέρσεις/συγκρούσεις που έλαβαν και συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα στις περιοχές αυτές.
    Η Τουρκία στράφηκε προς τις χώρες αυτές, κυρίως με δηλώσεις του τούρκου πρωθυπουργού. Και γιατί να μην το κάνει?Πρόκειται για μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Τουρκία να αναπτύξει εξωτερική πολιτική και διπλωματία σε χώρες που πρωταγωνιστούν παγκοσμίως αυτήν την περίοδο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που για δεκαετίες αποτελούσε τον νούμερο ένα πολιτικό στόχο της γείτονος, δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για αυτήν πια, καθώς εμφανίζεται μπερδεμένη και εγκλωβισμένη στα προβλήματα στο εσωτερικό της(οικονομικά αλλά και πολιτικά προβλήματα κυρίως). Και παρόλο που η ένταξη στην ΕΕ αποτελεί ακόμα τον νούμερο ένα στόχο για την Τουρκία, η στροφή της προς τον μουσουλμανικό κόσμο είναι ιδιαίτερα αισθητή.
    Η ανάπτυξη σχέσεων με τις εξεγερμένες και όχι μόνο χώρες είναι κάτι παραπάνω από φυσιολογική. Πρόκειται για χώρες για τις οποίες η Τουρκία αποτελεί πρότυπο καθώς είναι μουσουλμανική δημοκρατική χώρα, μέλος των G20 με ραγδαία οικονομική ανάπτυξη και ανάδειξη σημαντικής πια αστικής τάξης. Για την Τουρκία αυτές οι χώρες αποτελούν πόλο έλξης, καθώς πρόκειται για χώρες των οποίων τα καθεστώτα μεταβάλλονται και η ίδια μπορεί να έχει σημαντικό ρόλο σε αυτήν την αλλαγή, ενώ δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα ενεργειακά τους αποθέματα(πετρέλαιο) και την στρατηγική γεωγραφική τους θέση. Η ανάπτυξη ενός ισχυρού δεσμού-δικτύου μεταξύ των μουσουλμανικών χωρών της Ανατολής, με την Τουρκία να κατέχει ηγετικό ρόλο στην διαδικασία, είναι ιδανική για την γείτονα και την τωρινή της κυβέρνηση, την κυβέρνηση του AKP.
    Προσωπικά καταλαβαίνω το κίνητρο της Τουρκίας και τα οφέλη αυτής της πολιτικής. Μένει απλά να δούμε την αντίδραση των χωρών αυτών, όταν περάσει η μεταβατική αυτή περίοδος καθώς και τον τρόπο που η Τουρκία θα χειριστεί την κατάσταση. Ας μην ξεχνάμε ότι τα πράγματα παραμένουν ρευστά στην παρούσα φάση. Και όταν τα πράγματα είναι ρευστά, παρουσιάζονται οι μεγαλύτερες ευκαιρίες αλλά και τα μεγαλύτερα ρίσκα.

Υ.Γ1 Για μια βαθύτερη μελέτη της στροφής της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής προτείνω το βιβλίο του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Α.Νταβούτογλου Το στρατηγικό βάθος: Η διεθνής θέση της Τουρκίας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποιότητα.
Υ.Γ2 Αποφασίσαμε να δώσουμε περισσότερη έμφαση στις γνώμες των αναγνωστών μας. Δύο μέρες πριν από κάθε δημοσίευση θα θέτουμε ερώτημα στο fan page στο facebook σχετικά με το τι θα θέλατε να διαπραγματευτούμε. Θα διαπραγματευόμαστε το θέμα με τις περισσότερες ψήφους, αλλά θα λαμβάνονται υπόψιν και οι υπόλοιπες απαντήσεις για μελλοντικά θέματα. Για όποιον δεν έχει facebook αλλά και για όποιον διαφωνεί ή θέλει να ακουστεί η γνώμη του, μπορεί να μας στείλει email στην διεύθυνση tourkologos@gmail.com και μεις θα την δημοσιεύσουμε ή θα του απαντήσουμε, τηρώντας αν θέλει την ανωνυμία του. Follow us also on twitter(@tourkologos).