Άνοιξη

Άνοιξη
Ομορφιές από τον κόσμο

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Τελευταίες σκέψεις πριν το 2012

    Το 2011 ήταν μια από τις χειρότερες μου χρονιές!Νομίζω ότι σε κανέναν δεν πήγε ιδιαίτερα καλά, αλλά εγώ θέλω να φύγει και να μην ξανάρθει(πράγμα που ούτως ή άλλως θα συμβεί). Ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο για το 2012 και μια μεγάλη αλλαγή προς το καλύτερο.
    Θέλω λίγο να αναφερθώ στα σημαντικότερα γεγονότα της χρονιάς που φεύγει. Ο σεισμός και το τσουνάμι στην Ιαπωνία θεωρώ πως ήταν πολύ σημαντικές φυσικές καταστροφές, κυρίως αν σκεφτούμε την καταστροφή στο πυρηνικό εργοστάσιο και την διαρροή πυρηνικής ενέργειας στο περιβάλλον. Η αντίδραση των λαών της Μέσης Ανατολής κατά των καθεστώτων τους και η πτώση κάποιων από αυτών, και ο ξεσηκωμός των λαών των δυτικών κρατών, με τα διάφορα κινήματα των "αγανακτισμένων" επίσης τα θεωρώ σημαντικά κοινωνικά γεγονότα. Η Ευρωζώνη σχεδόν κατέρρευσε το 2011, κυρίως γιατί στις ηγεσίες των χωρών της βρίσκονται άνθρωποι ανίκανοι να διαχειριστούν τόσο σημαντικές κρίσεις.
    Όσον αφορά στα δικά μας ενδιαφέροντα, θεωρώ σημαντική την τρίτη επανεκλογή του Ερντογάν στην πρωθυπουργία της Τουρκίας. Επίσης θεωρώ σημαντική την συνεργασία Ισραήλ-Κύπρου για τις εξορύξεις φυσικού αερίου στην Μεσόγειο(θα κάνουμε σύντομα μια εκτενέστερη παρουσίαση του θέματος) και θα ήθελα να δω και την ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας σε όλο αυτό.
    Θέλω να σχολιάσω άλλα δύο πράγματα σχετικά με την επικαιρότητα των ημερών. Πρώτον, δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει με τα μυαλά και τις συμπεριφορές των Ελλήνων. Δεν μπορώ να καταλάβω τι σ@#$^& έχουν στο κεφάλι τους οι διάφοροι που υποστηρίζουν τον αρχι-τραγο Ευφρέμ και την παρέα του. Οκ κατανοώ τους υπόλοιπους ομοίους του(παπάδες, πολιτικούς κτλ) γιατί παίζονται συμφέροντα και γιατί φοβούνται πως θα τους πάρει κι αυτούς η μπάλα(ας το ελπίσουμε). Αλλά το κάθε χαζό ανθρωπάκι που υποστηρίζει τον Ευφρέμ και τους ομοίους του, ξενυχτώντας εξω από την ΓΑΔΑ, ή συμμετέχοντας στα αντίστοιχα χαζογκρουπάκια στο facebook(το είδαμε και αυτό ναι), δεν μπορώ να καταλάβω με τι σκέφτεται(γιατί με μυαλό αποκλείεται). Κάποια στιγμή σε αυτήν την χώρα πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε....Να τιμωρούνται οι ένοχοι ή να την βγάζουν λάδι??
    Δεύτερον, έλεος πια με την υποκρισία σε αυτήν την χώρα. Ότι τώρα πέσαμε όοοολοι από τα σύννεφα με τις δηλώσεις Γιλμάζ για τους εμπρησμούς από τούρκους πράκτορες. Και τι κακοί που είναι οι Τούρκοι, και δεν ντρέπονται και δεν υπάρχει ελληνοτουρκική φιλία......Φτάνει πια!Όποιος πιστεύει πως δεν δρουν μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας στην Ελλάδα, και αντίστοιχες μυστικές υπηρεσίες της Ελλάδας στην Τουρκία, κοιμάται όρθιος. Αυτά είναι κοινά μυστικά, ξέρετε από κείνα που όλοι ξέρουμε πως συμβαίνουν γιατί πολύ απλά έχουμε λογική. Και το σημαντικό του πράγματος, δεν είναι ποιος έβαλε τις φωτιές κατά την δεκαετία του 1990, αλλά όλες οι φωτιές από τότε και μετά στην χώρα, ως προς το θέμα της καταστροφής κυρίως. Έχουν καεί εκατομμύρια στρέμματα σε όλη την χώρα, η πολιτεία δεν έκανε τίποτα και πάνω στην καμένη γη φύτρωσαν και φυτρώνουν πολυκατοικίες, κάνοντας κυρίως Έλληνες μεσίτες να πλουτίζουν. Για σκεφτείτε, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες έκαναν την δουλειά τους, η ελληνική πολιτεία και κυρίως οι Έλληνες πολίτες τι έκαναν??


Καλή χρονιά να έχουμε.Εύχομαι να έρθει η μεγάλη αλλαγή που περιμένουμε και όλα να εξελιχθούν θετικά. Υγεία και αγάπη ξεχωριστά στον καθένα μας, αυτές είναι οι πραγματικές αξίες στην ζωή. Μην ξεχνάτε τους αγαπημένους σας, αυτές οι μέρες είναι για την οικογένεια. Τα φιλιά μου, θα τα πούμε με την νέα χρονιά.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Κεμάλ και μεταρρυθμίσεις

    Ο Μουσταφά Κεμάλ(μετέπειτα Ατατούρκ), θεωρείται ο "πατέρας" του τουρκικού έθνους, και ο μεγαλύτερος μέχρι σήμερα μεταρρυθμιστής του τουρκικού κράτους. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1880 και είναι ο ιδρυτής της τουρκικής δημοκρατίας μετά τον κατακερματισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
    Δεν θέλω να αναφερθώ στις πράξεις του Κεμάλ σε σχέση με τις μειονότητες της Αυτοκρατορίας, αυτό είναι ένα άλλο θέμα μιας επόμενης ίσως δημοσίευσης. Θα αναφερθώ όμως στο έργο του Κεμάλ(συνοπτικά) ως προς την πατρίδα του. Και Τούρκοι και ξένοι επιστήμονες αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του έναν χαρισματικό ηγέτη(δικτάτορα στην εποχή του), μια σημαντική προσωπικότητα του 20ου αιώνα.
    Ο Μουσταφά Κεμάλ αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στην δημιουργία αυτού που σήμερα θεωρούμε τουρκικό κράτος. Στις αρχές του 20ου αιώνα εξορίστηκε στην Συρία λόγω πολιτικών αναταραχών, όπου και οργάνωσε τις πρώτες ομάδες ατόμων αφοσιωμένων σε αυτόν. Οι ομάδες αυτές επεκτάθηκαν και στα Βαλκάνια. Συμμετείχε ενεργά στον Α Βαλκανικό και Α' Παγκόσμιο πόλεμο ως ταγματάρχης, διοικώντας τα στρατεύματα τόσο αποτελεσματικά ώστε να κερδίσει σεβασμό και αναγνώριση από τους συναδέλφους του.
    Λίγο μετά την ελληνική απόβαση στα Μικρασιατικά παράλια, οργάνωσε την Επιτροπή για την Άμυνα της Ανατολικής Μικράς Ασίας. Οι διχογνωμίες μεταξύ των αντιπάλων, και η αντίσταση στην ξένη κατοχή λειτούργησαν προς όφελος του Κεμάλ και των οπαδών του. Κατάφερε και σύναψε ειρήνη με την Ρωσία, ενώ οι διαφωνίες μεταξύ Ιταλών και Γάλλων, οδήγησαν στην εγκατάλειψη των Ελλήνων στην Μικρά Ασία, απέναντι σε έναν πανίσχυρο στρατιωτικά Κεμάλ, κάτι που οδήγησε στις τραγικές συνέπειες της Μικρασιατικής καταστροφής. Το καλοκαίρι του 1923 υπέγραψε την Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία καθόρισε τα σημερινά εδάφη της Τουρκίας, ενώ το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου εξελέγη πρόεδρος της τουρκικής δημοκρατίας που ο ίδιος σύστησε.
    Η δεκαετία του 1920 χαρακτηρίζεται από μεταρρυθμίσεις που στόχο είχαν τον προσανατολισμό της Τουρκίας προς την Δύση. To 1924 καθιερώθηκε το δημοκρατικό πολίτευμα(αν και ο Κεμάλ κυβέρνησε σχεδόν δικτατορικά). Εξάλειψε το Ισλάμ από την πολιτική και καθημερινή ζωή των Τούρκων, άλλαξε το αλφάβητο χρησιμοποιώντας λατινικούς χαρακτήρες και αντικαθιστώντας τους αραβικούς και απλοποίησε την δομή της τουρκικής γλώσσας. Επέβαλε την υιοθέτηση οικογενειακών ονομάτων-επιθέτων. Κατάφερε να εντάξει την Τουρκία στην Κοινωνία των Εθνών και με την υπογραφή της συνθήκης του Μοντρέ, ανέκτησε τον έλεγχο των Στενών.
    Μέσα σε σχεδόν είκοσι χρόνια κατάφερε να αποδώσει εθνική ταυτότητα στους Τούρκους, να αφήσει πίσω το οθωμανικό παρελθόν και να στραφεί ολοκληρωτικά προς την Δύση, όπου και πίστευε πως βρίσκεται η ανάπτυξη και η πρόοδος. Ο τουρκικός εθνικισμός οφείλεται κυρίως στον Ατατούρκ. Πέθανε το 1938 από κίρωση του ήπατος.

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Νεοκλής Σαρρής; 1940-2011

    Απεβίωσε χτες σε ηλικία 71 ετών, ο διακεκριμένος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου (Κοινωνιολογία της Ιστορίας), Νεοκλής Σαρρής μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και σπούδασε στα Πανεπιστήμια Κωνσταντινούπολης, Αθηνών και Γενεύης. Θεωρείται από τους κορυφαίους Έλληνες επιστήμονες ειδικούς στα ελληνο-τουρκικά ζητήματα, και είναι ο πρώτος Έλληνας τουρκολόγος.

    Είχε βαθύτατη γνώση των ελληνοτουρκικών θεμάτων, και μεγάλο ταλέντο στην ανάλυση της τουρκικής ιδιοσυγκρασίας, χωρίς να βλέπει εχθρικά τον τουρκικό λαό. Τύγχανε μεγάλου σεβασμού τόσο των Τούρκων, όσο και των Ελλήνων.
    Έγραψε πολλά και σημαντικά βιβλία μεταξύ των οποίων: Φιλοσοφία της κοινωνίας και της πολιτείας, Οσμανική πραγματικότητα, Η οικογένεια στην Τουρκία, Ελληνική κοινωνία και Τηλεόραση, Η άλλη πλευρά κτλ. Καίρια θεωρείται η συμβολή του στην μετάφραση του βιβλίου του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου "¨Το στρατηγικό βάθος".
    Δεν θέλω να γράφω πολλά, ούτε να αναλωθώ σε καλά λόγια για το έργο του. Επρόκειτο για έναν κορυφαίο τουρκολόγο, πραγματικό γνώστη του αντικειμένου και φανταστικό καθηγητή. Ελπίζω το έργο του να συνεχιστεί και να εξελιχθεί από μας τους επόμενους, όπως και αυτός θα ήθελε. Αιωνία του η μνήμη!


Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Εδώ Πολυτεχνείο 2011

    Σαν σήμερα πριν 38 χρόνια η χούντα των Αθηνών κατέστειλε βίαια την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου της Αθήνας, σε μια από τις τελευταίες της προσπάθειες να καταπνίξει τις απαιτήσεις για δημοκρατία του ελληνικού λαού. Η χούντα έπεσε λίγο καιρό αργότερα, αφού ακολούθησε και η κυπριακή τραγωδία. Δεν θα γράψουμε χιλιοειπωμένα πράγματα. Θα προσπαθήσουμε να συγκρίνουμε τις εποχές, τότε και τώρα, και θα μιλήσουμε λίγο για αυτήν τη περιβόητη γενιά του Πολυτεχνείου που στις μέρες μας, έχει ακούσει τα εξ αμάξης.
    Ποια είναι η γενιά του Πολυτεχνείου?Είναι οι άνθρωποι που ήταν φοιτητές την πενταετία 1970-1975. Πιο συγκεκριμένα, είναι οι φοιτητές των Αθηναϊκών και όχι μόνο πανεπιστημίων που συμμετείχαν ενεργά στις καταλήψεις και διαμαρτυρίες της σχολής τους, είτε ως ενταγμένοι σε κάποια πολιτική παράταξη(δεν μιλάμε για κόμματα φυσικά στην εποχή της δικτατορίας), είτε ως ανένταχτοι. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν η πλειοψηφία της νεολαίας της εποχής. Είχαν όμως την υποστήριξη της πλειοψηφίας της κοινωνίας, που ζητούσε δημοκρατία και βασικές ελευθερίες.
    Πολλοί της παραπάνω γενιάς, λούφαξαν στα σπίτια τους όταν κατέβηκαν τα τανκς στους δρόμους, και έκαναν μέρες να εμφανιστούν στους δρόμους μετά την εισβολή του άρματος στο Πολυτεχνείο. Πολλοί έζησαν και συνελήφθησαν, έκαναν φυλακές, διέκοψαν τις σπουδές τους αναγκαστικά(διακοπή της αναβολής στράτευσης και θητεία σε δυσμενή μετάθεση). Πολλοί την έκαναν για το εξωτερικό και κάποιοι δεν επέστρεψαν ποτέ. Και κάποιοι λίγοι, εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός και την συμμετοχή τους(ακόμα και την μη συμμετοχή τους) σε αυτό, και το εξαργύρωσαν με κάθε τρόπο, πολιτικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, οικονομικά. Αυτοί οι λίγοι αμαύρωσαν όλη την γενιά τους, και σήμερα στις δύσκολες εποχές που ζούμε, κρύβονται πίσω από αυτή την γενιά μόνο και μόνο για να μην κατηγορηθούν ονομαστικά.
    Το Πολυτεχνείο αποτελεί ορόσημο για την σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η δημοκρατία αποτελεί το πάγιο αίτημα κάθε κοινωνικά εξελιγμένης κοινωνίας. Οι νέοι της δεκαετίας του 1970, ζήτησαν και πάλεψαν για το αυτονόητο. Κάποιοι από αυτούς, σχεδόν σαράντα χρόνια μετά εξευτέλισαν όλες τις αξίες για το δικό τους προσωπικό όφελος, φτάνοντας την χώρα στην σημερινή κατάντια(με μεγάλο μέρος της ευθύνης και σε μας τους ίδιους). Η δημοκρατία είναι υπέρτατο αγαθό, το έχω ξαναπεί δεν διαπραγματεύεται. Όμως, η κατάντια της δημοκρατίας, η μη σωστή χρήση της θα λέγαμε, είναι δική μας ευθύνη και μόνο. Ας αλλάξουμε, όχι πολίτευμα αλλά μυαλά. Σήμερα τιμούμε τους νεκρούς, τους ανώνυμους που βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν, και όταν η χούντα έπεσε, προσπάθησαν να συνεχίσουν την ζωή τους αφανείς. Δεν τιμούμε αυτούς που στο όνομα της επανάστασης κατέστρεψαν την χώρα. Ζήτω η Δημοκρατία!

    

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Δικομματισμός στην Ελλάδα:

    Πολύς λόγος γίνεται για τον δικομματισμό στην Ελλάδα και κυρίως για τις αρνητικές του συνέπειες στην διακυβέρνηση της Ελλάδας. Θα είχε λοιπόν ένα ενδιαφέρον να δούμε πώς ξεκίνησε και πως εξελίχθηκε ο δικομματισμός στην Ελλάδα συνοπτικά(δεν θα διδάξουμε και ιστορία βρε αδερφέ).
   Ο δικομματισμός στην χώρα μας εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα, λίγο μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους. Το πρώτο κόμμα που ιδρύθηκε και νομιμοποιήθηκε συνταγματικά ήταν το κόμμα του Τρικούπη(Νεωτερικό κόμμα αν θυμάμαι καλά). Το αντίπαλο κόμμα ήταν αυτό του Κουμουνδούρου, το οποίο μετονομάστηκε σε "Εθνικό Κόμμα" από τον Θ.Δεληγιάννη.Τα δύο κόμματα αυτά εναλλάσσοντο στην εξουσία για δεκαπέντε χρόνια. Οι περισσότερες δημοκρατίες εκείνη την περίοδο είχαν δικομματικό σύστημα, και έχουν ακόμα με μειωμένα όμως ποσοστά προτίμησης(όπως και στην Ελλάδα).
   Το πολιτικό σκηνικό της χώρας ήταν γεμάτο αναταράξεις την επόμενη περίοδο(πόλεμος με Τουρκία, Βαλκανικοί, Α΄Παγκόσμιος, Μικρασιατική καταστροφή, δικτατορία Μεταξά, Β' Παγκόσμιος, Κατοχή, Εμφύλιος, Δικτατορία). Την περίοδο της Μεταπολίτευσης το δικομματικό σύστημα λειτούργησε με μεγάλη αποτελεσματικότητα, κυρίως γιατί ήταν ένα δημοκρατικό σύστημα σε σύγκριση με την δικτατορία. Τα δύο κόμματα που ιδρύθηκαν την δεκαετία του 1970 και κυριαρχούν έκτοτε στην πολιτική σκηνή, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ(με άλλα ονόματα τότε το καθένα), εναλλάσσονται στην εξουσία όλη αυτή την περίοδο, με εξαίρεση την Οικουμενική Κυβέρνηση το 1989.
    Η εναλλαγή στην εξουσία δύο ισχυρών κομμάτων φαίνεται να εξασφαλίζει πολιτική σταθερότητα, που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για οικονομική ανάπτυξη και ευημερία. Όμως ο δικομματισμός δεν είναι η "θεραπεία" για τα πάντα. Το ότι έχουμε πολυκομματική βουλή(ευτυχώς), δεν σημαίνει πως η δημοκρατία λειτουργεί σωστά. Το ιδανικό θα ήταν να εναλλάσσονται στην εξουσία όλα τα κόμματα, τα οποία θα έπρεπε και να αλλάζουν τα πρόσωπα τους. Όμως η κοινωνία είχε μάθει τόσα χρόνια να φανατίζεται με το ένα ή το άλλο κόμμα και να θεωρεί μίασμα το να ψηφίσει ένα άλλο κόμμα, έστω κι αν το κόμμα που ψήφιζε τόσα χρόνια δεν τον εκφράζει πια. Έχουμε μάθει να ψηφίζουμε το κόμμα που ψήφισαν οι δικοί μας, κάτι σαν κληρονομιά, χωρίς να σκεφτόμαστε πως άλλη λογική είχει ο παππούς μας πριν 50 χρόνια, άλλη ο πατέρας μας πριν 30 και άλλη πρέπει να έχουμε εμείς(οι συνθήκες αλλάζουν επίσης).
    Δεν ξέρω αν ο δικομματισμός φταίει για την κατάντια μας. Νομίζω πως θα ήταν άδικο να του ρίξουμε όλη την ευθύνη.Όλα είναι θέμα νοοτροπίας, έχουμε αρκετά κόμματα που κυμαίνονται από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά. Νομίζω ότι μπορούμε να στηρίξουμε και αυτά. Επίσης, δεν είναι καθόλου κακό να μην ανήκουμε πουθενά συγκεκριμένα και κάθε φορά να ψηφίζουμε με τις εκάστοτε συνθήκες και τα πρόσωπα, ανεξαρτήτως κόμματος(και δεν εννοώ τους προέδρους των κομμάτων αλλά τους υποψήφιους βουλευτές). Και μια και αναφέρθηκα στους προέδρους των κομμάτων θα ήθελα να δω ονόματα πέρα από τις οικογένειες, ονόματα που δεν τα ξέρω λόγω των γονιών τους αλλά λόγω του έργου τους.
    Πάντως όλα δείχνουν πως το δικομματικό σύστημα στην Ελλάδα έχει πάρει την κάτω βόλτα, κυρίως λόγω της βαθειάς κρίσης που υπάρχει στην κοινωνία μας. Ας ελπίσουμε πως το σύστημα θα αλλάξει, πάντα προς κάτι καλύτερο φυσικά. Ο δικομματισμός ιστορικά έκανε τον κύκλο του. Ας ελπίσουμε πως η όποια εξέλιξη του θα είναι και η καλύτερη.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Κατά πόσον μια εθνική καταστροφή εξαλείφει τις διακρίσεις?

    Όλοι μας παρακολουθήσαμε την προηγούμενη βδομάδα, τον μεγάλο σεισμό μεγέθους περίπου 7 ρίχτερ στην πόλη Βαν της Τουρκίας. Οι νεκροί έφτασαν περίπου τους 600 και σήμερα οι τουρκικές αρχές ανακοίνωσαν επισήμως πως παύεται κάθε προσπάθεια ανεύρεσης επιζώντων(έχει περάσει μια εβδομάδα). Σήμερα θα μιλήσουμε για τα φαινόμενα διακρίσεων που παρατηρήθηκαν στην παροχή βοήθειας στους Κούρδους σεισμόπληκτους.
    Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Τα Νέα (25.10.2011), πολλοί Τούρκοι πολίτες από κάθε γωνιά της Τουρκίας, προσέφεραν βοήθεια(ρούχα, τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης), είτε ατομικά είτε μέσω μη κυβερνητικών οργανώσεων, την ίδια ώρα που τα τεθωρακισμένα του τουρκικού στρατού εισέβαλαν στο Βόρειο Ιράκ. Για όσους δεν γνωρίζουν, η πόλη Βαν βρίσκεται στην ανατολική Τουρκία, περιοχή κατεξοχήν κουρδικού πληθυσμού. Και ναι, υπάρχουν και οι ακραίες απόψεις μιας μερίδας του τουρκικού πληθυσμού σχετικά με την μη παροχή βοήθειας στους σεισμόπληκτους.
    Πέρα από τις όποιες αντιλήψεις υπάρχουν στο εσωτερικό της Τουρκίας, εντελώς αμέτοχη φαίνεται να είναι η τουρκική κυβέρνηση η οποία δεν ανέλαβε καμία σημαντική δράση απέναντι στους σεισμοπαθείς, κάνοντας πολλούς εντός και εκτός της χώρας να μιλούν για αντιμετώπιση των σεισμοπαθών της περιοχής ως πολίτες δεύτερης κατηγορίες. Η ολιγωρία της κατά τα άλλα δυναμικής και κοντά στον πολίτη κυβέρνηση Ερντογάν, είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Αντιδράσεις υπάρχουν από την τουρκική αντιπολίτευση, άλλα μάλλον γίνονται για λόγους εντυπώσεων.
    Είναι τραγικό να βλέπουμε την απαξίωση ενός μεγάλου μέρους των πολιτών της Τουρκίας, από μια κυβέρνηση που θεωρείται ισλαμιστική(και έχει λόγω αυτού έναν πιο ανθρώπινο χαρακτήρα, σε σχέση με τις παλαιότερες κεμαλικές), με μεγάλη απήχηση στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό. Ο Ερντογάν είχε κάνει πολιτικό άνοιγμα στους Κούρδους κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο.που όμως δεν του "βγήκε". Ίσως αυτό να έπαιξε τον ρόλο του στην σημερινή αντιμετώπιση των Κούρδων. Προσωπικά το θεωρώ απαράδεκτο αλλά και αναμενόμενο. Οι Κούρδοι πάντα αντιμετωπίζονταν διαφορετικά(εχθρικά θα λέγαμε), από κάθε τουρκική κυβέρνηση. Όμως για μια Τουρκία που θεωρεί εαυτόν δημοκρατία και μάλιστα πρότυπο για κάποιες χώρες, με δυτικές βλέψεις(ακόμα και αν δεν μιλάμε για βλέψεις για ένταξη στην ΕΕ), είναι απαράδεκτη τέτοια συμπεριφορά απέναντι στους Κούρδους.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

28η Οκτωβρίου.........2011

    Αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω για τα σημερινά γεγονότα στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης(στον χώρο της παρέλασης για να είμαστε ακριβείς, αφού παρέλαση δεν έγινε), αλλά και γενικότερα σε όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας.
    Ξεκαθαρίζω από την αρχή, πως σαν άνθρωπος δεν την "βρίσκω" με τις παρελάσεις με τον τρόπο που γίνονται στην χώρα τα τελευταία χρόνια(στενά μίνι φορεματάκια, βάψιμο μπουζουκιού, υβριστικά συνθήματα, διαφωνίες για την εθνικότητα του σημαιοφόρου κτλ). Κατανοώ όμως τα νοήματα των εθνικών επετείων της χώρας, και τα σέβομαι. Έχω χρόνια να κατέβω σε παρέλαση για τους λόγους που ανέφερα αλλά είμαι υπέρ στην διεξαγωγή της σε κάθε εθνική επέτειο.
    Επίσης δηλώνω πως είμαι άνθρωπος με σπουδές, πτυχία και δεν συμμαζεύεται, ξένες γλώσσες και ένα τεράστιο βιογραφικό.Παρόλα αυτά δεν βρίσκω δουλειά όσο κι αν ψάχνω. Προέρχομαι από μια οικογένεια στην οποία εργάζεται μόνο ο ένας από τους δύο γονείς, εκκρεμεί στεγαστικό δάνειο και έχουμε ήδη ένα μέλος το οποίο άλλαξε χώρα για αναζήτηση καλύτερου αύριο. Ποτέ δεν ήμουν βολεμένος, ό,τι κατάφερα, το κατάφερα χωρίς κανενός είδους διαμεσολάβηση και με πολλές προσωπικές θυσίες.Έχω αγανακτίσει με τους "αγανακτισμένους" του Συντάγματος όταν το κίνημα ήταν ακόμα αγνό, έχω διαδηλώσει κατά της αστυνομικής βίας και γενικότερα έχω απαιτήσει πολλές φορές το δίκιο μου, χωρίς να το βρω τις μισές από αυτές τις φορές. Ψηφίζω κάθε φορά που γίνονται εκλογές, και έχω ψηφίσει πάνω από δύο κόμματα.Δεν με εκφράζει κανενός είδους κομματική ιδεολογία και ψηφίζω πάντα αυτόν που θεωρώ καλύτερο στις δεδομένες κάθε φορά συνθήκες. Και ναι κάποιες φορές έχω μετανιώσει για την ψήφο μου.
     Μετά από αυτή την εισαγωγή θέλω να πω πως είμαι παντελώς ΚΑΤΑ των σημερινών γεγονότων. Σήμερα γιορτάζουμε την απόφαση μας να μην υποταχθούμε σε δυνάμεις καθαρά ΜΗ δημοκρατικές, την αντίσταση μας σε αυτές. Μπορεί το 1940 να μας οδήγησε στην Κατοχή, όμως καταφέραμε και το ξεπεράσαμε και αυτό ως έθνος, παρόλες τις απώλειες. Τα όποια οικονομικά και πολιτικά προβλήματα αντιμετωπίζουμε σήμερα προέρχονται κυρίως από το ξερό μας το κεφάλι. Όλοι φταίμε, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο.Γιατί εγώ μπορεί να μην χρησιμοποίησα ποτέ μέσον, ούτε να λάδωσα ποτέ, όμως γνωρίζω ανθρώπους από το περιβάλλον μου που το έκαναν, και φταίω που δεν διαμαρτυρήθηκα τότε. Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν. Η οποιαδήποτε αντίδραση επιβάλλεται όμως όχι τέτοια μέρα. Όχι την μέρα που έχουμε λόγο να νιώθουμε περήφανοι. Έχουμε ένα παρελθόν που το θυμόμαστε μόνο για να κερδίσουμε εντυπώσεις(βλ Σκοπιανό, Αιγαίο κτλ) και δεν το τιμάμε όταν πρέπει. Η παρέλαση μπροστά από τους επισήμους της κάθε πόλης, δεν σημαίνει σεβασμό απέναντι τους προσωπικά, σημαίνει σεβασμό απέναντι στους δημοκρατικούς θεσμούς που αυτοί εκπροσωπούν. Τα πρόσωπα αλλάζουν, οι θεσμοί θα μείνουν όμως. Και θέλουμε να μείνουν. Αν αυτοί που μας εκπροσωπούν τώρα, δεν τιμάνε τους θεσμούς(ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα, κάποιοι τους τιμούν), ας μην κάνουμε και μεις το ίδιο.
    Θεωρώ πως οι παρελάσεις έπρεπε να γίνουν κανονικά, υπό τους ήχους εμβατηρίων και όχι συνθημάτων, χειρονομιών(μέχρι και γερμανικές σημαίες κάηκαν, έλεος πια) κτλ. Και μετά θα μπορούσε να ακολουθήσει μια διαδήλωση όλων των δυσαρεστημένων πολιτών. Αυτό που έγινε ήταν απαράδεκτο. Ελπίζω πως δεν θα επαναληφθεί ποτέ ξανά.



Υ.Γ Το παραπάνω κείμενο αποτελεί καθαρή προσωπική γνώμη και παρακαλώ να αντιμετωπιστεί έτσι ακριβώς.

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Ιστορική αναδρομή στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ

    Όταν μιλάμε για το Ισραήλ ουσιαστικά μιλάμε για την περιοχή στην οποία γεννήθηκε και αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός. Πρόκειται για την γη των πατέρων του Χριστιανισμού, την γη που φιλοξένησε σύμφωνα με την θρησκεία μας και τον Χριστό όταν ήρθε στην γη. Κατακτήθηκε από τις δυνάμεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά την ελληνιστική περίοδο και πέρασε στην κυριαρχία των Ρωμαίων υπό τον Ηρώδη κατά τα χρόνια της γέννησης του Ιησού. Εκεί χτίστηκε ο περίφημος ναός του Σολομώντα και το Τέμενος του Βράχου, σημείο αναφοράς των μουσουλμάνων όλης της επικράτειας. Το 1918, πέρασε από την οθωμανική στην βρεττανική κυριαρχία μέχρι το 1947. Μεσολάβησε ένας καταστροφικός Β Παγκόσμιος, με τις τραγικές συνέπειες, και τον ξεκληρισμό των Εβραίων της Ευρώπης από τους Ναζί.
    Το 1948 ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ και λίγες μέρες μετά εισέβαλαν σε αυτό τα γύρω αραβικά κράτη τα οποία αντιδρούσαν στην ίδρυση ενός εβραϊκού κράτος σε περιοχή αραβική-μουσουλμανική. Μετά τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας το 1949 το Ισραήλ έγινε το 59ο μέλος του ΟΗΕ. Το 1967 η Ιερουσαλήμ επανενώθηκε μετά τον πόλεμο των Έξι ημερών, πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του. Ο πόλεμος έδειξε την πολεμική ισχύ του Ισραήλ και προκάλεσε μια σειρά προστριβών με τα αραβικά κράτη της περιοχής, κυρίως με την Αίγυπτο. Στα χρόνια που ακολούθησαν, πολλές διαμάχες και πολεμικές επιχειρήσεις έλαβαν χώρα μεταξύ του Ισραήλ και των γειτόνων του, καθώς και μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, που διεκδικούν την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους σε εδάφη που "ανήκουν" στο Ισραήλ. Η κατάσταση με διπλωματικά, πολεμικά και πολιτικά σκαμπανεβάσματα παραμένει ίδια μέχρι σήμερα. Το Ισραήλ έχει καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την χώρα μας.
    Οι σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία ήταν πολύ καλές από την ίδρυση του εβραϊκού κράτους το 1948. Υπήρχαν μεταξύ τους πολλές σημαντικές στρατιωτικές, οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες. Οι σχέσεις αυτές ήταν πολύ ισχυρές, σημαντικές και πολυεπίπεδες και επηρέασαν την άσκηση διπλωματίας στην ευρύτερη περιοχή.
    Με την αλλαγή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια, και την στροφή της Τουρκίας προς τα μουσουλμανικά κράτη της περιοχής της Μέσης Ανατολής άλλαξε τα δεδομένα στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας. Το Καράβι για την Γάζα το 2010, ήταν το χρονικό ορόσημο για την κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών. Η αναγνώριση της κυπριακής ΑΟΖ(αλλά και της ελληνικής, άσχετα αν αυτή δεν έχει οριστεί), και οι έρευνες που διεξάγονται εκεί αυτή την στιγμή για φυσικό αέριο, έστω και υπό την παρακολουθήση της Τουρκίας, σηματοδοτούν μια έκρηξη στις διμερείς σχέσεις των δύο χωρών που δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν.
    Είναι αδύνατον να γνωρίζουμε τις τουρκικές αντιδράσεις, όμως μας αφορούν άμεσα όποιες κι αν είναι και αυτές. Η κρίση αυτή αφορά όλα τα μεσογειακά κράτη, και πρώτα από όλα την Κύπρο και την Ελλάδα. Θεωρώ πως δεν πρέπει να βασιστούμε στην ισχύ του Ισραήλ, ούτε να ευχόμαστε την βελτίωση των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων προς ιδίο όφελος. Η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι έτοιμη και να εκμεταλλευτεί τα οφέλη αυτής της ρήξης.


























































Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Τουρκία: Επεκτατικές βλέψεις στην Μεσόγειο?

    Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τις τεταμένες σχέσεις της Τουρκίας και του Ισραήλ. Οι δύο χώρες ήταν παραδοσιακά σύμμαχοι ήδη από την ίδρυση του Ισραήλ, ενός εβραϊκού κράτους ανάμεσα στα αραβικά-μουσουλμανικά της περιοχής. Όμως από το 2009 και κυρίως από φέτος τα πράγματα έχουν αλλάξει.
    Μπορεί ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών να τονίζει πολλές φορές στο βιβλίο του πως στόχος της Τουρκίας είναι τα μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες, η πρακτική του όμως δείχνει το αντίθετο. Η επιθετική στάση απέναντι στο Ισραήλ μετά την τραγική κατάληξη της αποστολής "Ένα πλοίο για την Γάζα" πέρσι, η "απειλή" για πάγωμα των ευρω-τουρκικών σχέσεων του χρόνου, όταν και την προεδρία της ΕΕ θα αναλάβει η Κύπρος, τα προβλήματα που δημιουργεί στην Μεσόγειο με αφορμή την κυπριακή ΑΟΖ, οι απειλές προς το καθεστώς της Συρίας και τα κλασσικά πλέον προβλήματα με την Ελλάδα στο Αιγαίο και στην Θράκη, δείχνουν πως η Τουρκία επιθυμεί ειρηνικές σχέσεις με τους γείτονες της, εφόσον αυτοί υποκύψουν στις επιθυμίες της.
    Προσωπικά θεωρώ την στάση της Τουρκίας απέναντι στο Ισραήλ αλαζονική. Το Ισραήλ είναι μια εξαιρετικά ισχυρή χώρα στην περιοχή(διαθέτει την καλύτερη πολεμική αεροπορία στον κόσμο).Η νίκη για τρίτη συνεχόμενη φορά του Ερντογάν και η ραγδαία οικονομική ανάπτυξη, του έδωσαν ώθηση για να προσπαθήσει να επιβάλει βλέψεις του στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Δεν το θεωρώ κακό ιδεολογικά, πρόκειται για έναν ικανό πολιτικό που έχει την εμπιστοσύνη του λαού του και παλεύει για αυτά που πιστεύει πως είναι χρήσιμα για την χώρα του. Απλώς θεωρώ πως οι βλέψεις αυτές καταπατούν το διεθνές δίκαιο και απέχουν από την πραγματικότητα.
    Το Ισραήλ θα αντιδράσει. Έχει αποδείξει πως μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του στην περιοχή με οποιοδήποτε κόστος(ενδεικτικά αναφέρω τις διενέξεις στην Γάζα που αποτελούν καθημερινό φαινόμενο). Αμφιβάλλω για την Κύπρο δυστυχώς και για την Ελλάδα, καθώς τα εσωτερικά προβλήματα δεν επιτρέπουν στις ηγεσίες των δύο χωρών να ασχοληθούν σοβαρά με τις νέες βλέψεις της Τουρκίας.
   Μένει να δούμε την συνέχεια. Η Μεσόγειος και η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής ήταν πάντα ένα καζάνι που βράζει. Η Τουρκία ανήκει στους ισχυρούς της περιοχής σε αυτήν την χρονική συγκυρία, όμως όταν πρόκειται για την Μεσόγειο, η ιστορία μας έχει αποδείξει πως οι ισορροπίες είναι ευαίσθητες και εύκολα αναστρέψιμες. Θα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις όποιες εξελίξεις.

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Αλλαγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

    Αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω το συγκεκριμένο κείμενο με αφορμή τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια και τις αντιδράσεις σχετικά με τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δυστυχώς σε αυτήν την χώρα λειτουργούμε ως κοπάδι: Αντιδράμε επειδή θεωρούμε πως έτσι πρέπει. Χωρίς να ψάξουμε ποτέ να βρούμε τους λόγους και τις αιτίες της αντίδρασης μας. Και ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές απόψεις του καθενός, που είναι απολύτως σεβαστές, κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν.
    Πρώτο και καλύτερο: το υποτιθέμενο ακαδημαϊκό άσυλο. Το οποίο πλέον δεν εξυπηρετεί την ελευθερία του λόγου και την διακίνηση των ιδεών. Αυτά είναι ελεύθερα παντού. Ποτέ δεν ένιωσα ότι δεν μπορώ να εκφραστώ στον δρόμο, στην δουλειά, όταν συναντιέμαι με φίλους κτλ. Και έζησα στο πανεπιστημιακό άσυλο τρία χρόνια. Ποτέ δεν αισθάνθηκα ασφάλεια εκεί μέσα. Κάθε είδους εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθερα εκεί, από "βαποράκια" μέχρι βιαστές. Και σε περίπτωση που κινδυνεύσεις δεν υπάρχει η βοήθεια της αστυνομίας(την οποία την έχεις εκτός ασύλου). Επιπλέον, δεν μου άρεσε ποτέ η εικόνα της χρήσης των πανεπιστημιακών χώρων ως χώροι παροχής προστασίας σε διάφορους "δειλούς" που τα σπάνε γύρω γύρω και τρέχουν μετά να κρυφτούν και να καταστρέψουν ό,τι βρουν. Θεωρώ θετικό βήμα λοιπόν την κατάργηση του.
    Δεύτερον, είμαι υπέρ της αξιολόγησης των καθηγητών. Προσωπικά έχω υποφέρει από πολλούς ηλίθιους κομπλεξικούς που δεν είχαν ιδέα για το αντικείμενο τους, αλλά έκριναν την δική μου επίδοση. Το ότι είναι σε κάποια θέση δεν τους δίνει το δικαίωμα να φέρονται μειονεκτικά στον φοιτητή και να επεμβαίνουν με τόσο άδικο τρόπο στο μέλλον του φοιτητή. Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να αξιολογούνται κάθε χρόνο και όχι κάθε πέντε. Και στην αξιολόγηση πρέπει να συμμετέχουν ανεξάρτητοι φορείς αλλά και φοιτητές.
    Τρίτον, ας μπει τέλος στο θέμα των αιώνιων φοιτητών. Είμαστε η μόνη χώρα με φοιτητές να έχουν εισαχθεί στις σχολές στα 18 τους, και στα 30 τους να είναι ακόμα φοιτητές. Υπάρχουν πάρα πολλοί που είναι αιώνιοι φοιτητές χωρίς να φταίνε οι ίδιοι(βλ στριμμένοι καθηγητές, καταλήψεις και χαμένες εξεταστικές). Αλλά η πλειοψηφία των αιωνίων φοιτητών αποτελείται από διάφορους ρέμπελους που το μόνο που κάνουν είναι πλύση εγκεφάλου στους φοιτητές, δεν πατάνε ποτέ στις σχολές τους και αντιδρούν σε κάθε είδους αλλαγή που τους ξεβολεύει. Και αυτό πρέπει να σταματήσει.
    Ξέρω τι θα πείτε. Πως οκ όλα αυτά, αλλά τι γίνεται με τα πτυχία που δεν εξασφαλίζουν εργασία, με την έλλειψη αξιοκρατίας που υπάρχει και στον ακαδημαϊκό τομέα κτλ?Συμφωνώ απολύτως. Και αυτά πρέπει να αλάξουν και σύντομα μάλιστα. Πρέπει να επιβραβεύεται ο άνθρωπος που κοπιάζει στην ζωή του και όχι αυτός που έχει το μέσον, αλλά από προσόντα τίποτα. Ευελπιστώ λοιπόν, οι επόμενες αλλαγές που θα προωθηθούν από την οποιαδήποτε κυβέρνηση, να αφορούν αυτόν τον τομέα, την "μετα-πανεπιστημιακή" ζωή και επαγγελματική αποκατάσταση.  Αλλά ας ζυγίσουμε τα πράγματα πριν βιαστούμε να αντιδράσουμε, κάποια ίσως να γίνονται για καλό.


Υ.Γ Σεβαστές είναι οι απόψεις όλων των αναγνωστών. Εξάλλου παραπάνω ανέφερα απλά την γνώμη μου. Όποιος επιθυμεί να σχολιάσει δημόσια ή όχι ας στείλει mail στην διεύθυνση tourkologos@gmail.com. Θα του απαντήσω σίγουρα είτε ιδιωτικά(στο mail του), είτε από εδώ(αν το κάνει και αυτός δημόσια).

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Μια μικρή ανασκόπηση του καλοκαιριού

    Το καλοκαίρι τέλειωσε. Προσωπικά θα ήθελα κι άλλο αλλά έτσι είναι πάντα, όταν προσμένεις κάτι πολύ, όταν έρχεται αυτό ποτέ δεν είναι αρκετό. Τουλάχιστον τώρα, ξεκουραστήκαμε λίγο και είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την νέα σεζόν.
    Για να δούμε συνοπτικά τι έγινε το καλοκαίρι που πέρασε. Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην τραγωδία στην ναυτική βάση της Κύπρου αρχές του Ιούλη. Πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες που έχουν διπλή αξία όταν συμβαίνουν σε καιρό ειρήνης, το ενεργειακό ζήτημα που προέκυψε έδειξε πως η ανευθυνότητα των πολιτικών μπορεί να έχει τραγικά και μακροχρόνια προβλήματα. Δεν ξέρω κατά πόσον ο κυπριακός λαός κατάλαβε την ανευθυνότητα των πολιτικών του και κατά πόσον μπορεί να αντιδράσει αλλά θεωρώ πως είναι μια καταπληκτική ευκαιρία για "ξεσκόνισμα" των ευθυνών και για αναθεώρηση των πολιτικών επιλογών.
     Η στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας άλλαξε ριζικά. Μετά την παραίτηση πολλών αξιωματικών, μεταξύ των οποίων και ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, ήρθε σε μια εποχή λίγο μετά την νίκη του Ερντογάν στις εκλογές του Ιουνίου και την επικράτηση του για τρίτη φορά. Δεδομέων των κακών σχέσεων του με τα κατάλοιπα του κεμαλισμού, ο Τούρκος πρωθυπουργός ελέγχει πλέον τον στρατό με δικά του άτομα στην διοίκηση του. Ιστορική η συγκεκριμένη αλλαγή για την γείτονα, μένει να δούμε κατά πόσον θα αποτελέσει την έναρξη μιας διαφορετικής εποχής. Θα το παρακολουθούμε με εμδιαφέρον.
    Τέλος, θέλω να σχολιάσω τις τουρκικές δηλώσεις σχετικά με το πάγωμα των σχέσεων με την ΕΕ σε περίπτωση μη επίλυσης του Κυπριακού μέχρι την ανάληψη της προεδρίας της Ένωσης από την Κύπρο το δεύτερο εξάμηνο του 2012. Αναμενόμενες αλλά προκλητικές. Δείχνουν την έπαρση της Τουρκίας, που εξηγείται λόγω της οικονομικής ανάπτυξης της αλλά και της τρίτης εκλογικής νίκης του Ερντογάν. Και όντως ζούμε στην εποχή που η Τουρκία δεν έχει ανάγκη την ΕΕ για να σταθεί στα πόδια της και να αναπτυχθεί. Οι δηλώσεις αυτές δείχνουν  την πεποίθηση αυτή της Τουρκίας.  Θεωρώ πως είναι αλαζονική. Αν μην τι άλλο όμως θα είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα χρονιά αυτή που έρχεται και θα χουμε να συζητάμε πολλά πράγματα.
   Αυτά προς το παρόν. Καλωσήρθατε στην ρουτίνα και μην στεναχωριέστε.Ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου ανεξαρτήτως εποχής. Απολαύστε την!


Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Κ Α Λ Ο Κ Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι

    Είναι καλοκαίρι. Κάνει ζέστη και μεις προσπαθούμε να κάνουμε διακοπές. Αυτό που ειλικρινά θα ήθελα είναι να κλείσω τα πάντα, κινητά, laptop, σταθερά και να φύγω σε ένα μακρινό και έρημο νησί, μέχρι να αρχίσει να με αναζητά η Νικολούλη. Αλλά αφενός επειδή η Νικολούλη έχει πολλή δουλειά, αφετέρου λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν ακόμα, κάθομαι και βράζω στο ζουμί μου, σε ένα παραθαλάσσιο μέρος λίγο έξω από την Αθήνα, προσπαθώντας να φορτίσω τις μπαταρίες μου, που άδειασαν εντελώς τον χειμώνα, και να ξεχάσω τις όποιες φιλοδοξίες μου να γίνω ένας λαμπρός επιστήμονας μια μέρα.
    Σας συμβουλεύω να πάρετε τα μπρατσάκια σας, τα κουβαδάκια σας και ότι άλλο θεωρείτε πως θα σας φανεί χρήσιμο(και μην ακούσω βλακείες για κινητά και υπολογιστές), και κάντε την για παραλίες και ακρογιαλιές. Ζούμε στην Ελλάδα, σε μια από τις ωραιότερες χώρες του κόσμου, όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν για το αντίθετο. Ας την απολαύσουμε!
    Για τους φίλους από το εξωτερικό που μας διαβάζουν υπάρχει πρόσκληση να επισκεφτούν την χώρα μας και να απολαύσουν την ελληνική φιλοξενία. Θα δείτε πως τα πράγματα είναι καλύτερα από ότι μας δείχνουν τα ΜΜΕ.
    Αν δεν γίνει κάτι τραγικό, θα επανέλθουμε γύρω στις 25 Αυγούστου. Αν δεν κάνετε διακοπές μπορείτε να μας στείλετε τις γνώμες σας σε ό,τι σας απασχολεί και πολύ ευχαρίστως να το δημοσιεύσουμε. Δεχόμαστε και φωτό από τις καλοκαιρινές σας διακοπές, έτσι για να δείξουμε σε όλους τα υπέροχα μέρη της χώρας(αν είστε από τους τυχερούς που θα διακοπάρουν στο εξωτερικό, στείλτε μας φωτο να ζηλέψουμε). ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!!!

Υ.Γ Για πάρτε μάτι, υπάρχει και αυτή η Ελλάδα: http://www.youtube.com/watch?v=ppJW01LeRrk&feature=player_embedded


Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Οι τουρκικές σπουδές στην Ελλάδα

    Πολλοί από τους αναγνώστες αναρωτιούνται για το επίπεδο των τουρκικών σπουδών στην Ελλάδα, για την χρησιμότητα τους, για το επίπεδο δυσκολίας τους και για το κατά πόσον είναι "εθνικά ηθικό" για έναν Έλληνα νέο να σπουδάσει κάτι σχετικό με την Τουρκία. Προσπερνώντας το "εθνικό" δίλημμα, καθώς το θεωρώ τουλάχιστον αστείο και φυσικά ανύπαρκτο, θα παραθέσουμε παρακάτω τις τουρκικές σπουδές στην χώρα μας και την χρησιμότητα τους.
    Δεν μπορώ να μη μιλήσω φυσικά για το τμήμα από το οποίο αποφοίτησα. Πρόκειται για το τμήμα Τουρκικών και σύγχρονων ασιατικών σπουδών, της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι ένα τμήμα που ασχολείται καθαρά με τις τουρκικές σπουδές, με μαθήματα που αφορούν την Τουρκία και κάθε τομέα που την αφορά. Οι φοιτητές μαθαίνουν εκ του μηδενός την τουρκική γλώσσα, διδάσκονται τουρκική ιστορία και λογοτεχνία, πολιτική ιστορία, ιστορία του Ισλάμ, διεθνείς σχέσεις της Τουρκίας, ιστορία της ισλαμικής και οθωμανικής τέχνης, οθωμανικά, διδακτική ξένων γλωσσών, μετάφραση κτλ.
    Οι απόφοιτοι αποκτούν με το πτυχίο τους επάρκεια διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας, ενώ τα τελευταία χρόνια η σχολή λειτουργεί με κατευθύνσεις, οι οποίες αποτελούν και την εξειδίκευση τους. Τους προσφέρεται η δυνατότητα πρακτικής άσκησης κατά την διάρκεια των σπουδών τους, ενώ είναι υποχρεωτικό για την λήψη πτυχίου να εκπονήσουν διπλωματική εργασία. Η σχολή συνεργάζεται με μερικά από τα καλύτερα τουρκικά πανεπιστήμια, στα οποία δίνεται στους φοιτητές η δυνατότητα παρακολούθησης μαθημάτων μέσω του προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών Erasmus.
    Παρόμοιο τμήμα υπάρχει και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου(τουρκικές και μεσανατολικές σπουδές), ενώ τμήματα με θέμα όχι μόνο τις τουρκικές σπουδές υπάρχουν,  στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας(τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών σπουδών), στο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.
    Σαφώς η χρησιμότητα τέτοιων τμημάτων είναι κάτι παραπάνω από φανερή. Οι σχέσεις της χώρας μας με την Τουρκία φτάνουν πολύ πίσω στην ιστορία των δύο χωρών και επιπλέον υπάρχουν σε οποιοδήποτε τομέα διμερών σχέσεων και αν ανατρέξουμε(οικονομικο-εμπορικό, εξωτερικής πολιτικής, πολιτισμικής συνεργασίας, ενεργειακής πολιτικής κτλ). Αυτό καθιστά αναγκαία την ύπαρξη ανθρώπων κατάλληλα εκπαιδευμένων και πρόθυμων να δουλέψουν με σκοπό την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων με την Τουρκία, σε κάθε τομέα. Οι απόφοιτοι των παραπάνω τμημάτων είναι οι καταλληλότεροι για αυτό.


Υ.Γ Το παραπάνω κείμενο δεν αποτελεί διαφήμιση των τμημάτων, πανεπιστημίων κτλ. Είναι επίσης απλά ενδεικτικό της κατάστασης σχετικά με τις τουρκικές σπουδές στην Ελλάδα. Όποιος αναγνώστης επιθυμεί να πει την γνώμη του, ή περισσότερα πράγματα για κάποιο τμήμα σχετικό μπορεί να μας την στείλει με email στο tourkologos@gmail.com ή να την παραθέσει με μορφή σχολίου.



Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Τουρκικές εκλογές 2011

  Όπως όλοι είδαμε οι χτεσινές εκλογές στην Τουρκία, είχαν αδιαμφισβήτητο νικητή τον Ερντογάν, ο οποίος πλέον θα διανύει την τρίτη του συνεχόμενη θητεία ως πρωθυπουργός της Τουρκίας. Το ποσοστό που έλαβε είναι γύρω στο 50% και του εξασφαλίζει 326 έδρες, πέντε λιγότερες από αυτές που κατείχε μέχρι πρότινος.
    Στόχος του Ερντογάν ήταν να προβεί σε αναθεώρηση του τουρκικού συντάγματος, το οποίο ισχύει από το 1982 με σκοπό να περιορίσει τις εξουσίες του στρατού και την ανάμειξη του στην πολιτική ζωή της Τουρκίας. Αν κέρδιζε 330 έδρες θα μπορούσε να περάσει καινούριο σύνταγμα, θέτοντας δημοψήφισμα στον τουρκικό λαό, ενώ αν κέρδιζε 350 και πάνω θα μπορούσε να "περάσει" το νέο σύνταγμα χωρίς κανένα δημοψήφισμα(ενημερωτικα η τουρκική βουλή έχει 550 έδρες).
    Τώρα όμως που κέρδισε 326 έδρες, είναι αναγκασμένος να ζητήσει συνεργασία ως προς το θέμα με βουλευτές της αντιπολίτευσης. Σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιεύματα πάντως ο Ερντογάν σκοπεύει να προχωρήσει σε αναθεώρηση του συντάγματος και αναμένουμε να δούμε ποιους θα προσεγγίσει. Για την ιστορία, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα συγκέντρωσε το 25,9% των ψήφων, το Εθνικιστικό Κίνημα 13% και οι ανεξάρτητοι Κούρδοι βουλευτές πήραν 5,9%. Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθεί ότι οι Κούρδοι βουλευτές αυξήθηκαν καθώς και η παρουσία των γυναικών. Αύξηση σημειώθηκε και στα ποσοστά του Εθνικιστικού κόμματος.
    Θα επανέλθουμε με δημοσίευμα περαιτέρω ανάλυσης των εκλογών αυτών και της σημασίας τους για την Τουρκία την άλλη βδομάδα. Ως τότε περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας στο email tourkologos@gmail.com στην σελίδα μας στο facebook ή στο twitter!
YΓ. Τα ποσοστά είναι αυτά που δίνονται μεχρι στιγμής με καταμετρημένο το 99% των ψήφων.

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Αν επισκεφτείτε την Κωνσταντινούπολη......

   Έχουμε αναφερθεί και παλιότερα στην Κωνσταντινούπολη μέσα από το παρόν ιστολόγιο. Πρέπει να παραδεχτώ ότι πρόκειται για την αγαπημένη μου πόλη στον κόσμο. Ιδανική για κάθε εποχή του χρόνου, όσες μέρες και να πας δεν μπορείς να την χορτάσεις! Είπαμε λοιπόν, να ξεφύγουμε για λίγο από τα υπόλοιπα θέματα του μπλογκ, και να γράψουμε κάτι πιο χαλαρό, να δώσουμε και ιδέες σε όσους φίλους πρόκειται να την επισκεφτούν, και εμείς οι υπόλοιποι να ταξιδέψουμε με την σκέψη.
    Στην Κωνσταντινούπολη μπορείς να επισκεφτείς μέρη που σε παραπέμπουν σε διαφορετικούς πολιτισμούς, θρησκείες, ιστορίες και ανάλογα με τα δικά σου πεδία ενδιαφέροντος να επισκεφτείς τα αντίστοιχα μνημεία. Φυσικά πρώτη και καλύτερη στην λίστα έρχεται η Αγία Σοφία, που πλέον θεωρείται μουσείο(έχει εισιτήριο στην είσοδο). Από την παλιά αρχοντική Αγία Σοφία, για την οποία μαθαίναμε στο σχολείο, δεν έμειναν και πολλά. Επιβλητικό κτίσμα, μεγάλες διαστάσεις και πολύ λίγα ψηφιδωτά στο εσωτερικό. Σε μια όμορφη περιοχή της Κωνσταντινούπολης(Sultanahmet), και μόνο η αίσθηση της ιστορικότητας του ναού αρκεί. Απέναντι και σε ελάχιστη απόσταση με τα πόδια, βρίσκεται το Μπλε Τζαμί, επιβλητικό και αυτό εφόσον οι δημιουργοί του είχαν εντολές αυτό να επισκιάσει το μεγαλείο της Αγίας Σοφίας. Για τους λάτρεις της ισλαμικής αρχιτεκτονικής αποτελεί σημαντικό μνημείο. Η είσοδος είναι ελεύθερη εφόσον πρόκειται για τζαμί. Αν περάσετε από την περιοχή τον Απρίλη, θα νιώσετε πως βρίσκεστε στον παράδεισο, καθώς η Κωνσταντινούπολη φημίζεται για τις υπέροχες τουλίπες της.
    Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε την κλειστή αγορά με τα χιλιάδες μαγαζάκια που πουλούν κάθε είδους αντικείμενο. Επιβάλλεται το παζάρεμα!!!Δώστε ραντεβού στην κρήνη στην είσοδο σε περίπτωση που χαθείτε. Για τους φίλους που ασχολούνται με την μαγειρική και όχι μόνο, αξίζει μια επίσκεψη στην Αιγυπτιακή αγορά των μπαχαρικών(και μόνο οι μυρωδιές που αναδύονται από κει αξίζουν μια επίσκεψη).
    Επισκεφτείτε επίσης το περιβόητο Τοπ Καπι όπυ ζούσε ο σουλτάνος και φημίζεται για τα χαρέμια του, καθώς και το παλάτι Dolmabahce δίπλα στον Βόσπορο, με τα υπέροχα χαλιά(εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερο χαλί και ο μεγαλύτερος πολυέλαιος του κόσμου). Στο παλάτι αυτό πέρασε τις τελευταίες του στιγμές ο Κεμάλ Ατατούρκ. Λίγο ακριβά και τα δύο παλάτια, αλλά αξίζει τον κόπο.
    Για ψώνια, περπάτημα και χαλάρωση στην Κωνσταντινούπολη, επισκεφτείτε την πλατεία Ταξίμ. Στον πεζόδρομο της Ιστικλάλ, εκεί από όπου περνάει το τραμ(γραφικό), θα βρείτε μαγαζιά, εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία(tip: επισκεφτείτε οπωσδήποτε το Özsüt και ζητήστε την πάστα για την οποία κέρδισε χρυσό σκούφο, θα με θυμηθείτε.).Αν συνεχίσετε περπατώντας την Ιστικλάλ, θα βγείτε στον Πύργο του Γαλατά ο οποίος αξίζει, μόνο και μόνο για να ανεβείτε στην κορυφή και να απολαύσετε την μαγευτική θέα της Πόλης από κάτω. Δεν ενδείκνυται σε υψοφοβικούς και κλειστοφοβικούς.
    Αν έχετε μέρες στην διάθεση σας, αξίζει να επισκεφτείτε το ασιατικό κομμάτι της πόλης, που είναι και πιο ανεπτυγμένο. Επιβάλλεται κρουαζιέρα στον Βόσπορο, θα δείτε την Πόλη διασχίζοντας την από θαλάσσης. Και φυσικά, μια ολόκληρη μέρα πρέπει να αφιερωθεί στην επίσκεψη στα Πριγκηπόνησα. Χάλκη και Πρίγκηπος τα αγαπημένα μου.
     Θα πρέπει να γράφω ώρες για την Κωνσταντινούπολη. Είναι τόσο μεγάλη, και τόσο όμορφη. Έχει τόσα να δεις και να κάνεις. Ενδεικτικά αναφέραμε κάποια. Μοιραστείτε τις ιδέες σας μαζί μας. Το επόμενο οδοιπορικό μας θα είναι στην Κύπρο.

Υ.Γ Ωραίες οι διακοπές αλλά τα γεγονότα τρέχουν. Μην ξεχνάτε, σήμερα ακολουθούμε το παράδειγμα της Μαδρίτης και συγκεντρωνόμαστε για ειρηνική διαμαρτυρία στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα αλλά και σε πλατείες μεγάλων πόλεων σε όλη την Ελλάδα. Διαμαρτυρόμαστε για την άσχημη οικονομική και κοινωνική μας κατάσταση, πέρα από κόμματα, ιδεολογίες, εθνικότητες και θρησκείες. Φοράμε λευκά και δεν σπάμε, ούτε χτυπάμε κανέναν. Θα είμαστε εκεί! 


Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Το κουρδικό ζήτημα

    Η κουρδική κοινότητα της Τουρκίας ζει κοντά στα νοτιοανατολικά σύνορα της, στην περιοχή που συνορεύει με την Συρία και το Ιράκ. Η κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας μετά το τέλος του Α Παγκοσμίου πολέμου και οι διακηρύξεις για επικείμενη αυτονομία των εθνοτήτων, γέννησαν κάποιες ελπίδες για τη δημιουργία ανεξάρτητων κρατών, για τους Αρμένιους στα νότια της Καυκασίας και τους Κούρδους. Στην συνθήκη των Σεβρών το 1920 προβλεπόταν η ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στην περιοχή που ζουν μέχρι και σήμερα οι Κούρδοι, οι οποίοι γέμισαν με προσδοκίες. Όμως μετά την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας το 1923 ο Κεμάλ Ατατούρκ έστρεψε την προσοχή του στην διαμόρφωση μιας ενιαίας τουρκικής εθνικής συνείδησης, την οποία και επέβαλε ακόμα και σε περιοχές που δεν υπήρχε συμπαγής τουρκικός πληθυσμός.
    To 1925 ξέσπασε η εξέγερση τον Σεΐχη Σαΐντ στο τουρκικό Κουρδιστάν. Ήταν ένα κίνημα μεγάλης κλίμακας στο οποίο έλαβαν μέρος πολλοί Σεΐχηδες με στόχο την δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Αναμφίβολα, ο μέσος Κούρδος που συμμετείχε στην εξέγερση, ωθήθηκε τόσο από θρησκευτικά όσο και από εθνικά κίνητρα και αποζητούσε ελευθερία και ανεξαρτησία, χωρίς να καταπατούνται τα δικαιώματα του. Ακολούθησαν και άλλες εξεγέρσεις οι οποίες καταπνίγηκαν.
   Η δημιουργία του Ρ.Κ.Κ. του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν και ο ένοπλος αγώνας υπήρξε το τελικό αποτέλεσμα των διαδοχικών αρνήσεων των τουρκικών εθνικιστικών κυβερνήσεων να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες τον κουρδικού λαού για πολιτιστική και πολιτική αυτονομία. Οι αναταραχές των προοδευτικών Κούρδων πολιτικών στην Τουρκία, από τα τέλη της δεκαετίας του '50 ως τις αρχές της δεκαετίας του '60, συνετέλεσαν στο σχηματισμό πολιτιστικών συλλόγων και οργανισμών. Οι ζυμώσεις που έγιναν με επίκεντρο αυτές τις οργανώσεις οδήγησαν το καλοκαίρι του 1965 σε μαζικές διαδηλώσεις φοιτητών σε 19 κουρδικές πόλεις.
    Τα τελευταία χρόνια κυρίως μετά την σύλληψη του Οτζαλάν, το 1999 και την κράτηση του από τις τουρκικές αρχές, γίνονται κάποιες αμφιταλαντεύομενες κινήσεις για αποδοχή των Κούρδων και προσπάθειες προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κυρίως λόγω της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το κουρδικό είναι ένα μεγάλο εσωτερικό αλλά και εξωτερικό πρόβλημα της Τουρκίας, καθώς διέπει τις σχέσεις της με χώρες όπως η Συρία, το Ιράκ και το Ιράν. Η αφομοίωση της κουρδικής κοινότητας είναι ένα δύσκολο πρόβλημα της τουρκικής πολιτικής, το οποίο ενδεχομένως και να συντηρείται, καθώς η στροφή της προσοχής του λαού στο κουρδικό ζήτημα τον αποσυντονίζει από τα δύσκολα προβλήματα της καθημερινότητας του.

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Τουρκική οικονομική ανάπτυξη

    Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας, κυρίως σε σύγκριση με την ελληνική οικονομική κατάσταση που όλοι ξέρουμε. Δεν είμαι οικονομολόγος, αν και θα ήθελα να κάνω μια σύγκριση της ελληνικής και της τουρκικής οικονομίας. Ωστόσο, σήμερα θα μιλήσουμε για την οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια, χωρίς καμία σύγκριση με την ελληνική οικονομία.(εντούτοις αν κάποιος αναγνώστης γνωρίζει να μου πει κάποια πράγματα επιστημονικά για την ελληνική οικονομία, πολύ ευχαρίστως να τα δημοσιεύσω).
    Η Τουρκία είναι μια αχανής χώρα, με ανεπτυγμένο οικονομικά, κοινωνικά και πνευματικά ένα μικρό κομμάτι, αυτό που επικοινωνεί με την Ευρώπη, είτε διασυνοριακά είτε μέσω θαλάσσης. Μιλάμε δηλαδή για τις δυτικές ακτές της Τουρκίας(Μικρά Ασία και παράλια της Μεσογείου), καθώς και για την περιοχή της Κωνσταντινούπολης και των περιχώρων αυτής. Στην υπόλοιπη χώρα, το βιοτικό επίπεδο είναι σχετικά χαμηλότερο(αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο), και φυσικά το ίδιο ισχύει και για την οικονομική κατάσταση των πολιτών αυτών. Δεν φταίει απαραίτητα η τουρκική κυβέρνηση για αυτό(φυσικά και έχει μερίδιο ευθύνης, αλλά όχι το μεγαλύτερο), καθώς η χώρα είναι αχανής και με οροπέδια, κάτι που καθιστά δύσκολη την φυσική σύνδεση των ανεπτυγμένων και των λιγότερο ανεπτυγμένων περιοχών της χώρας.
    Η διεθνής οικονομική εικόνα της χώρας είναι εξαιρετικά καλή.Την προηγούμενη χρονιά(2010), η τουρκική οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 8,9%(από τους υψηλότερους παγκοσμίως), ενώ τους πρώτους μήνες του 2011 ο ρυθμός ανάπτυξης έφτασε το 9%. Το δημόσιο χρέος αναμένεται να μειωθεί σε 40,6% του ΑΕΠ από 41,6% του ΑΕΠ, που ήταν το 2010. Τα χαμηλά επιτόκια και η ροή κεφαλαίων από το εξωτερικό έχουν ως αποτέλεσμα την ραγδαία αύξηση της κατανάλωσης και τον διπλασιασμό των εισαγωγών της χώρας. Οι Τούρκοι στρέφονται στην αγορά ακριβών αγαθών πολυτελείας(ακριβά αυτοκίνητα, σπίτια κτλ), αλλά και υπηρεσιών(πακέτα διακοπών κυρίως).
    Η αύξηση της κατανάλωσης τέτοιων αγαθών οδηγεί σε έλλειμμα του προϋπολογισμού, το οποίο είναι ήδη αρκετά υψηλό. Η χρηματοδότηση του τουρκικού ελλείμματος εξαρτάται περισσότερο από τη ροή ξένων κεφαλαίων προς την Τουρκία, την ώρα που η διεθνής οικονομική αναταραχή μειώνει τη διάθεση των επενδυτών να ρισκάρουν, ενώ παράλληλα η πιστωτική επέκταση και η ταχεία οικονομική ανάπτυξη απειλούν την τουρκική οικονομία με “υπερθέρμανση”. Ο Τούρκος υπουργός Οικονομικών, υποστηρίζει ότι το επόμενο οικονομικό τρίμηνο το έλλειμμα θα μειωθεί δραστικά, και ότι η κυβέρνηση προτίθεται να λάβει όλα τα απαραίτητα διορθωτικά οικονομικά μέτρα, αν υπάρξει ανάγκη.
     Παρόλα αυτά οι ξένες επενδύσεις έφτασαν την περασμένη χρονιά τα 8,9 δις δολάρια ενώ το 2011 αναμένεται να φτάσουν τα 10 δις. Μιλάμε φυσικά για τεράστια ποσά, αλλά παρατηρείται μια μείωση σε σχέση με τα 20 δις των επενδύσεων της περιόδου 2006-2008. Αναλυτές προτρέπουν την τουρκική κυβέρνηση να μειώσει τις κρατικές δαπάνες αλλά και να αυξήσει τους φόρους για να μπορέσει να σταθεροποιηθεί η οικονομική κατάσταση. Όπως και να χει, η τουρκική οικονομία αναπτύχθηκε πάρα πολύ κατά τα τελευταία χρόνια, στηριζόμενη σε ένα σχέδιο εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής(ο Ερντογάν συνοδεύεται πάντα από Τούρκους επιχειρηματίες σε κάθε επίσκεψη που πραγματοποιεί στο εξωτερικό, προωθώντας συνεργασίες και επενδύσεις).
    Η προώθηση του τουρκικού τουρισμού στο εξωτερικό(μιλάμε πάντα για την προβολή των δυτικών και μεσογειακών παραλίων) και των τουρκικών προϊόντων, έδωσαν σοβαρή ώθηση στην τουρκική οικονομία τα τελευταία χρόνια και η κυβέρνηση κάνει ότι μπορεί για να ανεβάσει και άλλο το οικονομικό επίπεδο της χώρας. Όλες αυτές οι κινήσεις έχουν φυσικά τα ρίσκα τους, και μένει να δούμε την οικονομική πορεία της Τουρκίας στο προσεχές μέλλον για να μπορέσουμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα. Το μόνο που δεν αμφισβητείται σήμερα, είναι η οικονομική ανάπτυξη και η ευημερία ενός σημαντικού μέρους των Τούρκων πολιτών. Η πορεία θα δείξει......

Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Υπάρχει και πιο κάτω?

    Νιώθω ότι είχα απίστευτη τύχη που επέζησα χτες το βράδυ, περνώντας από το κέντρο της Αθήνας. Έχουμε ξαναμιλήσει για την κοινωνική και πολιτική κρίση που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια, όμως πια τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν με απροσδόκητες συνέπειες.
    Έχουμε καταπιεστεί πολύ σαν κοινωνία. Όλοι έχουμε νιώσει το δυσάρεστο συναίσθημα του προσπαθώ αλλά δεν τα καταφέρνω, όχι γιατί δεν είμαι άξιος αλλά γιατί μου λείπει το μέσον, η ανηθικότητα, η απληστία κτλ. Έχουμε όμως ένα πολύ άσχημο μειονέκτημα σαν κοινωνία. Προβάλουμε όλα μας τα προβλήματα στους άλλους. Δουλεύουμε σαν τα σκυλιά όλη μέρα στην δουλειά και την προαγωγή-αύξηση την παίρνει ο τεμπέλης/χαφιές/άχρηστος του γραφείου. Και αντί να διαμαρτυρηθούμε και να τα βάλουμε με τον βλάκα, γυρνάμε σπίτι και τα βάζουμε με την γυναίκα, τα παιδιά, τους γονείς μας. Διαβάζουμε για να περάσουμε το μάθημα στην σχολή και να βγάλουμε ένα αξιοπρεπές πτυχίο, και περνάει ο συμφοιτητής τουρίστας που, είτε αντέγραψε είτε ανήκει σε κάποια παράταξη, φιλική προς τον καθηγητή. Και αντί να διαμαρτυρηθούμε για να διορθώσουμε την κατάσταση, τσακωνόμαστε με τους φίλους μας. Αντί να βρίσουμε τον αγενή που μας πήρε το ταξί που περιμέναμε ώρες μέσα στην βροχή και στο κρύο, ή μας έσπρωξε στο μετρό, βρίζουμε τον ομοφυλόφιλο που περνάει δίπλα μας χέρι χέρι με τον δεσμό του, ή το κοριτσάκι που έχει φορέσει το μίνι και τα χει όλα έξω.
   Δεν μας φταίνε οι ξένοι για την κατάντια μας σαν κοινωνία. Ούτε αν βρισκόταν ένας μαγικός τρόπος να τους διώξουμε από την χώρα, θα λυνόντουσαν τα προβλήματα. Συμφωνώ ότι μια σημαντική μερίδα των λαθρομεταναστών έχει μερίδιο ευθύνης για την εγκληματικότητα στην Αθήνα, αλλά προσωπικά γνώρισα την Ομόνοια πριν το μεγάλο κύμα λαθρομετανάστευσης. Και τότε τα πράγματα ήταν απαγορευτικά.Κανείς δεν κυκλοφορούσε στην πλατεία μόνος του, νιώθωντας ασφάλεια. Η αιτία τότε ήταν οι νταβατζήδες, τα πρεζόνια, οι έμποροι ναρκωτικών κτλ, ντόπιο πράμα δηλαδή. Και τότε είχαμε δολοφονίες, βιασμούς, κλοπές κτλ. Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Γιατί??Γιατί τότε ήμαστε βολεμένοι κύριοι. Είχαμε μια σχετική οικονομική άνεση, και δεν μας ένοιαζε τι συνέβαινε δίπλα από την πόρτα μας. Τώρα ξαφνικά νοιαζόμαστε. Μήπως είμαστε υποκριτές?Ή μήπως προβάλουμε τα όποια προβλήματα έχουμε φορτωθεί όλα αυτά τα χρόνια, στα φαινόμενα βίας και στους λαθρομετανάστες, στους οποίους δώσαμε μαύρη εργασία για να γλιτώσουμε την ασφάλιση, δώσαμε οικονομική ενίσχυση για να αγοράσουμε προϊόντα μαϊμού, και κάναμε και τα στραβά μάτια όταν "πούλαγαν" τις γυναίκες και τις κόρες τους σε μας τους ίδιους για λίγα ευρώ. Εμείς τους καθιερώσαμε εδώ.
    Χρειαζόμαστε μια σωστή πολιτική, για την οικονομία, την κοινωνία, την ασφάλεια(και εξωτερική πολιτική αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Το να αρχίζουμε να ξεσπάμε τόσο βίαια πάνω σε ανθρώπους που δεν μας έκαναν τίποτα(γιατί είναι άλλο να πιάνεις τον κλέφτη μέσα στο σπίτι σου και να τον χτυπάς, και άλλο να χτυπάς έναν περαστικό που κατάγεται από το ίδιο χωριό με τον κλέφτη), μόνο καταστροφικό μπορεί να είναι για την ελληνική κοινωνία. Είμαι κατά της βίας γενικά, αλλά αν είναι να υπάρξει βία, πράγμα αναπόφευκτο όπως πάνε τα πράγματα,ας είναι στραμμένη προς τα εκεί που πρέπει, προς τον άχρηστο πολιτικό, προς τον ανίκανο δημοσιογράφο, προς τον τεμπέλη αστυνομικό(αλλά προς αυτούς που είναι όντως άχρηστοι, όχι προς τους σωστούς τους συναδέλφους) που στην τελική έχουν και την ευθύνη όλων αυτών που μας συμβαίνουν. Δεν φταίει ο κάθε κατατρεγμένος για την κατάντια της κοινωνίας, η κοινωνία φταίει για την κατάντια του.

Υ.Γ 1 Δεν προτρέπω στην άσκηση βίας προς Θεού.Απλά σας παραθέτω τον προβληματισμό μου. Ας είμαστε προσεχτικοί αυτές τις μέρες, φοβάμαι πως τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα.
Υ.Γ 2 Σημαντικό μερίδιο ευθύνης για αυτή την κατάντια έχουμε και μεις οι ίδιοι φυσικά.Ας το αναλογιστούμε λίγο αυτό. Σχόλια και παρατηρήσεις επιβάλονται.

   

   

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

    Πολύς λόγος γίνεται σήμερα για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία. Η συζήτηση βέβαια δεν ξεκίνησε τώρα, καθώς μετράει τουλάχιστον μια δεκαετία. Η συζήτηση αυτή έχει ως αφορμή τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της γείτονος με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το κατά πόσον η Τουρκία πληρεί τις προϋποθέσεις για να ενταχθεί στην κοινότητα.
    Σήμερα θα επικεντρωθούμε στο θέμα της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρόλο που βρισκόμαστε στο 2011 και η Τουρκία βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις από το 2005, η τουρκική κοινωνία γίνεται καθημερινά μάρτυρας μέσω των ΜΜΕ φαινομένων καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η καταπάτηση αφορά τους Κούρδους της χώρας οι οποίοι κατά καιρούς έχουν λογοκριθεί ή βγει στην παρανομία από την μια μέρα στην άλλη.  Η απόφαση του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου να μην επιτρέψει σε υποψηφίους του φιλοκουρδικού κόμματος BDP να κατέβουν στις εκλογές σε λίγους μήνες, έγινε η αφορμή για άλλη μια φορά, να γίνουν διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας που έληξαν άδοξα και βίαια.
    Η λογοκρισία είναι ένα μεγάλο θέμα και πρόβλημα για την τουρκική κοινωνία. Πρόσφατα η λογοκρισία άγγιξε το διαδίκτυο όπου και απαγορεύτηκε η χρήση κάποιων λέξεων-κλειδιών με νόμο που θα ισχύσει από τον επόμενο Αύγουστο. Η κυβέρνηση επισήμως κάνει λόγο για προστασία των ανηλίκων από πορνογραφικό υλικό, όμως από τις αρχές της δεκαετίας έχει απαγορευτεί η λειτουργία πολλών χιλιάδων ιστοσελίδων, δείχνοντας πως η λογοκρισία στην γείτονα καλά κρατεί. Ας μην ξεχνάμε τα περιστατικά απαγόρευσης έκδοσης βιβλίων και την απόλυση έγκριτων δημοσιογράφων που απλά κάνουν την δουλειά τους.
    Όλα αυτά κάνουν μεγάλο κακό στην εικόνα της Τουρκίας προς τα έξω και κυρίως προς την ΕΕ καθώς θέτουν άλλο ένα εμπόδιο στον ήδη δύσκολο δρόμο της προς την ένταξη της στην κοινότητα. Και μπορεί η Τουρκία να στρέφεται σιγά σιγά προς την Ανατολή όπως έχουμε ξαναπεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει πρώτον, πως έκλεισε η ευρωπαϊκή πόρτα και δεύτερον πως δεν πρέπει να εφαρμόσει τους κανόνες και τα δικαιώματα που επιβάλλονται από την διεθνή κοινότητα σε όλα τα πολιτισμένα και ανεπτυγμένα κράτη, στα οποία θέλει να συγκαταλέγεται και η Τουρκία.

Υ.Γ Το κουρδικό ζήτημα είναι μεγάλο και αρκετά παλιό. Θα αναφερθούμε σε άλλη δημοσίευση σε αυτό.

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Στροφή 180 μοιρών

    Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται η στροφή της Τουρκίας προς τις μουσουλμανικές χώρες, κυρίως μετά τις εξεγέρσεις των λαών αυτών που χρόνια βρίσκονταν κάτω από δικτατορικά καθεστώτα. Μετά την Αίγυπτο και την Λιβύη, σειρά είχε η Συρία και ποιος ξέρει ποια άλλη χώρα θα ακολουθήσει(υποψιάζομαι η Ιορδανία, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική άποψη). Πρόκειται για μουσουλμανικές χώρες, με ενεργειακά αποθέματα αλλά με χαμηλό βιοτικό και αναπτυξιακό επίπεδο, κυρίως λόγω των παγιωμένων δικτατορικών καθεστώτων τους. Αυτό δείχνει σιγά σιγά να αλλάζει, μετά τις αιματηρές εξεγέρσεις/συγκρούσεις που έλαβαν και συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα στις περιοχές αυτές.
    Η Τουρκία στράφηκε προς τις χώρες αυτές, κυρίως με δηλώσεις του τούρκου πρωθυπουργού. Και γιατί να μην το κάνει?Πρόκειται για μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Τουρκία να αναπτύξει εξωτερική πολιτική και διπλωματία σε χώρες που πρωταγωνιστούν παγκοσμίως αυτήν την περίοδο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που για δεκαετίες αποτελούσε τον νούμερο ένα πολιτικό στόχο της γείτονος, δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για αυτήν πια, καθώς εμφανίζεται μπερδεμένη και εγκλωβισμένη στα προβλήματα στο εσωτερικό της(οικονομικά αλλά και πολιτικά προβλήματα κυρίως). Και παρόλο που η ένταξη στην ΕΕ αποτελεί ακόμα τον νούμερο ένα στόχο για την Τουρκία, η στροφή της προς τον μουσουλμανικό κόσμο είναι ιδιαίτερα αισθητή.
    Η ανάπτυξη σχέσεων με τις εξεγερμένες και όχι μόνο χώρες είναι κάτι παραπάνω από φυσιολογική. Πρόκειται για χώρες για τις οποίες η Τουρκία αποτελεί πρότυπο καθώς είναι μουσουλμανική δημοκρατική χώρα, μέλος των G20 με ραγδαία οικονομική ανάπτυξη και ανάδειξη σημαντικής πια αστικής τάξης. Για την Τουρκία αυτές οι χώρες αποτελούν πόλο έλξης, καθώς πρόκειται για χώρες των οποίων τα καθεστώτα μεταβάλλονται και η ίδια μπορεί να έχει σημαντικό ρόλο σε αυτήν την αλλαγή, ενώ δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα ενεργειακά τους αποθέματα(πετρέλαιο) και την στρατηγική γεωγραφική τους θέση. Η ανάπτυξη ενός ισχυρού δεσμού-δικτύου μεταξύ των μουσουλμανικών χωρών της Ανατολής, με την Τουρκία να κατέχει ηγετικό ρόλο στην διαδικασία, είναι ιδανική για την γείτονα και την τωρινή της κυβέρνηση, την κυβέρνηση του AKP.
    Προσωπικά καταλαβαίνω το κίνητρο της Τουρκίας και τα οφέλη αυτής της πολιτικής. Μένει απλά να δούμε την αντίδραση των χωρών αυτών, όταν περάσει η μεταβατική αυτή περίοδος καθώς και τον τρόπο που η Τουρκία θα χειριστεί την κατάσταση. Ας μην ξεχνάμε ότι τα πράγματα παραμένουν ρευστά στην παρούσα φάση. Και όταν τα πράγματα είναι ρευστά, παρουσιάζονται οι μεγαλύτερες ευκαιρίες αλλά και τα μεγαλύτερα ρίσκα.

Υ.Γ1 Για μια βαθύτερη μελέτη της στροφής της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής προτείνω το βιβλίο του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Α.Νταβούτογλου Το στρατηγικό βάθος: Η διεθνής θέση της Τουρκίας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποιότητα.
Υ.Γ2 Αποφασίσαμε να δώσουμε περισσότερη έμφαση στις γνώμες των αναγνωστών μας. Δύο μέρες πριν από κάθε δημοσίευση θα θέτουμε ερώτημα στο fan page στο facebook σχετικά με το τι θα θέλατε να διαπραγματευτούμε. Θα διαπραγματευόμαστε το θέμα με τις περισσότερες ψήφους, αλλά θα λαμβάνονται υπόψιν και οι υπόλοιπες απαντήσεις για μελλοντικά θέματα. Για όποιον δεν έχει facebook αλλά και για όποιον διαφωνεί ή θέλει να ακουστεί η γνώμη του, μπορεί να μας στείλει email στην διεύθυνση tourkologos@gmail.com και μεις θα την δημοσιεύσουμε ή θα του απαντήσουμε, τηρώντας αν θέλει την ανωνυμία του. Follow us also on twitter(@tourkologos).

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Πολιτισμός και κουλτούρα

    Λόγω των ημερών ας μιλήσουμε για κάτι πιο ελαφρύ. Όχι ότι ο πολιτισμός και η κουλτούρα δεν είναι κάτι σημαντικό, κάθε άλλο. Ο πολιτισμός μας χαρακτηρίζει. Η έννοια του όρου είναι ευρύτατη καθώς συμπεριλαμβάνει όλο το παρελθόν και το παρόν του ανθρώπινου βίου στην γη. Είναι αδιαμφισβήτητο ανθρώπινο δημιούργημα και περιλαμβάνει(αλλά και περιλαμβάνεται) επιστήμες όπως είναι η ιστορία, η γεωγραφία, η λογοτεχνία, η λαογραφία κ.ο.κ. Για τους περισσότερους ανθρώπους, ο πολιτισμός προσδιορίζει το παρελθόν τους αλλά και την εθνική τους ταυτότητα.
    Κουλτούρα ορίζεται η καλλιέργεια του πνεύματος σε συνδυασμό με την παράδοση και τον πολιτισμό. Οι δύο έννοιες δεν είναι συνώνυμες αλλά συνδέονται πάρα πολύ στενά νοηματικά, καθώς προσδιορίζουν την εθνική ταυτότητα των λαών.
    Υπάρχει όμως ένα κοινό σημείο αναφοράς μεταξύ του κάθε πολιτισμού και κουλτούρας ή μιλάμε για διαφορετικούς καθαρά πολιτισμούς?Πώς ορίζεται γεωγραφικά ο πολιτισμός?Ορίζεται στα σύνορα του κάθε κράτους?Σε πιο ευρύτερες περιοχές?Μήπως στα όρια των ηπείρων? Την απάντηση μας δίνει η ιστορία.
    Αν κοιτάξουμε πίσω και παρατηρήσουμε πού και σε ποια χρονική περίοδο, λαοί αναγκάστηκαν να σμίξουν μεταξύ τους (λόγω πολέμων ή αναγκαστικών μεταναστεύσεων), θα μπορέσουμε αντανακλώντας αυτή την γνώση στο σήμερα, να καταλάβουμε γιατί πολλές κουλτούρες φαινομενικά διαφορετικών κρατών έχουν τόσα πολλά κοινά σημεία. Πάρτε για παράδειγμα, την Ελλάδα και την Τουρκία, δύο "εχθρικές" χώρες, διαφορετικής θρησκείας, γλώσσας και με μια γεμάτη συγκρούσεις ιστορία. Ο τρόπος ζωής των δύο λαών μοιάζει τόσο πολύ, τα τραγούδια, η λαογραφία, οι αντιλήψεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τις χώρες των Βαλκανιών και της Μεσογείου(εδώ συναντάμε την ύπαρξη πολλών διαφορετικών πολιτισμών με πολλά κοινά στοιχεία, παρά τις πολλές διαφορετικές χώρες που πλαισιώνουν την Μεσόγειο).
    Δεν υφίσταται φυσικά θέμα ποιος πολιτισμός είναι καλύτερος. Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό(καλύτερος με βάση ποια κριτήρια). Ούτε και ποιος πολιτισμός είναι αρχαιότερος. Ο πολιτισμός είναι σαν τις κοινωνίες. Δεν είναι στατικός, εξελίσσεται. Και μπορεί να γίνει ένα πολύτιμο και εξαιρετικά χρηστικό εργαλείο, στην συνεργασία των λαών και στην εξέλιξη τους. Ταξιδέψτε λοιπόν στις χώρες γύρω από την δική σας. Μιλήστε την γλώσσα τους, κάντε φίλους και κρατήστε επαφές μαζί τους. Γευτείτε τα φαγητά τους και χορέψτε με τα τραγούδια τους. Και καλέστε τους στην δική σας χώρα. Θα εκπλαγείτε με αυτά που θα μάθετε και με τις διαφορετικές οπτικές που θα ανακαλύψετε.

Υ.Γ 1. Ακολουθήστε μας στο twitter (@tourkologos) και κάντε like στην σελίδα μας στο facebook(Τουρκολόγος). Περιμένω μηνύματα σας στο tourkologos@gmail.com.
Υ.Γ 2. Καλή Ανάσταση σε όλους!!!Καλά να περάσετε, προσοχή στους δρόμους και αισιοδοξία!Μας χρειάζεται!!
   
 

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Το μέλλον είναι μπροστά.......Απλά είναι πολύ μπροστά και δεν το βλέπουμε ακόμα!

    Ζούμε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μία και μόνο λέξη: ΚΡΙΣΗ. Κρίση οικονομική, κρίση κοινωνική, κρίση πολιτική, κρίση ηθική....Ζούμε στην εποχή της παρακμής. Η παρακμή είναι το επακόλουθο μιας άλλης εποχής, που ζούσαμε ευημερώς(αν και πάντα γκρινιάζαμε), υποκρινόμασταν τους τέλειους και ποτέ μα ποτέ, και εδώ ήταν το λάθος, δεν προβληματιζόμασταν για τίποτα. Ζούσαμε με χρήματα δανεικά(πιστωτικές κάρτες κτλ), χωρίς να μας απασχολεί το γεγονός ότι δημιουργούσαμε χρέη, λες και θα τα πλήρωνε κάποιος άλλος όχι εμείς. Διαβάζαμε στο σχολείο απλά για να "περάσουμε", χωρίς να μας νοιάζει που δεν αποκτούσαμε ουσιαστικές και βαθιές γνώσεις. Τα είδωλα μας ήταν οι χαζοί άνθρωποι της τηλεόρασης και της μουσικής(και ακόμα ως έναν βαθμό), και ζούσαμε με στερεότυπα τύπου "Για να το λέει η τηλεόραση, είναι σωστό", χωρίς να κάνουμε κριτικές σκέψεις και χωρίς να βάζουμε την λογική μας μπροστά. Ποτέ δεν μάθαμε να σκεφτόμαστε και να βλέπουμε λίγο πέρα από την μύτη μας. Ήμασταν στην εποχή του βολεψάκια, του ανθρώπου "μακριά από μένα και ότι θέλει ας γίνει". Και τώρα, που τα πράγματα ζόρισαν, οι φούσκες έσκασαν και η πραγματικότητα βρίσκεται ολόγυμνη μπροστά μας, σοκαριστήκαμε!Πέσαμε από τα σύννεφα! Και τι κάνουμε? Αρχικά κατηγορούμε τους άλλους. Τους πολιτικούς, την ΕΕ, το ΔΝΤ κτλ. Πότε θα κατηγορήσουμε τον εαυτό μας?Πότε θα πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, ο καθένας για την καθημερινότητα του και όλοι μαζί για το κοινωνικό σύνολο? Πότε θα αναλάβουμε ευθύνες??
   Η κρίση γενικότερα(και όχι μόνο η οικονομική), είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Είναι η εποχή του ξεσηκωμού. Και ξεσηκωμός όχι απαραίτητα με την έννοια της εξέγερσης, όπως συμβαίνει στις χώρες της Μέσης Ανατολής, ξεσηκωμός με την έννοια του ξε-βολέματος. Ας αλλάξουμε λίγο οπτική γωνία!Μπορεί να δούμε τα πράγματα λίγο καλύτερα, σίγουρα διαφορετικά. Και η αισιοδοξία είναι απαραίτητη. Εξάλλου, πάντα μετά την παρακμή έρχεται η εποχή της ακμής.
    Κάτι τελευταίο. Έχουμε χάσει την σημασία της λέξης συναίσθημα. Μισούμε τους πάντες. Μισούμε τους λαθρομετανάστες, μισούμε τους Ευρωπαίους, μισούμε τους πλούσιους, μισούμε μισούμε μισούμε.....Ντροπή μας!!Η κακία φέρνει πάντα κακία!Ας ασχοληθούμε με τα δικά μας χάλια, και ας αφήσουμε τους άλλους να ασχοληθούν με τα δικά τους. Όλη αυτή η ενέργεια που χάνεται μέσω των κακών αυτών συναισθημάτων και πράξεων(ξυλοδαρμοί και βρισιές στην καλύτερη περίπτωση), θα ήταν πολύ καλύτερο να διοχετευτεί σε κάτι επικοιδομητικό!

Υ.Γ1 Το παρόν κείμενο είναι απλά γνώμη και υλικό για προβληματισμό. Ο καθένας έχει την άποψη του και είναι απόλυτα σεβαστή.
Υ.Γ2 Υποσχέθηκα κείμενο για τον πολιτισμό. Θα είναι το επόμενο σύντομα, θέλω να ελπίζω!

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Περί Λιβύης προβληματισμοί....

    Ο πόλεμος στην Λιβύη συνεχίζεται!Μιλάμε επισήμως για πόλεμο πια και δεν πρόκειται για εσωτερική υπόθεση της χώρας πλέον, όταν γαλλικά και άλλα μαχητικά βομβαρδίζουν ανελέητα τις μεγάλες πόλεις της Λιβύης. Σχεδόν όλος ο αραβικός κόσμος ξεσηκώνεται με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο με σχεδόν απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τους ίδιους όσο και παγκοσμίως.
    Το ΝΑΤΟ έσπευσε να παρέμβει στην Λιβύη.Και γιατί να μην το κάνει άλλωστε?Πρόκειται για μια ιδιαίτερα πλουτοπαραγωγική χώρα σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα περιοχή. Δεν θα κοστίσει κάτι στο ΝΑΤΟ ή στις ευρωπαικές χώρες η παρέμβαση αυτή. Μακροπρόθεσμα μάλιστα θα αποφέρει κέρδη στις ΗΠΑ και σε όποιον άλλον αποφασίσει να παρέμβει δυναμικά.
    Είναι γεγονός πως στόχος των ΗΠΑ σε αυτήν την επίθεση είναι η Κίνα, η οποία κατάφερε αθόρυβα να επενδύσει στην αφρικανική ήπειρο σε σημαντικά ορυχεία κτλ. Δεδομένων και των προβλέψεων που θέλουν την Κίνα να γίνεται η πρώτη παγκόσμια δύναμη μέχρι το 2015, εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει την δυσαρέσκεια των ΗΠΑ, των οποίων η δύναμη φθίνει διαρκώς, και την προσπάθεια τους να κυριαρχήσουν στην Αφρική. Τα γεγονότα στην Λιβύη και τις άλλες χώρες(για να μην αναφερθούμε τι θα γίνει αν στο παιχνίδι, εμπλακούν, πράγμα σχεδόν σίγουρο, οι χώρες της Μέσης Ανατολής, βλ Συρία)ήταν η αφορμή.
    Και τίθεται το ερώτημα: Ποιος ο ρόλος της Ελλάδας σε αυτή την παγκόσμια ιστορική στιγμή??Ποιος ο ρόλος της ως ευρωπαϊκό, μεσογειακό και βαλκανικό κράτος?Γιατί δεν υπάρχει πουθενά??Tα πάντα διαδραματίζονται στην γειτονιά μας. Γιατί δεν έχουμε συμμετοχή, ώστε να μπορούμε μετά να διαπραγματευτούμε τα όποια ανταλλάγματα επιθυμούμε? Γιατί δεν συμμετέχουμε και μεις στις επιχειρήσεις όπως η Γαλλία, στέλνοντας για παράδειγμα ελληνικά μαχητικά?Υψηλό κόστος???Ας γελάσω, οι πτήσεις και οι αναχαιτίσεις κοστίζουν επίσης. Και ναι, καταλαβαίνω το κόστος της κοινωνικής κατακραυγής σε περίπτωση θανάτου αμάχων(που είναι και σίγουρο για να μην κοροϊδευόμαστε), ή θανάτου Ελλήνων στρατιωτών αλλά εντελώς ψυχρά και αποκομμένα από κάθε συναίσθημα, επιμένω πως όταν συμβαίνουν τόσο σημαντικά πράγματα στην γειτονιά σου δεν γίνεται να μένεις απαθής. Γιατί κάποια στιγμή όλα αυτά θα τελειώσουν, η πίττα θα μοιραστεί εκ νέου και συ θα μείνεις εκτός μοιρασιάς και δικαίως. Και έχεις θέματα που θες να επιλύσεις άμεσα(βλ. ΑΟΖ), γιατί να μην αρπάξεις την ευκαιρία?
   

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Πυρηνική ενέργεια στην Τουρκία

    Όλοι ανατριχιάσαμε με τον σεισμό των 8.9 ρίχτερ στην Ιαπωνία και το τσουνάμι που ακολούθησε πριν μια βδομάδα. Η χώρα του ανατέλοντος ηλίου ακόμα προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της, και θα προσπαθεί για πάρα πολύ καιρό ακόμα. Σε όλους μας πέρασε από το μυαλό τι θα γινόταν αν συνέβαινε κάτι παρόμοιο στην περιοχή μας. Και ενώ όλος ο κόσμος παρακολουθεί με τεράστια αγωνία το πυρηνικό θρίλερ που διαδραματίζεται στην Ιαπωνία με τον φόβο μιας νέας καταστροφής πυρηνικής αυτή την φορά, η Τουρκία ξαναφέρνει στο φως τα δικά της πυρηνικά σχέδια.
    Η Τουρκία σχεδιάζει την κατασκευή πυρηνικού σταθμού σε συνεργασία με την Ρωσία στην περιοχή Ακούγιου. Μετά την συνάντηση τους στο Ρωσοτουρκικο Συμβούλιο Συνεργασίας οι επικεφαλής της Ρωσικής και της Τουρκικής κυβέρνησης(πρόεδρος  Μεντβέντεφ και πρωθυπουργός Ερντογάν αντίστοιχα), έδειξαν αποφασισμένοι να συνεχίσουν την συνεργασία τους στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας, παρά τα όσα τραγικά συνέβησαν στην Ιαπωνία και παρά τον κίνδυνο μιας πυρηνικής καταστροφής. Ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε πως η ατομική ενέργεια είναι πολύ ασφαλής αν οι κανόνες λειτουργίας των σταθμών τηρούνται αυστηρά. Μιλώντας πιο συγκεκριμένα για τον σταθμό στο Άκουγιου, ανέφερε πως πρόκειται για εντελώς διαφορετικό σχεδιασμό από αυτόν του σταθμού της Φουκουσίμα όσον αφορά την ασφάλεια.
   Η Τουρκία ανακοίνωσε πως θα συνεχίσει το πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειας που ήδη έχει ξεκινήσει με την κατασκευή δύο πυρηνικών σταθμών, ο ένας σε συνεργασία με την Ρωσία όπως προαναφέραμε και ο δεύτερος σε συνεργασία με ιαπωνικές εταιρείες. Ο Τούρκος υπουργός ενέργειας μιλώντας στο NTV έκανε μια προσπάθεια να καθησυχάσει τον τουρκικό λαό, αναφερόμενος σε παλαιότερη τεχνολογία του αντιδραστήρα της Φουκουσίμα και σε μαθήματα που θα αντληθούν από την ιαπωνική καταστροφή.
    Οι φωνές διαμαρτυρίας που ξέσπασαν στο εσωτερικό της χώρας είναι ποικίλες και προέρχονται από οικολογικές οργανώσεις αλλά και από την ένωση μηχανικών της χώρας, οι οποίοι αναφέρουν πως οι κανονισμοί ασφαλείας όσο αυστηροί και αν είναι, δεν μπορούν να τα βάλουν με την δύναμη μιας φυσικής καταστροφής.
    Σαφώς και οι συνέπειες μιας παρόμοιας καταστροφής στην περιοχή της Μεσογείου θα είναι τεράστιες, δεδομένου ότι οι μεσογειακές χώρες δεν είναι σωστά οργανωμένες και εκπαιδευμένες να την αντιμετωπίσουν και οι περισσότερες αντιμετωπίζουν ήδη διάφορα άλλης φύσεως εσωτερικά προβλήματα. Αν σε επικείμενη καταστροφή προστεθεί ο κίνδυνος μιας πυρηνικής έκρηξης είτε αυτή προέλθει από την Τουρκία, είτε από την Βουλγαρία(η οποία διαθέτει αντίστοιχες εγκαταστάσεις), είτε από την Αλβανία είτε από οπουδήποτε αλλού, η καταστροφή θα είναι ολική. Η σίγουρη λύση είναι η μη κατασκευή τέτοιων σταθμών και η κατάργηση όσων ήδη υπάρχουν. Κάτι τέτοιο είναι ουτοπικό όμως καθώς οι χρησιμότητες της πυρηνικής ενέργειας είναι πάρα πολλές και πίσω από αυτές κρύβονται και τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Η συνετή χρήση και συντήρηση των σταθμών, καθώς και η εκπαίδευση του προσωπικού τους ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει άμεσα μια τέτοια καταστροφή, θα ήταν μια πιο σωστή λύση. Ας μην ξεχνάμε ότι με την φύση δεν μπορούμε να τα βάλουμε χωρίς συνέπειες και ας είμαστε συνετοί ως προς τις επιλογές μας. Και το ρίσκο μιας τέτοιας επένδυσης(γιατί η πυρηνική ενέργεια όπως και κάθε μορφή ενέργειας είναι μια επένδυση), υπάρχει πάντα!Αξίζει να το ρισκάρουμε?

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Λόγοι για τους οποίους η Τουρκία θα πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ

   Στην προηγούμενη δημοσίευση αναφερθήκαμε στους λόγους για τους οποίους η Τουρκία δεν "πρέπει" να ενταχθεί στην ΕΕ, με το "πρέπει" να είναι σε εισαγωγικά, καθώς πρόκειται για απόψεις. Σήμερα θα αναφερθούμε στους λόγους για τους οποίους η Τουρκία "πρέπει" να ενταχθεί στην ΕΕ, με το "πρέπει" να είναι πάλι σε εισαγωγικά για τους ίδιους λόγους.
   Η Τουρκία προσανατολίστηκε προς την Δύση, ήδη από την ίδρυση του τουρκικού κράτους το 1923. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την ίδρυση της ΕΟΚ, μετέπειτα ΕΕ, η Τουρκία προσέγγισε αρκετά νωρίς την Ένωση, κερδίζοντας την ιδιότητα του υποψήφιου προς ένταξη κράτους το 1999. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 2005, όμως από τότε η ενταξιακή της πορεία παραμένει σχεδόν στάσιμη.
    Για πολλούς η Τουρκία πρέπει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω της γεω-στρατηγικής της θέσης. Τα σύνορα της με χώρες της Μέσης Ανατολής, θα έφερναν την Ένωση πιο κοντά σε χώρες οικονομικού και ενεργειακού ενδιαφέροντος και θα της έδιναν έναν πιο ενεργητικό ρόλο στην περιοχή, καταργώντας το "μονοπώλιο" των ΗΠΑ.
    Το άνοιγμα των τουρκικών συνόρων ισοδυναμεί με άνοιγμα σε μια νέα μεγάλη αγορά, που θα ενισχύσει την ΕΕ οικονομικά και θα της επιτρέψει να αναπτυχθεί πολύ περισσότερο στους τομείς των επενδύσεων και της ενέργειας, αλλά και σε τομείς όπως το περιβάλλον και ο πολιτισμός. Η ένταξη δε, του τουρκικού μουσουλμανικού πληθυσμού στον ευρωπαϊκό, θα ενισχύσει την έννοια της πολιπολιτισμικότητας της Ένωσης και θα μας επιτρέψει μια διαφορετική οπτική γωνία αντιμετώπισης των ανθρώπων και γενικότερα του διαφορετικού.
    Βασική προϋπόθεση για την τουρκική ένταξη είναι η επίλυση του Κυπριακού προβλήματος και η άρση του casus belli απέναντι στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει την διασφάλιση της ειρήνης στις περιοχές του Αιγαίου και της Μεσογείου και την προσοδοφόρο ανάπτυξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Μπορεί να ακούγεται ουτοπική, και είναι για την εποχή μας, η προοπτική αυτή όμως μελλοντικά θα μπορούσε να είναι η καλύτερη εξέλιξη.
    Το σίγουρο είναι ότι στην παρούσα συγκυρία, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει πολλά εσωτερικής φύσης προβλήματα, και η ένταξη οποιασδήποτε χώρας σε μια ήδη μεγάλη Ένωση, δεν δείχνει να απασχολεί κανέναν. Η επιθυμία της Τουρκίας για ένταξη παραμένει, αλλά έχει χάσει την παλιά δυναμική της. Παρόλα αυτά, οι ευρω-τουρκικές σχέσεις θα συνεχίσουν να μας απασχολούν για πολλά χρόνια, είτε μιλάμε για πλήρη ένταξη είτε μιλάμε για ειδκή σχέση.

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Λόγοι για τους οποίους η Τουρκία δεν θα πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ

    Η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μας απασχολεί και θα μας απασχολεί για πολλά χρόνια. Όπως έχουμε προαναφέρει, είναι μια ιστορία που κρατάει από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, ιστορία που ενώ κάποια στιγμή όλα έδειξαν ότι εξελίσσεται(άρση ελληνικού βέτο, υποψηφιότητα, διαπραγματεύσεις), εδώ και χρόνια παραμένει στάσιμη και σε επίπεδα χαμηλής πολιτικής.
    Σήμερα θα ασχοληθούμε με τους λόγους για τους οποίους η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ. Το "πρέπει", είναι σχετικό, καθώς αυτά που θα γραφούν είναι απλά διάφορες απόψεις που κατά καιρούς ακούω και συζητώ. Σε επόμενη δημοσίευση θα ασχοληθούμε με τους λόγους για τους οποίους πρέπει η Τουρκία(και δω το "πρέπει" σχετικό)να ενταχθεί στην ΕΕ.
    Για πολλούς η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση, γιατί δεν ανήκει γεωγραφικά σε αυτήν. Γιατί τότε τα σύνορα της Ένωσης θα φτάσουν μέχρι τις χώρες της Μέσης Ανατολής και θα συνορεύει με χώρες " επικίνδυνες", κάτι που θα συμβάλει αρνητικά στην ήδη διαταραγμένη σταθερότητα της.
    Ένς άλλος λόγος είναι το Ισλάμ. Μπορεί η Τουρκία να μην ανήκει στις φανατικά ισλαμικές χώρες αλλά σε περίπτωση ένταξης θα είναι η μόνη μουσουλμανική χώρα σε μία χριστιανική ευρωπαϊκή κοινωνία. Αυτό δεν θα πείραζε πολύ αν η Τουρκία ήταν μια μικρή πληθυσμιακά χώρα. Όμως πρόκειται για έναν τεράστιο μουσουλμανικό πληθυσμό που θα επηρεάσει την κοινωνία της Ευρώπης και θα αλλάξει την δομή της.
    Ο πληθυσμός της Τουρκίας επηρεάζει, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία τον αριθμό των ευρωβουλευτών της σε περίπτωση ένταξης. Αυτό σημαίνει ότι με την ένταξη της η Τουρκία θα έχει έναν πολύ μεγάλο αριθμό βουλευτών(αν δεν κάνω λάθος τον μεγαλύτερο), στην ΕΕ και θα ελεγχει έτσι την ευρωπαϊκή πολιτική σε όλους τους τομείς σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αυτό δεν συμφέρει κυρίως τις δύο σημερινές ευρωπαϊκές δυνάμεις σε θέμα ψήφων, την Γαλλία και την Γερμανία.
    Η ένταξη της Τουρκίας θεωρείται από πολλούς προδοσία, λόγω των άλυτων προβλημάτων στην Κύπρο(ήδη μέλος της ΕΕ από το 2004) και του casus belli απέναντι στην Ελλάδα. Αυτά είναι αερολογίες κατά την γνώμη μου. Αν η Τουρκία δεν λύσει τα προβλήματα της με την Κύπρο, με τρόπο αποδεχτό κυρίως από την Κύπρο, δεν θα ενταχθεί γιατί η Κύπρος θα ασκήσει βέτο, και σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία αρκεί ένα κράτος μέλος να ασκήσει βέτο για να μην πραγματοποιηθεί μια ένταξη. Όσο για την Ελλάδα, ήρε το βέτο το 1999, κάτι που δεν της απαγορεύει κάποια στιγμή να το ξανα-χρησιμοποιήσει αν το κρίνει σκόπιμο. Οπότε δεν υπάρχει καμία προδοσία. Θυμίζω ότι Ελλάδα και Τουρκία είναι μέλη της ίδιας συμμαχίας(ΝΑΤΟ).
    Με την ένταξη της Τουρκίας και το άνοιγμα των συνόρων της, υπάρχει η δυνατότητα και η πολύ σοβαρή πιθανότητα ένα τεράστιο κύμα Τούρκων πολιτών να κατακλύσει νόμιμα την Ευρώπη, αναζητώντας εργασία και καλύτερες συνθήκες ζωής. Αυτό θα συμβάλει στην κοινωνική αλλοίωση της ευρωπαϊκής κοινωνίας, όμως κάτι τέτοιο ίσως ήδη να συμβαίνει με την παράνομη μετανάστευση. Εξάλλου σύμφωνα με τις αρχές της, η ΕΕ είναι πολυπολιτισμική(?).
    Αυτά είναι κάποια από τα επιχειρήματα-αντιρρήσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Υπάρχουν σαφώς πολλά άλλα, τα παραπάνω είναι αυτά που ακούω συχνότερα. Παρακαλώ τους αναγνώστες να μου στείλουν και την δική τους άποψη, είτε σαν σχόλιο, είτε μέσω email (tourkologos@gmail.com), είτε στο twitter(@tourkologos), είτε στο fun page μας στο facebook. Καλό είναι να ακούγονται όλες οι απόψεις, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε. Και περιμένω φυσικά και τις απόψεις σας για το γιατί πρέπει να μπει η Τουρκία στην ΕΕ, για την επόμενη μας δημοσίευση.

Υ.Γ Είχα υποσχεθεί δημοσίευση σε μορφή ρεπορτάζ. Λυπάμαι που σας απογοήτευσα, αλλά για τεχνικούς λόγους δεν μπόρεσα να κάνω την ανταπόκριση. Θα δημοσιευτεί ως είδηση στο fun page στο facebook.

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Κοινωνία σε κρίση.....Για πόσο?

    Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική ή πολιτική. Η κρίση των ημερών μας είναι κυρίως κοινωνική και ξεκινάει από πολύ παλιά. Από τότε που οι αξίες χάθηκαν από την καθημερινότητα μας και στο βωμό του όποιου υλικού κέρδους(χρήμα, δόξα κτλ), το οποίο αντικατέστησε πλέον την έννοια της προσωπικής επιτυχίας και ευτυχίας.
    Έχουμε ξεχάσει να λειτουργούμε με ανιδιοτέλεια στην ζωή μας. Ίσως κάποιοι να μην το διδάχθηκαν και ποτέ. Όλα στην ζωή μας γίνονται για υλικούς σκοπούς. Κανένας δεν κάνει τίποτα χωρίς να έχει άμεσο και επιφανειακό κέρδος. Κανείς δεν κάνει κάτι για τους άλλους χωρίς να υπάρχει αντάλλαγμα. Όλα λοιπόν είναι επιφανειακά, γίνονται μόνο για προσωπικούς σκοπούς και για αυτό τον λόγο τίποτα δεν λειτουργεί σωστά.
    Διαφθορά παντού, λάθη, εκδουλεύσεις κτλ. Όλοι κατηγορούμε τους πολιτικούς, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ για την κατάσταση μας. Ξεχνάμε ότι  εμείς πάνω από όλα φταίμε. Δεν γίνεται να ζητάμε να κατέβουν για παράδειγμα, οι τιμές αλλά εμείς με κάθε ευκαιρία να "κλέβουμε", τον πελάτη μας, τον γείτονα, το κράτος κτλ. Ας μη ζητάμε από τους άλλους να αλλάξουν αν δεν αλλάξουμε πρώτοι εμείς τον εαυτό μας.
    Όπως όλες οι κρίσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας, κάποια στιγμή και η τωρινή θα περάσει. Όχι χωρίς απώλειες, όχι χωρίς αλλαγές στις συνήθειες μας, όχι χωρίς κόπο. Αλλά θα περάσει. Θάρρος και κουράγιο να έχουμε όλοι. Ας μην τις φοβηθούμε τις αλλαγές, ας μην διστάσουμε να ξεβολευτούμε....Όλα για καλό γίνονται!

Υ.Γ 1: Είχα σκοπό να γράψω κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά η κρίση είναι πολύ σοβαρή. Θα επανέλθουμε στην θεματολογία μας σύντομα.
Υ.Γ 2: Καλή πρόταση για προσφορά στην κοινωνία είναι οι atenistas. Πληροφορήθηκα με χαρά ότι υπάρχουν αντίστοιχες ομάδες και σε άλλες πόλεις. Πληροφορίες : www.atenistas.gr. Κάτι πολύ ενδιαφέρον επίσης που θα δώσει χαρά σε πολύ κόσμο: www.24grammata.com για βιβλία στο Καστελόριζο.

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Η Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας:Μια ιστορική αναδρομή

    Η Τουρκία είχε στραμμένο το βλέμα προς την ευρωπαϊκή δύση από τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της. Ο Κεμάλ, ο ιδρυτής του τουρκικού κράτους, πίστευε πάντα ότι η χώρα του πρέπει να στραφεί στην Ευρώπη, όπου ανθούσαν οι τέχνες, οι επιστήμες και υπήρχε γενικότερα μια ανάπτυξη και μια κοινωνική ισορροπία. Εισήγαγε λοιπόν το λατινικό αλφάβητο και καθιέρωσε τον ευρωπαϊκό τρόπο ένδυσης προσπαθώντας να φέρει τον τουρκικό λαό πιο κοντά σε αυτό που ο ίδιος πίστευε καλύτερο.
    Η Ευρωπαϊκή Ένωση ιδρύθηκε μετά την λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου, ως ΕΚΑΧ(Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα), το 1950 από έξι χώρες, την Γαλλία, την Γερμανία, την Ιταλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και την Ολλανδία. Σκοπός ήταν να επικρατήσει η ειρήνη σε μια ήπειρο ματωμένη και κατεστραμμένη μετά τον πόλεμο, και να υπάρξουν προοπτικές οικονομικής και πολιτικής, όπως εξελίχθηκε, συνεργασίας. Το 1957 με την Συνθήκη της Ρώμης εγκαθιδρύθηκε η ΕΚΑΕ(Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας) και η ΕΟΚ(Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα)μέσω της οποίας καθιερώθηκε η ενιαία αγορά και καταργήθηκαν οι εσωτερικοί τελωνειακοί δασμοί.
    Η Ελλάδα υπέβαλε πρώτη φορά αίτηση ένταξης στην ΕΟΚ το 1959 και λίγες εβδομάδες μετά ακολουθεί η Τουρκία. Τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις και με τις δύο χώρες για την σύνδεση τους αρχικά με την ΕΟΚ. Τον Νοέμβρη του 1962 και τον Δεκέμβρη του 1964 αντίστοιχα οι δύο χώρες ενώθηκαν με την Ένωση. Το 1970 η ΕΟΚ διακόπτει τις σχέσεις με την Ελλάδα, λόγω της δικτατορίας που κυβερνά την χώρα από το 1967. Το 1975 η κυβέρνηση Καραμανλή υπέβαλε αίτηση για προσχώρηση στην ΕΟΚ και το 1981 γίνεται το δέκατο μέλος της Κοινότητας.
    Τον Απρίλη του 1987 η Τουρκία υπέβαλε αίτηση προσχώρησης στην Κοινότητα. Πρόκειται για τις πλέον μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις στην ιστορία της ευρωπαϊκής διεύρυνσης. Το 1995 η Τουρκία συνάπτει τελωνειακή ένωση με την ΕΕ πλέον(η Ευρωπαϊκή Ένωση αντικατέστησε την ΕΟΚ το 1993) και το 1999 μετά την σύνοδο στο Ελσίνκι, αποκτά την ιδιότητα του υποψήφιου προς ένταξη μέλους. Το Οκτώβρη του 2005 η ΕΕ ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, διαπραγματεύσεις που ακόμα δεν έχουν αποδώσει καρπούς. Από το 2007 η Ευρωπαϊκή Ένωση αριθμεί 27 μέλη και συνεχίζει τις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία με "παγωμένα" όμως κάποια κεφάλαια πολύ σημαντικά(όπως πχ αυτό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων).
   Από το 2008 προβάλλεται περισσότερο εκ μέρους της Ένωσης η προοπτική μιας όχι ένταξης αλλά ειδικής σχέσης της ΕΕ με την Τουρκία. Η Τουρκία προς το παρόν διαφωνεί, όμως η προοπτική της πλήρους ένταξης της ολοένα και απομακρύνεται, και βρίσκει όλο και λιγότερους υποστηρικτές τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας όσο και εκτός. Η ιστορία θα δείξει ποιο θα είναι το ευρωπαϊκό μέλλον της Τουρκίας, το μόνο σίγουρο είναι πως οι ευρω-τουρκικές σχέσεις θα έχουν αρκετά ενδιαφέρουσα εξέλιξη.

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Επανάκτηση δυναμεων.....Ερχόμαστε δριμύτεροι

Ο Τουρκολόγος λόγω κάποιων σημαντικών υποχρεώσεων, θα επανέλθει 1η Μαρτίου με θέματα της επικαιρότητας που αφορούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά όχι μόνο. Εγκαινιάζουμε ενότητες που αφορούν την ιστορία της Τουρκίας, των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ενότητα για το Ισλάμ, ενότητα για τις τέχνες και τον πολιτισμό. Θέλετε να συζητήσουμε για κάποιο θέμα που σας απασχολεί και για το οποίο έχετε και σεις κάτι να πείτε? Στείλτε το σαν σχόλιο στο παρόν κείμενο(αν δεν θέλετε να δημοσιευτεί πείτε το και δεν θα το δημοσιεύσω), ή στην σελίδα μας στο facebook:
http://www.facebook.com/#!/pages/Tourkologos
Καιρός για αναβάθμιση λοιπόν!!Υπομονή δυο βδομαδούλες είναι! Μην ξεχνάτε πως η σελίδα μας στο facebook ενημερώνεται συχνά με άρθρα του ελληνικού και όχι μόνο τύπου. Σύντομα και στο twitter!

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Ορχάν Παμούκ στην Αθήνα

Ο νομπελίστας Τούρκος συγγραφέας Ορχάν Παμούκ έρχεται στην Αθήνα σήμερα, 11.1.2011 μετά από πρόσκληση του Μεγάρου μουσικής Αθηνών(megaronplus), για μια διάλεξη με θέμα τα συναισθήματα που μας προκαλεί ένα μυθιστόρημα.
Ο Ορχάν Παμούκ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1952. Το 1977 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα( Τζεβντέτ Μπέης και Υιοί). Γνωστός έγινε το 1990 με το μυθιστόρημα Μαύρο Βιβλίο. Στα έργα του αποτυπώνει την κοινωνία της Τουρκίας με την άνοδο της τουρκικής αστικής τάξης, ενώ κάνει αναφορές και σε ιστορικές πτυχές του σύγχρονου τουρκικού κόσμου. Έχει τιμηθεί με πολλά λογοτεχνικά βραβεία στην χώρα του και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες μεταξύ των οποίων τα αραβικά και τα ελληνικά.
Το 2006 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, για το συνολικό του έργο, καθώς μέσα από την παρουσίαση της πόλης του κατέστησε φανερή την συνύφανση πολλών διαφορετικών πολιτισμών.
Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους συγγραφείς της εποχής μας. Ο Τουρκολόγος είναι φανατικός αναγνώστης του και σήμερα θα είναι εκεί.
Για όποιον άλλον ενδιαφέρεται η εκδήλωση θα λάβει χώρα στην αίθουσα "Αλεξάνδρα Τριάντη" του Μεγάρου, σήμερα στις 19.00. Η είσοδος είναι ελεύθερη με δελτία εισόδου, των οποίων η διανομή θα αρχίσει στις 17.30.

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Βρήκαμε τείχος............

Βρήκαμε την λύση για τους λαθρομετανάστες.Θα χτίσουμε τείχος στον Έβρο και έτσι θα τους εμποδίσουμε να μπούνε στην χώρα μας!! Ίσως να μην μπορώ εγώ να αντιληφθώ το μέτρο.Αλλά το θεωρώ ανεφάρμοστο. Άντε και το χτίσαμε το τείχος(ποιος θα το χτίσει, από τι υλικά, πόσο στέρεο θα είναι, πόσο θα κοστίσει κτλ είναι λεπτομέρειες). Ποιος μας εγγυάται ότι θα μειωθεί η λαθρομετανάστευση?Ότι δεν θα είναι άλλη μια άσκοπη και με τον καιρό άχρηστη δημόσια δαπάνη?
Επιπλέον, μου φαίνεται εντελώς τριτοκοσμικό και μου θυμίζει άλλες εποχές η δημιουργία τείχους σε ευρωπαϊκή χώρα για οποιοδήποτε σκοπό. Έχω περάσει από την περιοχή πολλές φορές και δεν θα ήθελα να δω τείχη την επόμενη φορά που θα περάσω. Δεν πιστεύω καν ότι το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, του οποίου καταλαβαίνω την σημασία και την διάσταση, θα περιοριστεί με αυτόν τον τρόπο. Όσοι άνθρωποι θέλουν να περάσουν παράνομα στην χώρα θα περάσουν, θα βρουν τον τρόπο. Το τείχος δεν είναι λύση.
Μια σοβαρή μεταναστευτική πολιτική είναι η λύση. Μια σοβαρή συνεργασία με την Τουρκία και τις υπόλοιπες σχετικές χώρες που δεν θα μείνει στα χαρτιά!Ή μήπως θα χτίσουμε τείχος και στο Αιγαίο?Ας σοβαρευτούμε....

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Περί ρατσισμού, εθνικισμού κτλ.........

Ήθελα από καιρό να το σχολιάσω αλλά σήμερα βρήκα και την αφορμή. Ο λόγος για την δασκάλα-"δήθεν" αγωνίστρια που αποφάσισε να πάρει την ελληνική πολιτική απέναντι στις μειονότητες στα χέρια της. Η λογική της απλή: ό,τι δεν μας αρέσει, το κάνουμε σαν τα μούτρα μας. Η λογική αυτή θα είχε μια κάποια βάση αν αναφερόμασταν σε αντικείμενα, όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. Και συγκεκριμένα παιδιά, τα οποία αφέθηκαν στα χέρια της για να διαπαιδαγωγηθούν.
Βέβαια, δεν ξέρω κατά πόσο είναι διαπαιδαγώγηση το να απαγορεύεις σε παιδιά να μιλήσουν στην γλώσσα τους, και γενικότερα να εκφραστούν όπως θέλουν. Μάλλον θα πρόκειται για δασκάλα που έχει πάρει πολύ στα σοβαρά τον ρόλο της.
Ας μιλήσουμε σοβαρά. Δεν με νοιάζουν οι νομικές παραβάσεις της εν λόγω κυρίας. Αλλά αρνούμαι να δεχτώ ό,τι ένας άνθρωπος σπουδασμένος, στον οποίο έχει ανατεθεί ένα λειτούργημα, κάνει ότι θέλει, θεωρώντας ότι είναι σωστό και χωρίς να υπολογίζει τίποτα. Τι σόι παιδαγωγός είναι κάποιος που δεν σέβεται το διαφορετικό και θέλει να το "εξαφανίσει", στο όνομα κάποιας προσωπικής "εθνικής" αντίληψης?Και τι παράδειγμα δίνει στα παιδιά?Ό,τι το διαφορετικό είναι κακό και πρέπει να το εξαλείψουμε?
Και φυσικά το θέμα δεν μένει εκεί. Δεν πρόκειται για μοναδικό περιστατικό.Κάποιοι ακόμα πιο σπουδασμένοι, αποφάσισαν να βραβεύσουν την κυρία αυτή, δείχνοντας σε όλο τον ελληνικό λαό, πόσο περισσότερο ρατσιστής μπορεί να γίνει...Εύγε!!!!

Υ.Γ Για όποιον δεν ξέρει σε τι αναφέρομαι αν ρίξει μια ενδεικτική ματιά παρακάτω:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.proswpa&id=4688
Περιμένω τις απόψεις και τα σχόλια σας.