Πολύς λόγος γίνεται για τον δικομματισμό στην Ελλάδα και κυρίως για τις αρνητικές του συνέπειες στην διακυβέρνηση της Ελλάδας. Θα είχε λοιπόν ένα ενδιαφέρον να δούμε πώς ξεκίνησε και πως εξελίχθηκε ο δικομματισμός στην Ελλάδα συνοπτικά(δεν θα διδάξουμε και ιστορία βρε αδερφέ).
Ο δικομματισμός στην χώρα μας εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα, λίγο μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους. Το πρώτο κόμμα που ιδρύθηκε και νομιμοποιήθηκε συνταγματικά ήταν το κόμμα του Τρικούπη(Νεωτερικό κόμμα αν θυμάμαι καλά). Το αντίπαλο κόμμα ήταν αυτό του Κουμουνδούρου, το οποίο μετονομάστηκε σε "Εθνικό Κόμμα" από τον Θ.Δεληγιάννη.Τα δύο κόμματα αυτά εναλλάσσοντο στην εξουσία για δεκαπέντε χρόνια. Οι περισσότερες δημοκρατίες εκείνη την περίοδο είχαν δικομματικό σύστημα, και έχουν ακόμα με μειωμένα όμως ποσοστά προτίμησης(όπως και στην Ελλάδα).
Το πολιτικό σκηνικό της χώρας ήταν γεμάτο αναταράξεις την επόμενη περίοδο(πόλεμος με Τουρκία, Βαλκανικοί, Α΄Παγκόσμιος, Μικρασιατική καταστροφή, δικτατορία Μεταξά, Β' Παγκόσμιος, Κατοχή, Εμφύλιος, Δικτατορία). Την περίοδο της Μεταπολίτευσης το δικομματικό σύστημα λειτούργησε με μεγάλη αποτελεσματικότητα, κυρίως γιατί ήταν ένα δημοκρατικό σύστημα σε σύγκριση με την δικτατορία. Τα δύο κόμματα που ιδρύθηκαν την δεκαετία του 1970 και κυριαρχούν έκτοτε στην πολιτική σκηνή, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ(με άλλα ονόματα τότε το καθένα), εναλλάσσονται στην εξουσία όλη αυτή την περίοδο, με εξαίρεση την Οικουμενική Κυβέρνηση το 1989.
Η εναλλαγή στην εξουσία δύο ισχυρών κομμάτων φαίνεται να εξασφαλίζει πολιτική σταθερότητα, που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για οικονομική ανάπτυξη και ευημερία. Όμως ο δικομματισμός δεν είναι η "θεραπεία" για τα πάντα. Το ότι έχουμε πολυκομματική βουλή(ευτυχώς), δεν σημαίνει πως η δημοκρατία λειτουργεί σωστά. Το ιδανικό θα ήταν να εναλλάσσονται στην εξουσία όλα τα κόμματα, τα οποία θα έπρεπε και να αλλάζουν τα πρόσωπα τους. Όμως η κοινωνία είχε μάθει τόσα χρόνια να φανατίζεται με το ένα ή το άλλο κόμμα και να θεωρεί μίασμα το να ψηφίσει ένα άλλο κόμμα, έστω κι αν το κόμμα που ψήφιζε τόσα χρόνια δεν τον εκφράζει πια. Έχουμε μάθει να ψηφίζουμε το κόμμα που ψήφισαν οι δικοί μας, κάτι σαν κληρονομιά, χωρίς να σκεφτόμαστε πως άλλη λογική είχει ο παππούς μας πριν 50 χρόνια, άλλη ο πατέρας μας πριν 30 και άλλη πρέπει να έχουμε εμείς(οι συνθήκες αλλάζουν επίσης).
Δεν ξέρω αν ο δικομματισμός φταίει για την κατάντια μας. Νομίζω πως θα ήταν άδικο να του ρίξουμε όλη την ευθύνη.Όλα είναι θέμα νοοτροπίας, έχουμε αρκετά κόμματα που κυμαίνονται από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά. Νομίζω ότι μπορούμε να στηρίξουμε και αυτά. Επίσης, δεν είναι καθόλου κακό να μην ανήκουμε πουθενά συγκεκριμένα και κάθε φορά να ψηφίζουμε με τις εκάστοτε συνθήκες και τα πρόσωπα, ανεξαρτήτως κόμματος(και δεν εννοώ τους προέδρους των κομμάτων αλλά τους υποψήφιους βουλευτές). Και μια και αναφέρθηκα στους προέδρους των κομμάτων θα ήθελα να δω ονόματα πέρα από τις οικογένειες, ονόματα που δεν τα ξέρω λόγω των γονιών τους αλλά λόγω του έργου τους.
Πάντως όλα δείχνουν πως το δικομματικό σύστημα στην Ελλάδα έχει πάρει την κάτω βόλτα, κυρίως λόγω της βαθειάς κρίσης που υπάρχει στην κοινωνία μας. Ας ελπίσουμε πως το σύστημα θα αλλάξει, πάντα προς κάτι καλύτερο φυσικά. Ο δικομματισμός ιστορικά έκανε τον κύκλο του. Ας ελπίσουμε πως η όποια εξέλιξη του θα είναι και η καλύτερη.
Ο δικομματισμός στην χώρα μας εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα, λίγο μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους. Το πρώτο κόμμα που ιδρύθηκε και νομιμοποιήθηκε συνταγματικά ήταν το κόμμα του Τρικούπη(Νεωτερικό κόμμα αν θυμάμαι καλά). Το αντίπαλο κόμμα ήταν αυτό του Κουμουνδούρου, το οποίο μετονομάστηκε σε "Εθνικό Κόμμα" από τον Θ.Δεληγιάννη.Τα δύο κόμματα αυτά εναλλάσσοντο στην εξουσία για δεκαπέντε χρόνια. Οι περισσότερες δημοκρατίες εκείνη την περίοδο είχαν δικομματικό σύστημα, και έχουν ακόμα με μειωμένα όμως ποσοστά προτίμησης(όπως και στην Ελλάδα).
Το πολιτικό σκηνικό της χώρας ήταν γεμάτο αναταράξεις την επόμενη περίοδο(πόλεμος με Τουρκία, Βαλκανικοί, Α΄Παγκόσμιος, Μικρασιατική καταστροφή, δικτατορία Μεταξά, Β' Παγκόσμιος, Κατοχή, Εμφύλιος, Δικτατορία). Την περίοδο της Μεταπολίτευσης το δικομματικό σύστημα λειτούργησε με μεγάλη αποτελεσματικότητα, κυρίως γιατί ήταν ένα δημοκρατικό σύστημα σε σύγκριση με την δικτατορία. Τα δύο κόμματα που ιδρύθηκαν την δεκαετία του 1970 και κυριαρχούν έκτοτε στην πολιτική σκηνή, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ(με άλλα ονόματα τότε το καθένα), εναλλάσσονται στην εξουσία όλη αυτή την περίοδο, με εξαίρεση την Οικουμενική Κυβέρνηση το 1989.
Η εναλλαγή στην εξουσία δύο ισχυρών κομμάτων φαίνεται να εξασφαλίζει πολιτική σταθερότητα, που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για οικονομική ανάπτυξη και ευημερία. Όμως ο δικομματισμός δεν είναι η "θεραπεία" για τα πάντα. Το ότι έχουμε πολυκομματική βουλή(ευτυχώς), δεν σημαίνει πως η δημοκρατία λειτουργεί σωστά. Το ιδανικό θα ήταν να εναλλάσσονται στην εξουσία όλα τα κόμματα, τα οποία θα έπρεπε και να αλλάζουν τα πρόσωπα τους. Όμως η κοινωνία είχε μάθει τόσα χρόνια να φανατίζεται με το ένα ή το άλλο κόμμα και να θεωρεί μίασμα το να ψηφίσει ένα άλλο κόμμα, έστω κι αν το κόμμα που ψήφιζε τόσα χρόνια δεν τον εκφράζει πια. Έχουμε μάθει να ψηφίζουμε το κόμμα που ψήφισαν οι δικοί μας, κάτι σαν κληρονομιά, χωρίς να σκεφτόμαστε πως άλλη λογική είχει ο παππούς μας πριν 50 χρόνια, άλλη ο πατέρας μας πριν 30 και άλλη πρέπει να έχουμε εμείς(οι συνθήκες αλλάζουν επίσης).
Δεν ξέρω αν ο δικομματισμός φταίει για την κατάντια μας. Νομίζω πως θα ήταν άδικο να του ρίξουμε όλη την ευθύνη.Όλα είναι θέμα νοοτροπίας, έχουμε αρκετά κόμματα που κυμαίνονται από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά. Νομίζω ότι μπορούμε να στηρίξουμε και αυτά. Επίσης, δεν είναι καθόλου κακό να μην ανήκουμε πουθενά συγκεκριμένα και κάθε φορά να ψηφίζουμε με τις εκάστοτε συνθήκες και τα πρόσωπα, ανεξαρτήτως κόμματος(και δεν εννοώ τους προέδρους των κομμάτων αλλά τους υποψήφιους βουλευτές). Και μια και αναφέρθηκα στους προέδρους των κομμάτων θα ήθελα να δω ονόματα πέρα από τις οικογένειες, ονόματα που δεν τα ξέρω λόγω των γονιών τους αλλά λόγω του έργου τους.
Πάντως όλα δείχνουν πως το δικομματικό σύστημα στην Ελλάδα έχει πάρει την κάτω βόλτα, κυρίως λόγω της βαθειάς κρίσης που υπάρχει στην κοινωνία μας. Ας ελπίσουμε πως το σύστημα θα αλλάξει, πάντα προς κάτι καλύτερο φυσικά. Ο δικομματισμός ιστορικά έκανε τον κύκλο του. Ας ελπίσουμε πως η όποια εξέλιξη του θα είναι και η καλύτερη.
