Άνοιξη

Άνοιξη
Ομορφιές από τον κόσμο

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Περί Λιβύης προβληματισμοί....

    Ο πόλεμος στην Λιβύη συνεχίζεται!Μιλάμε επισήμως για πόλεμο πια και δεν πρόκειται για εσωτερική υπόθεση της χώρας πλέον, όταν γαλλικά και άλλα μαχητικά βομβαρδίζουν ανελέητα τις μεγάλες πόλεις της Λιβύης. Σχεδόν όλος ο αραβικός κόσμος ξεσηκώνεται με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο με σχεδόν απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τους ίδιους όσο και παγκοσμίως.
    Το ΝΑΤΟ έσπευσε να παρέμβει στην Λιβύη.Και γιατί να μην το κάνει άλλωστε?Πρόκειται για μια ιδιαίτερα πλουτοπαραγωγική χώρα σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα περιοχή. Δεν θα κοστίσει κάτι στο ΝΑΤΟ ή στις ευρωπαικές χώρες η παρέμβαση αυτή. Μακροπρόθεσμα μάλιστα θα αποφέρει κέρδη στις ΗΠΑ και σε όποιον άλλον αποφασίσει να παρέμβει δυναμικά.
    Είναι γεγονός πως στόχος των ΗΠΑ σε αυτήν την επίθεση είναι η Κίνα, η οποία κατάφερε αθόρυβα να επενδύσει στην αφρικανική ήπειρο σε σημαντικά ορυχεία κτλ. Δεδομένων και των προβλέψεων που θέλουν την Κίνα να γίνεται η πρώτη παγκόσμια δύναμη μέχρι το 2015, εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει την δυσαρέσκεια των ΗΠΑ, των οποίων η δύναμη φθίνει διαρκώς, και την προσπάθεια τους να κυριαρχήσουν στην Αφρική. Τα γεγονότα στην Λιβύη και τις άλλες χώρες(για να μην αναφερθούμε τι θα γίνει αν στο παιχνίδι, εμπλακούν, πράγμα σχεδόν σίγουρο, οι χώρες της Μέσης Ανατολής, βλ Συρία)ήταν η αφορμή.
    Και τίθεται το ερώτημα: Ποιος ο ρόλος της Ελλάδας σε αυτή την παγκόσμια ιστορική στιγμή??Ποιος ο ρόλος της ως ευρωπαϊκό, μεσογειακό και βαλκανικό κράτος?Γιατί δεν υπάρχει πουθενά??Tα πάντα διαδραματίζονται στην γειτονιά μας. Γιατί δεν έχουμε συμμετοχή, ώστε να μπορούμε μετά να διαπραγματευτούμε τα όποια ανταλλάγματα επιθυμούμε? Γιατί δεν συμμετέχουμε και μεις στις επιχειρήσεις όπως η Γαλλία, στέλνοντας για παράδειγμα ελληνικά μαχητικά?Υψηλό κόστος???Ας γελάσω, οι πτήσεις και οι αναχαιτίσεις κοστίζουν επίσης. Και ναι, καταλαβαίνω το κόστος της κοινωνικής κατακραυγής σε περίπτωση θανάτου αμάχων(που είναι και σίγουρο για να μην κοροϊδευόμαστε), ή θανάτου Ελλήνων στρατιωτών αλλά εντελώς ψυχρά και αποκομμένα από κάθε συναίσθημα, επιμένω πως όταν συμβαίνουν τόσο σημαντικά πράγματα στην γειτονιά σου δεν γίνεται να μένεις απαθής. Γιατί κάποια στιγμή όλα αυτά θα τελειώσουν, η πίττα θα μοιραστεί εκ νέου και συ θα μείνεις εκτός μοιρασιάς και δικαίως. Και έχεις θέματα που θες να επιλύσεις άμεσα(βλ. ΑΟΖ), γιατί να μην αρπάξεις την ευκαιρία?