Σαν σήμερα πριν 38 χρόνια η χούντα των Αθηνών κατέστειλε βίαια την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου της Αθήνας, σε μια από τις τελευταίες της προσπάθειες να καταπνίξει τις απαιτήσεις για δημοκρατία του ελληνικού λαού. Η χούντα έπεσε λίγο καιρό αργότερα, αφού ακολούθησε και η κυπριακή τραγωδία. Δεν θα γράψουμε χιλιοειπωμένα πράγματα. Θα προσπαθήσουμε να συγκρίνουμε τις εποχές, τότε και τώρα, και θα μιλήσουμε λίγο για αυτήν τη περιβόητη γενιά του Πολυτεχνείου που στις μέρες μας, έχει ακούσει τα εξ αμάξης.
Ποια είναι η γενιά του Πολυτεχνείου?Είναι οι άνθρωποι που ήταν φοιτητές την πενταετία 1970-1975. Πιο συγκεκριμένα, είναι οι φοιτητές των Αθηναϊκών και όχι μόνο πανεπιστημίων που συμμετείχαν ενεργά στις καταλήψεις και διαμαρτυρίες της σχολής τους, είτε ως ενταγμένοι σε κάποια πολιτική παράταξη(δεν μιλάμε για κόμματα φυσικά στην εποχή της δικτατορίας), είτε ως ανένταχτοι. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν η πλειοψηφία της νεολαίας της εποχής. Είχαν όμως την υποστήριξη της πλειοψηφίας της κοινωνίας, που ζητούσε δημοκρατία και βασικές ελευθερίες.
Πολλοί της παραπάνω γενιάς, λούφαξαν στα σπίτια τους όταν κατέβηκαν τα τανκς στους δρόμους, και έκαναν μέρες να εμφανιστούν στους δρόμους μετά την εισβολή του άρματος στο Πολυτεχνείο. Πολλοί έζησαν και συνελήφθησαν, έκαναν φυλακές, διέκοψαν τις σπουδές τους αναγκαστικά(διακοπή της αναβολής στράτευσης και θητεία σε δυσμενή μετάθεση). Πολλοί την έκαναν για το εξωτερικό και κάποιοι δεν επέστρεψαν ποτέ. Και κάποιοι λίγοι, εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός και την συμμετοχή τους(ακόμα και την μη συμμετοχή τους) σε αυτό, και το εξαργύρωσαν με κάθε τρόπο, πολιτικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, οικονομικά. Αυτοί οι λίγοι αμαύρωσαν όλη την γενιά τους, και σήμερα στις δύσκολες εποχές που ζούμε, κρύβονται πίσω από αυτή την γενιά μόνο και μόνο για να μην κατηγορηθούν ονομαστικά.
Το Πολυτεχνείο αποτελεί ορόσημο για την σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η δημοκρατία αποτελεί το πάγιο αίτημα κάθε κοινωνικά εξελιγμένης κοινωνίας. Οι νέοι της δεκαετίας του 1970, ζήτησαν και πάλεψαν για το αυτονόητο. Κάποιοι από αυτούς, σχεδόν σαράντα χρόνια μετά εξευτέλισαν όλες τις αξίες για το δικό τους προσωπικό όφελος, φτάνοντας την χώρα στην σημερινή κατάντια(με μεγάλο μέρος της ευθύνης και σε μας τους ίδιους). Η δημοκρατία είναι υπέρτατο αγαθό, το έχω ξαναπεί δεν διαπραγματεύεται. Όμως, η κατάντια της δημοκρατίας, η μη σωστή χρήση της θα λέγαμε, είναι δική μας ευθύνη και μόνο. Ας αλλάξουμε, όχι πολίτευμα αλλά μυαλά. Σήμερα τιμούμε τους νεκρούς, τους ανώνυμους που βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν, και όταν η χούντα έπεσε, προσπάθησαν να συνεχίσουν την ζωή τους αφανείς. Δεν τιμούμε αυτούς που στο όνομα της επανάστασης κατέστρεψαν την χώρα. Ζήτω η Δημοκρατία!
Ποια είναι η γενιά του Πολυτεχνείου?Είναι οι άνθρωποι που ήταν φοιτητές την πενταετία 1970-1975. Πιο συγκεκριμένα, είναι οι φοιτητές των Αθηναϊκών και όχι μόνο πανεπιστημίων που συμμετείχαν ενεργά στις καταλήψεις και διαμαρτυρίες της σχολής τους, είτε ως ενταγμένοι σε κάποια πολιτική παράταξη(δεν μιλάμε για κόμματα φυσικά στην εποχή της δικτατορίας), είτε ως ανένταχτοι. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν η πλειοψηφία της νεολαίας της εποχής. Είχαν όμως την υποστήριξη της πλειοψηφίας της κοινωνίας, που ζητούσε δημοκρατία και βασικές ελευθερίες.
Πολλοί της παραπάνω γενιάς, λούφαξαν στα σπίτια τους όταν κατέβηκαν τα τανκς στους δρόμους, και έκαναν μέρες να εμφανιστούν στους δρόμους μετά την εισβολή του άρματος στο Πολυτεχνείο. Πολλοί έζησαν και συνελήφθησαν, έκαναν φυλακές, διέκοψαν τις σπουδές τους αναγκαστικά(διακοπή της αναβολής στράτευσης και θητεία σε δυσμενή μετάθεση). Πολλοί την έκαναν για το εξωτερικό και κάποιοι δεν επέστρεψαν ποτέ. Και κάποιοι λίγοι, εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός και την συμμετοχή τους(ακόμα και την μη συμμετοχή τους) σε αυτό, και το εξαργύρωσαν με κάθε τρόπο, πολιτικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, οικονομικά. Αυτοί οι λίγοι αμαύρωσαν όλη την γενιά τους, και σήμερα στις δύσκολες εποχές που ζούμε, κρύβονται πίσω από αυτή την γενιά μόνο και μόνο για να μην κατηγορηθούν ονομαστικά.
Το Πολυτεχνείο αποτελεί ορόσημο για την σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η δημοκρατία αποτελεί το πάγιο αίτημα κάθε κοινωνικά εξελιγμένης κοινωνίας. Οι νέοι της δεκαετίας του 1970, ζήτησαν και πάλεψαν για το αυτονόητο. Κάποιοι από αυτούς, σχεδόν σαράντα χρόνια μετά εξευτέλισαν όλες τις αξίες για το δικό τους προσωπικό όφελος, φτάνοντας την χώρα στην σημερινή κατάντια(με μεγάλο μέρος της ευθύνης και σε μας τους ίδιους). Η δημοκρατία είναι υπέρτατο αγαθό, το έχω ξαναπεί δεν διαπραγματεύεται. Όμως, η κατάντια της δημοκρατίας, η μη σωστή χρήση της θα λέγαμε, είναι δική μας ευθύνη και μόνο. Ας αλλάξουμε, όχι πολίτευμα αλλά μυαλά. Σήμερα τιμούμε τους νεκρούς, τους ανώνυμους που βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν, και όταν η χούντα έπεσε, προσπάθησαν να συνεχίσουν την ζωή τους αφανείς. Δεν τιμούμε αυτούς που στο όνομα της επανάστασης κατέστρεψαν την χώρα. Ζήτω η Δημοκρατία!
