Πολλά ακούγονται τα τελευταία χρόνια για την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα. Τα περισσότερα από αυτά είναι διαμαρτυρίες είτε κατοίκων των περιοχών που κατά καιρούς έχουν προταθεί για την ανέγερση τζαμιού, είτε διάφορων συντηρητικών ομάδων.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με χριστιανικό πληθυσμό στην πλειοψηφία του. Το ελληνικό σύνταγμα τάσσεται υπέρ της ανεξιθρησκείας, του ελεύθερου δικαιώματος κάθε ανθρώπου να επιλέγει όποια θρησκεία τον εκφράζει καλύτερα ή και καμία. Τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα παρατηρούμε μια έξαρση των μεταναστών(νόμιμων ή παράνομων δεν θα το εξετάσουμε εδώ), κυρίως από τις ανατολικές και αφρικανικές χώρες. Το θρήσκευμα των περισσοτέρων είναι το Ισλάμ.Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κάποιο χώρο για να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, και αναγκάζονται να νοικιάζουν κάποιους χώρους που δεν σχεδιάστηκαν όμως για αυτόν τον σκοπό.
Προσωπικά τάσσομαι υπέρ της δημιουργίας μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα και σε οποιαδήποτε μεγάλη πόλη υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο. Όμως η δημιουργία ενός μεγάλου τζαμιού σε μία και μόνο περιοχή της Αθήνας θα δημιουργήσει αρκετά προβλήματα και στους κατοίκους της όποιας περιοχής αλλά και στους μουσουλμάνους. Η περιοχή αυτόματα θα μετατραπεί σε γκέτο και θα υποβαθμιστεί. Επιπλέον, το τζαμί σε μια περιοχή ακόμα και αν είναι σχετικά κεντρική δεν εξυπηρετεί όλους τους μουσουλμάνους που κατοικούν στην Αθήνα. Το να προσπαθούμε να προβάλουμε ένα κοινωνικό πρόσωπο για την εξυπηρέτηση και άλλων σκοπών δεν μας τιμά ιδιαίτερα.
Η καλύτερη γνώμη που άκουσα και με την οποία συμφωνώ, είναι η δημιουργία πολλών τζαμιών μικρότερων σε μέγεθος σε πολλές περιοχές. Αυτό θα εξυπηρετήσει περισσότερους μουσουλμάνους και θα αποτρέψει την πιθανότητα δημιουργίας γκέτο.
Επιπλέον, δεν χρειάζονται τόσες πολλές δηλώσεις και πομπώδεις αναφορές στο συγκεκριμένο θέμα. Ας γίνει το/τα τζαμί/α!!!Αλλά χωρίς δηλώσεις που ξεσηκώνουν και προκαλούν το λαϊκό αίσθημα. Ας μην φορτώνουμε με περισσότερα προβλήματα την κοινωνία, αρκετά έχει ήδη. Ο σεβασμός της κάθε θρησκείας είναι υποχρέωση κάθε πολίτη της Ελλάδας. Γιατί να μην προσεγγίσουμε το θέμα από την ανθρωπιστική του πλευρά?
