Πυρηνική ενέργεια στην Τουρκία

    Όλοι ανατριχιάσαμε με τον σεισμό των 8.9 ρίχτερ στην Ιαπωνία και το τσουνάμι που ακολούθησε πριν μια βδομάδα. Η χώρα του ανατέλοντος ηλίου ακόμα προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της, και θα προσπαθεί για πάρα πολύ καιρό ακόμα. Σε όλους μας πέρασε από το μυαλό τι θα γινόταν αν συνέβαινε κάτι παρόμοιο στην περιοχή μας. Και ενώ όλος ο κόσμος παρακολουθεί με τεράστια αγωνία το πυρηνικό θρίλερ που διαδραματίζεται στην Ιαπωνία με τον φόβο μιας νέας καταστροφής πυρηνικής αυτή την φορά, η Τουρκία ξαναφέρνει στο φως τα δικά της πυρηνικά σχέδια.
    Η Τουρκία σχεδιάζει την κατασκευή πυρηνικού σταθμού σε συνεργασία με την Ρωσία στην περιοχή Ακούγιου. Μετά την συνάντηση τους στο Ρωσοτουρκικο Συμβούλιο Συνεργασίας οι επικεφαλής της Ρωσικής και της Τουρκικής κυβέρνησης(πρόεδρος  Μεντβέντεφ και πρωθυπουργός Ερντογάν αντίστοιχα), έδειξαν αποφασισμένοι να συνεχίσουν την συνεργασία τους στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας, παρά τα όσα τραγικά συνέβησαν στην Ιαπωνία και παρά τον κίνδυνο μιας πυρηνικής καταστροφής. Ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε πως η ατομική ενέργεια είναι πολύ ασφαλής αν οι κανόνες λειτουργίας των σταθμών τηρούνται αυστηρά. Μιλώντας πιο συγκεκριμένα για τον σταθμό στο Άκουγιου, ανέφερε πως πρόκειται για εντελώς διαφορετικό σχεδιασμό από αυτόν του σταθμού της Φουκουσίμα όσον αφορά την ασφάλεια.
   Η Τουρκία ανακοίνωσε πως θα συνεχίσει το πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειας που ήδη έχει ξεκινήσει με την κατασκευή δύο πυρηνικών σταθμών, ο ένας σε συνεργασία με την Ρωσία όπως προαναφέραμε και ο δεύτερος σε συνεργασία με ιαπωνικές εταιρείες. Ο Τούρκος υπουργός ενέργειας μιλώντας στο NTV έκανε μια προσπάθεια να καθησυχάσει τον τουρκικό λαό, αναφερόμενος σε παλαιότερη τεχνολογία του αντιδραστήρα της Φουκουσίμα και σε μαθήματα που θα αντληθούν από την ιαπωνική καταστροφή.
    Οι φωνές διαμαρτυρίας που ξέσπασαν στο εσωτερικό της χώρας είναι ποικίλες και προέρχονται από οικολογικές οργανώσεις αλλά και από την ένωση μηχανικών της χώρας, οι οποίοι αναφέρουν πως οι κανονισμοί ασφαλείας όσο αυστηροί και αν είναι, δεν μπορούν να τα βάλουν με την δύναμη μιας φυσικής καταστροφής.
    Σαφώς και οι συνέπειες μιας παρόμοιας καταστροφής στην περιοχή της Μεσογείου θα είναι τεράστιες, δεδομένου ότι οι μεσογειακές χώρες δεν είναι σωστά οργανωμένες και εκπαιδευμένες να την αντιμετωπίσουν και οι περισσότερες αντιμετωπίζουν ήδη διάφορα άλλης φύσεως εσωτερικά προβλήματα. Αν σε επικείμενη καταστροφή προστεθεί ο κίνδυνος μιας πυρηνικής έκρηξης είτε αυτή προέλθει από την Τουρκία, είτε από την Βουλγαρία(η οποία διαθέτει αντίστοιχες εγκαταστάσεις), είτε από την Αλβανία είτε από οπουδήποτε αλλού, η καταστροφή θα είναι ολική. Η σίγουρη λύση είναι η μη κατασκευή τέτοιων σταθμών και η κατάργηση όσων ήδη υπάρχουν. Κάτι τέτοιο είναι ουτοπικό όμως καθώς οι χρησιμότητες της πυρηνικής ενέργειας είναι πάρα πολλές και πίσω από αυτές κρύβονται και τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Η συνετή χρήση και συντήρηση των σταθμών, καθώς και η εκπαίδευση του προσωπικού τους ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει άμεσα μια τέτοια καταστροφή, θα ήταν μια πιο σωστή λύση. Ας μην ξεχνάμε ότι με την φύση δεν μπορούμε να τα βάλουμε χωρίς συνέπειες και ας είμαστε συνετοί ως προς τις επιλογές μας. Και το ρίσκο μιας τέτοιας επένδυσης(γιατί η πυρηνική ενέργεια όπως και κάθε μορφή ενέργειας είναι μια επένδυση), υπάρχει πάντα!Αξίζει να το ρισκάρουμε?

Λόγοι για τους οποίους η Τουρκία θα πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ

   Στην προηγούμενη δημοσίευση αναφερθήκαμε στους λόγους για τους οποίους η Τουρκία δεν "πρέπει" να ενταχθεί στην ΕΕ, με το "πρέπει" να είναι σε εισαγωγικά, καθώς πρόκειται για απόψεις. Σήμερα θα αναφερθούμε στους λόγους για τους οποίους η Τουρκία "πρέπει" να ενταχθεί στην ΕΕ, με το "πρέπει" να είναι πάλι σε εισαγωγικά για τους ίδιους λόγους.
   Η Τουρκία προσανατολίστηκε προς την Δύση, ήδη από την ίδρυση του τουρκικού κράτους το 1923. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την ίδρυση της ΕΟΚ, μετέπειτα ΕΕ, η Τουρκία προσέγγισε αρκετά νωρίς την Ένωση, κερδίζοντας την ιδιότητα του υποψήφιου προς ένταξη κράτους το 1999. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 2005, όμως από τότε η ενταξιακή της πορεία παραμένει σχεδόν στάσιμη.
    Για πολλούς η Τουρκία πρέπει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω της γεω-στρατηγικής της θέσης. Τα σύνορα της με χώρες της Μέσης Ανατολής, θα έφερναν την Ένωση πιο κοντά σε χώρες οικονομικού και ενεργειακού ενδιαφέροντος και θα της έδιναν έναν πιο ενεργητικό ρόλο στην περιοχή, καταργώντας το "μονοπώλιο" των ΗΠΑ.
    Το άνοιγμα των τουρκικών συνόρων ισοδυναμεί με άνοιγμα σε μια νέα μεγάλη αγορά, που θα ενισχύσει την ΕΕ οικονομικά και θα της επιτρέψει να αναπτυχθεί πολύ περισσότερο στους τομείς των επενδύσεων και της ενέργειας, αλλά και σε τομείς όπως το περιβάλλον και ο πολιτισμός. Η ένταξη δε, του τουρκικού μουσουλμανικού πληθυσμού στον ευρωπαϊκό, θα ενισχύσει την έννοια της πολιπολιτισμικότητας της Ένωσης και θα μας επιτρέψει μια διαφορετική οπτική γωνία αντιμετώπισης των ανθρώπων και γενικότερα του διαφορετικού.
    Βασική προϋπόθεση για την τουρκική ένταξη είναι η επίλυση του Κυπριακού προβλήματος και η άρση του casus belli απέναντι στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει την διασφάλιση της ειρήνης στις περιοχές του Αιγαίου και της Μεσογείου και την προσοδοφόρο ανάπτυξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Μπορεί να ακούγεται ουτοπική, και είναι για την εποχή μας, η προοπτική αυτή όμως μελλοντικά θα μπορούσε να είναι η καλύτερη εξέλιξη.
    Το σίγουρο είναι ότι στην παρούσα συγκυρία, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει πολλά εσωτερικής φύσης προβλήματα, και η ένταξη οποιασδήποτε χώρας σε μια ήδη μεγάλη Ένωση, δεν δείχνει να απασχολεί κανέναν. Η επιθυμία της Τουρκίας για ένταξη παραμένει, αλλά έχει χάσει την παλιά δυναμική της. Παρόλα αυτά, οι ευρω-τουρκικές σχέσεις θα συνεχίσουν να μας απασχολούν για πολλά χρόνια, είτε μιλάμε για πλήρη ένταξη είτε μιλάμε για ειδκή σχέση.

Λόγοι για τους οποίους η Τουρκία δεν θα πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ

    Η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μας απασχολεί και θα μας απασχολεί για πολλά χρόνια. Όπως έχουμε προαναφέρει, είναι μια ιστορία που κρατάει από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, ιστορία που ενώ κάποια στιγμή όλα έδειξαν ότι εξελίσσεται(άρση ελληνικού βέτο, υποψηφιότητα, διαπραγματεύσεις), εδώ και χρόνια παραμένει στάσιμη και σε επίπεδα χαμηλής πολιτικής.
    Σήμερα θα ασχοληθούμε με τους λόγους για τους οποίους η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην ΕΕ. Το "πρέπει", είναι σχετικό, καθώς αυτά που θα γραφούν είναι απλά διάφορες απόψεις που κατά καιρούς ακούω και συζητώ. Σε επόμενη δημοσίευση θα ασχοληθούμε με τους λόγους για τους οποίους πρέπει η Τουρκία(και δω το "πρέπει" σχετικό)να ενταχθεί στην ΕΕ.
    Για πολλούς η Τουρκία δεν πρέπει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση, γιατί δεν ανήκει γεωγραφικά σε αυτήν. Γιατί τότε τα σύνορα της Ένωσης θα φτάσουν μέχρι τις χώρες της Μέσης Ανατολής και θα συνορεύει με χώρες " επικίνδυνες", κάτι που θα συμβάλει αρνητικά στην ήδη διαταραγμένη σταθερότητα της.
    Ένς άλλος λόγος είναι το Ισλάμ. Μπορεί η Τουρκία να μην ανήκει στις φανατικά ισλαμικές χώρες αλλά σε περίπτωση ένταξης θα είναι η μόνη μουσουλμανική χώρα σε μία χριστιανική ευρωπαϊκή κοινωνία. Αυτό δεν θα πείραζε πολύ αν η Τουρκία ήταν μια μικρή πληθυσμιακά χώρα. Όμως πρόκειται για έναν τεράστιο μουσουλμανικό πληθυσμό που θα επηρεάσει την κοινωνία της Ευρώπης και θα αλλάξει την δομή της.
    Ο πληθυσμός της Τουρκίας επηρεάζει, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία τον αριθμό των ευρωβουλευτών της σε περίπτωση ένταξης. Αυτό σημαίνει ότι με την ένταξη της η Τουρκία θα έχει έναν πολύ μεγάλο αριθμό βουλευτών(αν δεν κάνω λάθος τον μεγαλύτερο), στην ΕΕ και θα ελεγχει έτσι την ευρωπαϊκή πολιτική σε όλους τους τομείς σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αυτό δεν συμφέρει κυρίως τις δύο σημερινές ευρωπαϊκές δυνάμεις σε θέμα ψήφων, την Γαλλία και την Γερμανία.
    Η ένταξη της Τουρκίας θεωρείται από πολλούς προδοσία, λόγω των άλυτων προβλημάτων στην Κύπρο(ήδη μέλος της ΕΕ από το 2004) και του casus belli απέναντι στην Ελλάδα. Αυτά είναι αερολογίες κατά την γνώμη μου. Αν η Τουρκία δεν λύσει τα προβλήματα της με την Κύπρο, με τρόπο αποδεχτό κυρίως από την Κύπρο, δεν θα ενταχθεί γιατί η Κύπρος θα ασκήσει βέτο, και σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία αρκεί ένα κράτος μέλος να ασκήσει βέτο για να μην πραγματοποιηθεί μια ένταξη. Όσο για την Ελλάδα, ήρε το βέτο το 1999, κάτι που δεν της απαγορεύει κάποια στιγμή να το ξανα-χρησιμοποιήσει αν το κρίνει σκόπιμο. Οπότε δεν υπάρχει καμία προδοσία. Θυμίζω ότι Ελλάδα και Τουρκία είναι μέλη της ίδιας συμμαχίας(ΝΑΤΟ).
    Με την ένταξη της Τουρκίας και το άνοιγμα των συνόρων της, υπάρχει η δυνατότητα και η πολύ σοβαρή πιθανότητα ένα τεράστιο κύμα Τούρκων πολιτών να κατακλύσει νόμιμα την Ευρώπη, αναζητώντας εργασία και καλύτερες συνθήκες ζωής. Αυτό θα συμβάλει στην κοινωνική αλλοίωση της ευρωπαϊκής κοινωνίας, όμως κάτι τέτοιο ίσως ήδη να συμβαίνει με την παράνομη μετανάστευση. Εξάλλου σύμφωνα με τις αρχές της, η ΕΕ είναι πολυπολιτισμική(?).
    Αυτά είναι κάποια από τα επιχειρήματα-αντιρρήσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Υπάρχουν σαφώς πολλά άλλα, τα παραπάνω είναι αυτά που ακούω συχνότερα. Παρακαλώ τους αναγνώστες να μου στείλουν και την δική τους άποψη, είτε σαν σχόλιο, είτε μέσω email (tourkologos@gmail.com), είτε στο twitter(@tourkologos), είτε στο fun page μας στο facebook. Καλό είναι να ακούγονται όλες οι απόψεις, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε. Και περιμένω φυσικά και τις απόψεις σας για το γιατί πρέπει να μπει η Τουρκία στην ΕΕ, για την επόμενη μας δημοσίευση.

Υ.Γ Είχα υποσχεθεί δημοσίευση σε μορφή ρεπορτάζ. Λυπάμαι που σας απογοήτευσα, αλλά για τεχνικούς λόγους δεν μπόρεσα να κάνω την ανταπόκριση. Θα δημοσιευτεί ως είδηση στο fun page στο facebook.

Κοινωνία σε κρίση.....Για πόσο?

    Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική ή πολιτική. Η κρίση των ημερών μας είναι κυρίως κοινωνική και ξεκινάει από πολύ παλιά. Από τότε που οι αξίες χάθηκαν από την καθημερινότητα μας και στο βωμό του όποιου υλικού κέρδους(χρήμα, δόξα κτλ), το οποίο αντικατέστησε πλέον την έννοια της προσωπικής επιτυχίας και ευτυχίας.
    Έχουμε ξεχάσει να λειτουργούμε με ανιδιοτέλεια στην ζωή μας. Ίσως κάποιοι να μην το διδάχθηκαν και ποτέ. Όλα στην ζωή μας γίνονται για υλικούς σκοπούς. Κανένας δεν κάνει τίποτα χωρίς να έχει άμεσο και επιφανειακό κέρδος. Κανείς δεν κάνει κάτι για τους άλλους χωρίς να υπάρχει αντάλλαγμα. Όλα λοιπόν είναι επιφανειακά, γίνονται μόνο για προσωπικούς σκοπούς και για αυτό τον λόγο τίποτα δεν λειτουργεί σωστά.
    Διαφθορά παντού, λάθη, εκδουλεύσεις κτλ. Όλοι κατηγορούμε τους πολιτικούς, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ για την κατάσταση μας. Ξεχνάμε ότι  εμείς πάνω από όλα φταίμε. Δεν γίνεται να ζητάμε να κατέβουν για παράδειγμα, οι τιμές αλλά εμείς με κάθε ευκαιρία να "κλέβουμε", τον πελάτη μας, τον γείτονα, το κράτος κτλ. Ας μη ζητάμε από τους άλλους να αλλάξουν αν δεν αλλάξουμε πρώτοι εμείς τον εαυτό μας.
    Όπως όλες οι κρίσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας, κάποια στιγμή και η τωρινή θα περάσει. Όχι χωρίς απώλειες, όχι χωρίς αλλαγές στις συνήθειες μας, όχι χωρίς κόπο. Αλλά θα περάσει. Θάρρος και κουράγιο να έχουμε όλοι. Ας μην τις φοβηθούμε τις αλλαγές, ας μην διστάσουμε να ξεβολευτούμε....Όλα για καλό γίνονται!

Υ.Γ 1: Είχα σκοπό να γράψω κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά η κρίση είναι πολύ σοβαρή. Θα επανέλθουμε στην θεματολογία μας σύντομα.
Υ.Γ 2: Καλή πρόταση για προσφορά στην κοινωνία είναι οι atenistas. Πληροφορήθηκα με χαρά ότι υπάρχουν αντίστοιχες ομάδες και σε άλλες πόλεις. Πληροφορίες : www.atenistas.gr. Κάτι πολύ ενδιαφέρον επίσης που θα δώσει χαρά σε πολύ κόσμο: www.24grammata.com για βιβλία στο Καστελόριζο.

Η Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας:Μια ιστορική αναδρομή

    Η Τουρκία είχε στραμμένο το βλέμα προς την ευρωπαϊκή δύση από τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας της. Ο Κεμάλ, ο ιδρυτής του τουρκικού κράτους, πίστευε πάντα ότι η χώρα του πρέπει να στραφεί στην Ευρώπη, όπου ανθούσαν οι τέχνες, οι επιστήμες και υπήρχε γενικότερα μια ανάπτυξη και μια κοινωνική ισορροπία. Εισήγαγε λοιπόν το λατινικό αλφάβητο και καθιέρωσε τον ευρωπαϊκό τρόπο ένδυσης προσπαθώντας να φέρει τον τουρκικό λαό πιο κοντά σε αυτό που ο ίδιος πίστευε καλύτερο.
    Η Ευρωπαϊκή Ένωση ιδρύθηκε μετά την λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου, ως ΕΚΑΧ(Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα), το 1950 από έξι χώρες, την Γαλλία, την Γερμανία, την Ιταλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και την Ολλανδία. Σκοπός ήταν να επικρατήσει η ειρήνη σε μια ήπειρο ματωμένη και κατεστραμμένη μετά τον πόλεμο, και να υπάρξουν προοπτικές οικονομικής και πολιτικής, όπως εξελίχθηκε, συνεργασίας. Το 1957 με την Συνθήκη της Ρώμης εγκαθιδρύθηκε η ΕΚΑΕ(Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας) και η ΕΟΚ(Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα)μέσω της οποίας καθιερώθηκε η ενιαία αγορά και καταργήθηκαν οι εσωτερικοί τελωνειακοί δασμοί.
    Η Ελλάδα υπέβαλε πρώτη φορά αίτηση ένταξης στην ΕΟΚ το 1959 και λίγες εβδομάδες μετά ακολουθεί η Τουρκία. Τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις και με τις δύο χώρες για την σύνδεση τους αρχικά με την ΕΟΚ. Τον Νοέμβρη του 1962 και τον Δεκέμβρη του 1964 αντίστοιχα οι δύο χώρες ενώθηκαν με την Ένωση. Το 1970 η ΕΟΚ διακόπτει τις σχέσεις με την Ελλάδα, λόγω της δικτατορίας που κυβερνά την χώρα από το 1967. Το 1975 η κυβέρνηση Καραμανλή υπέβαλε αίτηση για προσχώρηση στην ΕΟΚ και το 1981 γίνεται το δέκατο μέλος της Κοινότητας.
    Τον Απρίλη του 1987 η Τουρκία υπέβαλε αίτηση προσχώρησης στην Κοινότητα. Πρόκειται για τις πλέον μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις στην ιστορία της ευρωπαϊκής διεύρυνσης. Το 1995 η Τουρκία συνάπτει τελωνειακή ένωση με την ΕΕ πλέον(η Ευρωπαϊκή Ένωση αντικατέστησε την ΕΟΚ το 1993) και το 1999 μετά την σύνοδο στο Ελσίνκι, αποκτά την ιδιότητα του υποψήφιου προς ένταξη μέλους. Το Οκτώβρη του 2005 η ΕΕ ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, διαπραγματεύσεις που ακόμα δεν έχουν αποδώσει καρπούς. Από το 2007 η Ευρωπαϊκή Ένωση αριθμεί 27 μέλη και συνεχίζει τις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία με "παγωμένα" όμως κάποια κεφάλαια πολύ σημαντικά(όπως πχ αυτό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων).
   Από το 2008 προβάλλεται περισσότερο εκ μέρους της Ένωσης η προοπτική μιας όχι ένταξης αλλά ειδικής σχέσης της ΕΕ με την Τουρκία. Η Τουρκία προς το παρόν διαφωνεί, όμως η προοπτική της πλήρους ένταξης της ολοένα και απομακρύνεται, και βρίσκει όλο και λιγότερους υποστηρικτές τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας όσο και εκτός. Η ιστορία θα δείξει ποιο θα είναι το ευρωπαϊκό μέλλον της Τουρκίας, το μόνο σίγουρο είναι πως οι ευρω-τουρκικές σχέσεις θα έχουν αρκετά ενδιαφέρουσα εξέλιξη.