Σήμερα θέλαμε να γράψουμε κάτι για την πολεμική σύγκρουση Τουρκίας και Συρίας, αλλά ένεκα της επίσκεψης της Μέρκελ στην Αθήνα, αποφασίσαμε να γράψουμε κάτι για αυτό.
Όπως όλοι, έτσι και μεις είδαμε την σχετική ανακοίνωση της αστυνομίας για τα μέτρα λόγω της άφιξης της Γερμανίδας καγκελάριου. Αντίστοιχα μέτρα είχαν παρθεί το 1999, όταν ο αμερικανός πρόεδρος Κλίντον, είχε επισκεφτεί την Αθήνα. Τότε δεν είχαμε οικονομική κρίση, τα ρουσφέτια, το lifestyle και η ευημερία ανθούσαν, αλλά παρόλα αυτά έγιναν εκτεταμένα επεισόδια στο κέντρο της πρωτεύουσας, με θύματα τους ιδιοκτήτες καταστημάτων κυρίως. Ο Κλίντον δεν είχε καμία συνέπεια στην ζωή του.
Σήμερα έχουμε 9 Οκτωβρίου 2012. Περνάμε τα τελευταία 3-4 χρόνια μια μεγάλη βαθύτατη οικονομική κρίση, συνέπεια της κοινωνικής, ηθικής και αξιακής κρίσης που περνάμε σαν κοινωνία τα τελευταία είκοσι χρόνια(ίσως και περισσότερα). Οι μισθοί έχουν συρρικνωθεί, η ποιότητα ζωής επίσης, δικαιοσύνη δεν υπάρχει πουθενά, ασφάλεια το ίδιο. Το σημαντικότερο είναι πως δεν υπάρχει ελπίδα στον ορίζοντα για κανέναν μας. Δεν μας φταίει η Μέρκελ ούτε η κάθε Μέρκελ για αυτό. Όχι ότι και η ίδια δεν εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση. Όμως, πάνω από όλα φταίμε εμείς. Που ενώ έχουμε πάθει δεν έχουμε μάθει. Που πριν πέντε μήνες είχαμε εκλογές και η μόνη αλλαγή που επιτρέψαμε στο σύστημα, ήταν η είσοδος του φασισμού στην βουλή. Που ενώ μας φταίνε όλα, δεν μας φταίει πρώτα ο εαυτός μας. Που ακόμα ψάχνουμε το μέσον, που λαδώνουμε, που δεν κόβουμε αποδείξεις, που φοροδιαφεύγουμε. Που αντί να απαιτήσουμε την απονομή δικαιοσύνης για τον Τζοχατζόπουλο και τον κάθε Τζοχατζόπουλο, κοιτάμε τις κουρτίνες της Σταμάτη, και τι φόρεσε η Βανδή στην τελευταία συναυλία.
Κυρίως φταίμε γιατί αποβλακωνόμαστε από τα media και από τους διάφορους που απλώς εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους. Γιατί θα πάμε να διαδηλώσουμε σήμερα, και θα σπάσουμε ξένες περιουσίες για να δείξουμε την αγανάκτηση μας. Γιατί θα επιτρέψουμε το πλιάτσικο, και θα επιτρέψουμε στην αστυνομία να μας "δείρει", κάνοντας τα στραβά μάτια στις καταστροφές γύρω μας. Γιατί ακόμα και όταν φύγει η Μέρκελ, τίποτα δεν θα χει αλλάξει στις ζωές μας.
Δεν έχουμε να δώσουμε καμία συμβουλή. Κατανοούμε τα συναισθήματα μίσους προς την καγκελάριο, ίσως να είναι δικαιολογημένα λαμβάνοντας υπόψιν την ελληνική πραγματικότητα της παραπληροφόρησης, της έλλειψης παιδείας και της μόνιμης μεταβίβασης της ευθύνης σε όλους τους άλλους εκτός από τον ευατό μας. Ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα αποκτήσουμε κριτική σκέψη και θα στρεφόμαστε εναντίον σε αυτόν που πραγματικά μας φταίει, αλλά κυρίως θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε αυτά που μας ενοχλούν.
Όπως όλοι, έτσι και μεις είδαμε την σχετική ανακοίνωση της αστυνομίας για τα μέτρα λόγω της άφιξης της Γερμανίδας καγκελάριου. Αντίστοιχα μέτρα είχαν παρθεί το 1999, όταν ο αμερικανός πρόεδρος Κλίντον, είχε επισκεφτεί την Αθήνα. Τότε δεν είχαμε οικονομική κρίση, τα ρουσφέτια, το lifestyle και η ευημερία ανθούσαν, αλλά παρόλα αυτά έγιναν εκτεταμένα επεισόδια στο κέντρο της πρωτεύουσας, με θύματα τους ιδιοκτήτες καταστημάτων κυρίως. Ο Κλίντον δεν είχε καμία συνέπεια στην ζωή του.
Σήμερα έχουμε 9 Οκτωβρίου 2012. Περνάμε τα τελευταία 3-4 χρόνια μια μεγάλη βαθύτατη οικονομική κρίση, συνέπεια της κοινωνικής, ηθικής και αξιακής κρίσης που περνάμε σαν κοινωνία τα τελευταία είκοσι χρόνια(ίσως και περισσότερα). Οι μισθοί έχουν συρρικνωθεί, η ποιότητα ζωής επίσης, δικαιοσύνη δεν υπάρχει πουθενά, ασφάλεια το ίδιο. Το σημαντικότερο είναι πως δεν υπάρχει ελπίδα στον ορίζοντα για κανέναν μας. Δεν μας φταίει η Μέρκελ ούτε η κάθε Μέρκελ για αυτό. Όχι ότι και η ίδια δεν εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση. Όμως, πάνω από όλα φταίμε εμείς. Που ενώ έχουμε πάθει δεν έχουμε μάθει. Που πριν πέντε μήνες είχαμε εκλογές και η μόνη αλλαγή που επιτρέψαμε στο σύστημα, ήταν η είσοδος του φασισμού στην βουλή. Που ενώ μας φταίνε όλα, δεν μας φταίει πρώτα ο εαυτός μας. Που ακόμα ψάχνουμε το μέσον, που λαδώνουμε, που δεν κόβουμε αποδείξεις, που φοροδιαφεύγουμε. Που αντί να απαιτήσουμε την απονομή δικαιοσύνης για τον Τζοχατζόπουλο και τον κάθε Τζοχατζόπουλο, κοιτάμε τις κουρτίνες της Σταμάτη, και τι φόρεσε η Βανδή στην τελευταία συναυλία.
Κυρίως φταίμε γιατί αποβλακωνόμαστε από τα media και από τους διάφορους που απλώς εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους. Γιατί θα πάμε να διαδηλώσουμε σήμερα, και θα σπάσουμε ξένες περιουσίες για να δείξουμε την αγανάκτηση μας. Γιατί θα επιτρέψουμε το πλιάτσικο, και θα επιτρέψουμε στην αστυνομία να μας "δείρει", κάνοντας τα στραβά μάτια στις καταστροφές γύρω μας. Γιατί ακόμα και όταν φύγει η Μέρκελ, τίποτα δεν θα χει αλλάξει στις ζωές μας.
Δεν έχουμε να δώσουμε καμία συμβουλή. Κατανοούμε τα συναισθήματα μίσους προς την καγκελάριο, ίσως να είναι δικαιολογημένα λαμβάνοντας υπόψιν την ελληνική πραγματικότητα της παραπληροφόρησης, της έλλειψης παιδείας και της μόνιμης μεταβίβασης της ευθύνης σε όλους τους άλλους εκτός από τον ευατό μας. Ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα αποκτήσουμε κριτική σκέψη και θα στρεφόμαστε εναντίον σε αυτόν που πραγματικά μας φταίει, αλλά κυρίως θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε αυτά που μας ενοχλούν.
